Φώτης Θαλασσινός: «Κρύβει μεγάλη σοφία το περιθώριο»!

Aπό τη Φανή Πλατσατούρα

Από μικρό παιδί εργαζόταν σε βιβλιοπωλεία και μεγάλους εκδοτικούς οίκους. Παραδόθηκε στη μυρωδιά του τυπωμένου χαρτιού, ταξίδεψε στον κόσμο των βιβλίων και χάθηκε μέσα στους όλο χρώματα και αντιθέσεις ήρωές τους. Ο Φώτης Θαλασσινός είναι συγγραφέας με εξαιρετικά δείγματα γραφής μέχρι στιγμής. Άφησε το νησί με τη φουρτουνιασμένη θάλασσα, την Κω, και άνοιξε πανιά. Προορισμός του…; Κάθε γωνιά της Γης που έχει «υλικό» ικανό να ζευγαρώσει τους ήρωες των μυθιστορημάτων του. Να γεννηθούν και άλλοι, άξιοι συνεχιστές των προηγούμενων…

– Ήταν δύσκολη η απόφαση να αφήσεις το νησί σου και να εγκατασταθείς μόνιμα σε μία απρόσωπη μεγαλούπολη όπως είναι η Αθήνα;

«Ήταν μια καλλιτεχνική ανάγκη. Να ταξιδέψω, να γνωρίσω μέρη, άλλους ανθρώπους, να γεμίσω με εικόνες τα βιβλία μου. Αν και δεν είμαι ξεχωριστό άτομο, στην Κω ένιωθα. Και εννοώ ξεχωριστό με την κακή έννοια. Βίωνα έναν διασυρμό, μια ακατανόητη επιθυμία από κάποιους να εισχωρήσουν στα πιο προσωπικά σου μονοπάτια. Στην Αθήνα υπάρχουν θύλακες να με προστατεύσουν».

 – Πόσα βιβλία έχεις γράψει μέχρι στιγμής και ποια είναι η θεματολογία τους;

«Πέντε συνολικά μυθιστορήματα, όλα από τις εκδόσεις Πανός και ευχαριστώ τον Γιώργο Χρονά για την εμπιστοσύνη που μου έχει δείξει όλα αυτά τα χρόνια. Γράφω από τα 18 μου και κλείνω αισίως τα δέκα χρόνια ως συγγραφέας.Έχω εκδώσει τα «Μαύρα μαργαριτάρια», τον «Θάνατο του κόμη Λωτρεαμόν» τη «Λούπα» το 2007 που ήταν υποψήφια για βραβείο διηγήματος, την «Αντάλια» και το τελευταίο μου το «Άσμα της φάλαινας». Τα τρία πρώτα βιβλία ασχολούνται με τα άτομα του περιθωρίου, γιατί υπήρξα και εγώ περιθωριοποιημένο άτομο. Τα υπόλοιπα με διάφορες υπαρξιακές αγωνίες που κάθε άνθρωπος κρύβει μέσα του και παρηκμασμένες πόλεις που έχουν όμως, πολλές κρυφές θέες». 

– Πόση γοητεία κρύβει το περιθώριο;

«Συνανταστράφηκα με πολλά άτομα του περιθωρίου εξαιτίας μιας κάποιας ετερότητάς μου. Έκανα παρέα μαζί τους, τους ένιωσα κομμάτι μου. Μέσα από τα βιβλία μου λοιπόν, θέλω να φωτίσω αυτό το περιθώριο γιατί πραγματικά κρύβει μεγάλη γοητεία και σοφία. Ανθρώπους πονεμένους που έκαναν τον πόνο τους σοφία και όχημα για μια καλύτερη ζωή».

– Για ποιον λόγο πιστεύεις πως αξιόλογοι συγγραφείς μπλέκουν σε «παλιοιστορίες»; (ναρκωτικά, αλκοόλ, απομόνωση)

«Καμιά φορά ξεκινά σαν φλερτ και ο ίδιος ο καλλιτέχνης δεν το καταλαβαίνει ότι αρχίζει να γίνεται κομμάτι μιας ζοφερής κατάστασης. Τον Καρυωτάκη για παράδειγμα, τον έλκυε το σκοτάδι αλλά αδυνατούσε να καταλάβει ότι κάποια στιγμή θα τον καταπιεί. Από την άλλη υπάρχει ο ναρκισσιμός του καλλιτέχνη ή του συγγραφέα: να ζήσουν μια παράξενη, διαφορετική ζωή και αυτή τη διαφορετικότητα την ταυτίζουν με τη ροπή προς τις καταχρήσεις, τα πάθη κλπ.»

– Κρύβεις μέσα σου κάποιον προσωπικό Θεό που μετατρέπει σε λέξεις τις σκέψεις σου;

«Πολλές φορές όταν γράφω αισθάνομαι ότι κάτι έρχεται έξωθεν ή πέρα από εμένα θα προτιμούσα όμως, να μην το ονομάσω. Σίγουρα είναι κάτι άγνωστο, υπερβατικό, μια δύναμη από το χάος».

– Οι δύσκολες εποχές δίνουν παραπάνω τροφή σε έναν συγγραφέα ή αδρανούν τη συγγραφική του πένα;

«Σίγουρα διανύουμε μια εποχή αντιποιητική. Έχουμε διδαχθεί από την Ιστορία πως κάθε φορά που υπάρχει μια κρίση οικονομική ο κόσμος κοιτάει την επιβίωση. Αφήνει κατά μέρους τις Τέχνες και μια πιο εσωτερική διεργασία. Οπότε κάποια πράγματα όπως η Τέχνη και οι πνευματικές ιδέες, αναγκαστικά μπαίνουν στη συντήρηση. Τα όνειρα παγώνουν και ο ρόλος του συγγραφέα είναι να τα ζεστάνει ξανά».

– Πιστεύεις έχουμε τους πολιτικούς που μας αξίζουν;

«Ο ελληνικός λαός αξίζει πολλά περισσότερα και οι εντολοδόχοι του δεν ανταποκρίνονται στις προσδοκίες και τις απαιτήσεις του. Είναι καιρός οι πολιτικοί να βγουν στους δρόμους, να αφουγκραστούν τους σύγχρονους ρυθμούς ζωής, να δουν τι συμβαίνει γύρω τους. Έχουν μια τάση να αποφεύγουν να συναντήσουν τις άσχημες πλευρές της πατρίδας μας. Εκεί όμως, τους χρειαζόμαστε: στα δύσκολα… Ας εγκαταλείψουν επιτέλους τους γυάλινους κόσμους που κατοικούν. Είναι καιρός επίσης, να κάνουμε πράξη το αίσθημα αλληλεγγύης που μας διακρίνει. Μικρές κινήσεις που θα βοηθήσουν πραγματικά: Ένα χαμόγελο, έναν καλό λόγο, ένα σάντουιτς στον υποσιτιζόμενο περαστικό…

*** Ο Φώτης Θαλασσινός είναι συγγραφέας βιβλίων και αρθρογράφος στο περιοδικό «Οδός Πανός».

• μυθιστόρημα
• συγγραφέας
• Τέχνη