current views are: 5

20 Φεβρουαρίου 2015
Δημοσίευση16:24

Θέατρο και Bullying: Όλοι οι προβολείς επάνω του!

Ο Νίκος Καμτσής γράφει για το διαδεδομένο φαινόμενο «bullying» και πως η Τέχνη μπορεί να βοηθήσει στην καταπολέμησή του.

Δημοσίευση 16:24’
αρθρο-newpost

Ο Νίκος Καμτσής γράφει για το διαδεδομένο φαινόμενο «bullying» και πως η Τέχνη μπορεί να βοηθήσει στην καταπολέμησή του.

*Το κείμενο γράφεται με αφορμή την παγκόσμια μέρα κατά του σχολικού εκφοβισμού και τα επαναλαμβανόμενα κρούσματα ενδοσχολικής βίας.

(…) Θύμα bullying και στο παρελθόν ο 9χρονος από την Μυτιλήνη: Συμμαθητές του τον ανάγκαζαν να γδυθεί  (…)

(…) Οι συγγενείς του περιγράφουν τον Βαγγέλη Γιακουμάκη ως έναν ήσυχο και χαμηλών τόνων φοιτητή, ο οποίος όπως λένε στα δύο χρόνια που σπούδαζε στα Γιάννενα είχε πέσει θύμα «bullying» από συμφοιτητές του. Παρότι ενημερώθηκε η σχολή από τους γονείς του για τα προβλήματα που αντιμετώπιζε, αυτά δεν λύθηκαν, λέει ο θείος του. (…)

Γράφει ο Νίκος Καμτσής

Ξεκαθαρίζω ευθύς εξ αρχής ότι η σκοπιά από την οποία θα προσεγγίσω το θέμα είναι αυτή της τέχνης και συγκεκριμένα του θεάτρου.

Και το θέμα είναι ο ενδοσχολικός εκφοβισμός, η ενδοσχολική βία και το Bullying.

Το θέατρο και οι θεατρικές τεχνικές προσφέρουν μεθόδους προσέγγισης τέτοιων κοινωνικών φαινομένων πολύ αποτελεσματικές. 

Το κοινό (γονείς, εκπαιδευτικοί, και κυρίως παιδιά) βλέπουν στη σκηνή συμπεριφορές και ρόλους με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και «προκαλούνται» να πάρουν θέση: υπέρ ή κατά. 

Το Bullying είναι ένα φαινόμενο παλιό που στην εποχή μας έχει πάρει διαστάσεις μάστιγας και μορφές πολύ άγριες. Η τεχνολογία και το διαδίκτυο του δίνουν νέες δυνατότητες. Εντείνεται ακόμη πιο πολύ από την κρίση και τα κοινωνικά προβλήματα που προκύπτουν από αυτή και συμπεριλαμβάνει μεγαλύτερους πληθυσμούς και περισσότερες ηλικίες όχι μόνο ανάμεσα στους εφήβους (αλλά και στα μικρά παιδιά). 

Για να εντυπωσιαστείτε (όπως το έπαθα και ‘γω) αναφέρω μόνο ότι η μικρή Ελλάδα είναι τέταρτη στην Ευρώπη σε φαινόμενα Bullying.

Μετά από 2 χρόνων έρευνας όλοι όσοι εργαζόμαστε στο θέατρο ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟύ καταλήξαμε σε μία παράσταση μοντέλο. Πράγματι δεν θα ονόμαζα το «ΓΙΑΝΝΗΣ Χ=Ξένος» παράσταση με την κλασική έννοια του όρου (που εμπεριέχει την διασκέδαση και την καλοπέραση στον ελεύθερο χρόνο μας κλπ).

Θα ήταν εύκολο να αφηγηθούμε από σκηνής μια ιστορία με ένα κεντρικό ήρωα, έναν «καλό» και ένα «κακό» και που θα κατέληγε σε εύκολες και γνωστές εν πολλοίς διαπιστώσεις. Προτιμήσαμε τα παιδιά και τα σχολεία που μας επισκέπτονται να παρακολουθούν πάνω στη σκηνή συμπεριφορές, ανοιχτές και διαθέσιμες σε κριτική και αμφισβήτηση. Έτσι το θέατρο προκαλεί σκέψεις και προσεγγίσεις που φέρνουν το φαινόμενο πιο κοντά μας και την λύση του πιο αντιμετωπίσημη.

Και πράγματι η παράσταση δίνει την ευκαιρία στους θεατές να μιλήσουν, να εκφραστούν και άρα να συνειδητοποιήσουν το πρόβλημα. Συνειδητοποιούν επίσης, την δική τους προσωπική στάση μπροστά του. Είναι υπέρ ή κατά; Αλλά και παραπέρα τι θα κάνουν, τι στάση θα κρατήσουν αν το δουν να συμβαίνει μπροστά τους; Γιατί θα το δουν. Καθημερινά. Στο μάθημα, στο διάλειμμα στο σχόλασμα, στην αυλή, στις τουαλέτες, στο δρόμο και όλο και πιο συχνά στον υπολογιστή ή στο κινητό τηλέφωνο.

Εκεί λοιπόν, τι θα κάνουν; Θα συνταχθούν με αυτόν που εξασκεί την βία; (Τα παιδιά που ομολογούν ότι έχουν εξασκήσει βία πάνω σε συμμαθητές τους είναι πάνω από 30%). Θα του γυρίσουν την πλάτη και θα αδιαφορήσουν ελπίζοντας ότι δεν θα συμβεί σ΄ αυτούς ή μήπως θα πάρουν θέση και θα επέμβουν αποτελεσματικά ώστε να μην συμβεί, να μην προχωρήσει σε άγριες μορφές όπως ο Αλεξ της Βέροιας πριν από χρόνια, ο βιασμός του κοριτσιού στην Αμάρυνθο ή το πρόσφατο γεγονός με το 8χρονο παιδάκι στο Πλωμάρι της Λέσβου;

Ενεργοποιούνται σιγά-σιγά επιστημονικοί φορείς και διοργανώνουν ημερίδες και συζητήσεις ευαισθητοποίησης. Όμως το να διατυμπανίζουμε ότι το bullying είναι κακό πράγμα και να αραδιάζουμε στατιστικά στοιχεία και νούμερα μόνο, δεν ωφελεί. Πρέπει να περάσουμε στην πράξη και να εφαρμόσουμε δράσεις και πρακτικές. Και κυρίως τα παιδιά.

Μέχρι στιγμή σχολείο και οικογένεια σαν θεσμοί που βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής, μοιάζει σαν να μην θέλουν να βοηθηθούν, να ανοίξουν το θέμα, να το κοινοποιήσουν, το αποσιωπούν και το κρύβουν λες και δεν είναι κοινωνικό, λες και δεν αφορά όλους μας. Το θέατρο, η τέχνη γενικότερα μπορεί να βοηθήσει αποτελεσματικά. Το θέατρο δεν είναι μόνο για διασκέδαση, κοσμικές εξόδους και πρεμιέρες. Μπορεί να ανοίξει δρόμους και να δώσει διεξόδους. Τελικά θα ξεπεραστούν κάποιες παθογένειες που εμποδίζουν την πληροφόρηση, την κοινοποίηση του φαινομένου και των εφιαλτικών αποτελεσμάτων του.

Το πρόσφατο γεγονός του σπουδαστή της γαλακτοκομικής σχολής Ιωαννίνων που εξαφανίστηκε και δεν έχει βρεθεί εδώ και βδομάδες, είναι ένα ακόμη (σύμφωνα με μαρτυρίες) γεγονός Bullying.

Πόσα θύματα άραγε θα μετρήσουμε μέχρι να πάρουμε μέτρα;


σχετικα αρθρα