Ένας «Δον Κιχώτης» για το καλύτερο κομμάτι μέσα μας στο Ιλίσια!

Από την Αλεξάνδρα Τσόλκα

«… Σ’ ένα χωριό της Μάντσας, που τ’ όνομά του δεν έχω όρεξη να θυμηθώ, εδώ και όχι πολύ καιρό ζούσε ένας ιδαλγός από κείνους που έχουν κοντάρι στην κονταροθήκη, ένα παμπάλαιο σκουτάρι, ένα κοκαλιάρικο παλιάλογο κι ένα γρήγορο κυνηγόσκυλο…»… αυτή είναι η πρώτη φράση από τον «Δον Κιχώτη» του  Μιγκέλ ντε Θερβάντες Σααβέδρα, ένα λογοτεχνικό έργο που είναι από τα πλέον διαβασμένα στην ανθρώπινη ιστορία, έχει μεταφραστεί σε 60 γλώσσες, έχει γνωρίσει αναλύσεις επί αναλύσεων και πάνω απ’ όλα συνεχίζει να εμπνέει.

Να εμπνέει για τον αγώνα των χαμένων ιδανικών, την αξία, την τιμή, το δίκιο, το ταξίδι και τη γνώση, την ελευθερία, το να μην αγαπάς αυτό που είσαι, αλλά αυτό που μπορείς να γίνεις, το να παλεύεις για το όραμά σου ακόμα και αν ξέρεις πως θα νικηθείς, για τη φιλία, για τη φαντασία, γιατί όπως λέει ο αυτοχρισμένος Ιππότης με τα πραγματικά ευγενικά αισθήματα στον πιστό του ακόλουθο, «τα γεγονότα, καλέ μου Σάντζο, είναι οι εχθροί της αλήθειας».

Σύγχρονοι «Δον Κιχώτες» και οι άνθρωποι που δέκα χρόνια τώρα, κάνουν τη φαντασία, τις αξίες και το όραμα αλήθεια, μέσα από την ομάδα τους «Μαγικές σβούρες», παρουσίασαν στο Ιλίσια τον «Δον Κιχώτη», με υψηλής αισθητικής κείμενα, τραγούδια, κοστούμια, σκηνικά για παιδιά μεν, που τα υψηλά κριτήρια όμως, χαράζουν αισθητική για το μέλλον. Ο Δημήτρης Αδάμης, ταγμένος στον λόγο και την θεατρική πράξη για παιδιά και νέους, υπογράφει το κείμενο και τη σκηνοθεσία τιμώντας το υπέροχο αυτό κείμενο της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Η μουσική είναι ειδικά διασκευασμένη για παιδιά παραδοσιακά και λαϊκά τραγούδια της Ισπανίας, από το φλαμένκο μέχρι τον Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, ενώ τα σκηνικά έχουν δημιουργήσει έναν τόπο ονειρικό και λειτουργικό από διάσημο έργο του Πάμπλο Πικάσο. Τα εντυπωσιακά κοστούμια της παράστασης είναι εμπνευσμένα από πίνακες ζωγράφων που εμπνεύστηκαν ή έζησαν στην Ισπανία όπως του Δομίνικου Θεοτοκόπουλου (Ελ Γκρέκο), του Βελάσκεθ, του Σαλβατόρε Νταλί και άλλων που είναι πραγματικά αξίοι θαυμασμού και πολλά μπράβο αξίζουν στη Δόμνα Ζαφειρόπουλου που τα επιμελήθηκε.

Όταν τα παιδιά δεν αντιμετωπίζονται ως κάτι που θα εντυπωσιάσεις με φανφάρες, αλλά ως ένα απαιτητικό κοινό που το θέατρο θα δώσει υλικό για φαντασία, αισθητική, ουσίας μόρφωση και καλλιέργεια και αναφορές σε αυτό στην ενήλικη ζωή, οι άνθρωποι στις Μαγικές Σβούρες είναι εγγύηση. Τόσο ο ταγμένος Δημήτρης Αδάμης που εκτός απ την σκηνοθεσία και την απόδοση, έχει κάνει και τις μουσικές επιλογές αξίζουν πολλά μπράβο στην υπέροχη Δόμνα Ζαφειροπούλου, αλλά και για τις χορογραφίες, στον Σταύρο Αποστολάτο, για την ενορχήστρωση και την διασκευή των τραγουδιών στον Γιώργο Κωνσταντινίδη και για τους μαγικούς, ατμοσφαιρικούς, παραμυθένιους φωτισμούς στον Γιώργο Ανεστόπουλο.

Θέλω να μιλήσω για το ανεκτίμητο δώρο από τις Μαγικές Σβούρες, των παιδικών βλεμμάτων να λάμπουν, των ψυχών τους να γεμίζουν υλικό για όνειρο και για υψηλές ιδέες και για αυτήν την εξαιρετική αισθητική που ξορκίζει από τις εικόνες τους τη βία και τη φτήνια. Το κείμενο, που κυκλοφορεί σε ένα εξίσου καλαίσθητο βιβλίο, μας μεταφέρει στην Ισπανία των παλιών καιρών, όπου ένας ευγενής που ζει εκεί με την ανιψιά του, και τους λίγους αλλά καλούς του υπηρέτες. Ο άνθρωπος αυτός διαβάζει πολλά βιβλία αλλά ένα από αυτά του κάνει ιδιαίτερη εντύπωση. Είναι το βιβλίο του Μιγκέλ ντε Θερβάντες ο «Δον Κιχώτης». Όπως ο ήρωας του βιβλίου, λοιπόν, πείθει τον εαυτό του ότι ο Δον Κιχώτης, είναι αυτός ο ίδιος και ότι ο συγγραφέας ουσιαστικά περιγράφει τις δικές του σπουδαίες περιπέτειες για το ιδανικό, το ευγενές, το ηθικό εναντία στο άδικο, το πρόστυχο, το χαμερπές. Αυτό τον οδηγεί να αναζητήσει τα ίχνη του ήρωά του στο δικό του πια ταξίδι που έχει άπειρες ομοιότητες με το ταξίδι του Δον Κιχώτη.

Να πούμε εδώ πως όλοι μα όλοι οι ηθοποιοί της παράστασης, ανήκουν σε αυτήν τη γενιά των καλλιεργημένων ταλαντούχων ανθρώπων που χορεύουν, τραγουδούν, παίζουν με ιδιαίτερη ικανότητα, ύστερα από χρόνια μελέτης και ψυχής απ΄ αυτή που δίνει το ταλέντο. Εξαιρετικοί οι Αλέξης Βιδαλάκης, Πέτρος Ιωάννου, Θώμη Κοσκώση, Γιώργος Μπαλόπητας, Δανάη Σδούγκου, Μαριλίζα Χρονέα, αλλά και ο Δημήτρης Αγοράς, που δεν ενσαρκώνει, αλλα είναι ο Δον Κιχώτης. Πως τον έχουν απεικονίσει, πως έχει χωρέσει στη φαντασία μας; Είναι αυτό! Η κίνηση, η μορφή, το βλέμμα, το ύφος, οι τονισμοί του, η ονειροπόλα και συνάμα αστεία ύπαρξή του πάνω στη σκηνή, δεν συνηγορούν μόνο στην καλή διανομή, αλλα στον καθορισμό πλέον με ονοματεπώνυμο ενός σπουδαίου ταλέντου στο σύγχρονο θεατρικό χάρτη. Δείτε την παράσταση, όσο προλαβαίνετε αυτήν την Κυριακή 13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ, στο ΘΕΑΤΡΟ ΙΛΙΣΙΑ στις 11:00 και στις 3:00 αλλιώς περιμένετε να έρθει κοντά σας, στην περιοδεία της, το καλοκαίρι σε όλη την Ελλάδα, που μάλιστα θα ξεκινήσει συμβολικά, από το κάστρο των Ιπποτών, στη Ρόδο…

Ρωτήστε περισσότερες πληροφορίες και κρατήσετε θέσεις στο 210- 9853 609 και μην στερήσετε από τα παιδιά σας –και τους εαυτούς σας- αυτό το ταξίδι σε όλα εκείνα τα στοιχεία που κάνουν τους ανθρώπους πραγματικά όμορφο είδος…

• Δον Κιχώτης
• θέατρο Ιλίσια