Ζούρλια και μύρλα στην Ελλάδα του 2019

Όχι δηλαδή, καθίστε εσείς τώρα και βγάλτε λογικό συμπέρασμα. Από τη μία, λένε οι Έλληνες και οι Ελληνίδες ότι είμαστε ακόμη σε βαθιά κρίση. Μάλιστα, δικαίωμά τους, ασταδγιάλα ρεπόρτερ Ξανθάκη, που μας πουλάς παραμύθα ότι η κρίση τελείωσε και τα τρώει ο κοσμάκης στα μεζεδάδικα του Ψυρρή. Μάλιστα, το ξαναλέω. Από την άλλη όμως, μέσα σε αυτή την κρίση την μαύρη και σκότεινη, οι ίδιοι άνθρωποι έχουν ελπίδες και κάνουν σχέδια για το μέλλον. Και δεν κάνει το τριανταφεύγα τοις εκατό, οι Νεοδημοκράτες, που περιμένουν απ’ τον Μπογδάνο να γκρεμίσει την ΕΡΤ για να κονομήσουνε αδρανή υλικά. Κάνουνε έξι στους δέκα παρακαλώ, ισχυρή πλειοψηφία, αυτοδύναμη. Άντε ύστερα να ξαναπιστέψεις εσύ ότι λένε αλήθεια στους δημοσκόπους οι ερωτώμενοι και οι ερωτώμενες…

Γι’ αυτό κυβερνούσε για πλάκα ο Αντρέας Παπανδρέου, γι’ αυτό υπερέβη τη μεγαλύτερη σκευωρία στο δεύτερο μισό του περασμένου αιώνα, γι’ αυτό άμα ζούσε χίλια χρόνια θα ήταν πρωθυπουργός τα εννιακόσια ενενήντα. Με ένα μικρό διάλλειμα για γκομενάκια και μπιτς βόλεϋ, να πάρει μια αναπνοή ο άνθρωπος, όχι όλη την ώρα υπογραφές και σφραγίδες. Θα κυβερνούσε χίλια χρόνια γαμώ το σπιτάκι μου, γιατί καταλάβαινε πολύ καλά τον βαθύτερο, τον ουσιώδη χαρακτήρα της φυλής:
Γκρίνια, μύρλα και καντήφλα τη μισή μέρα και την άλλη μισή γκάβλα, λούσα και χορό!

Και συγγνώμη δηλαδή που τα λέω έτσι χύμα, αλλά διάβασα την δημοσκόπηση της ΚΑΠΑ Research (ίσως το μοναδικό γκάλοπ, που πλησιάζει στην αλήθεια αυτές τις μέρες) για το «Έθνος της Κυριακής» και μου γύρισε το μάτι του ανθρώπου. Τουλάχιστον το διασκέδασα εκεί που ρώταγε ο δημοσκόπος για τις αξίες/έννοιες που είναι πιο σημαντικές και βγήκαν πρώτες μακράν η Δικαιοσύνη, η Αξιοκρατία και η Ελευθερία. Με πολύ ψηλά την Ισότητα και την Αλληλεγγύη επίσης, αρκετά ψηλότερα από τον Πατριωτισμό, το Έθνος και της Ορθοδοξία που την έχει στην καρδιά του μέσα μόλις ένας στους τρεις. Και ακόμη λιγότεροι θα την έχουν σε κάποια χρόνια, όσο συνεχίζεται το σώου μίσους και ξεφτίλας των κάθε λογής Αμβρόσιων. Θα λυπηθώ, γιατί υπάρχουν και άξιοι ιεράρχες, αλλά δεν θα λυπηθώ πολύ…

Κατά τ’ άλλα η ψαλίδα ανάμεσα στα δύο μεγάλα κόμματα είναι εκεί που την ξέρουμε όσοι εξακολουθούμε να αποφεύγουμε την ψιλοκυβίνη στο διαιτολόγιό μας. Στις τέσσερις μονάδες δηλαδή και βαίνει μειούμενη, μιας και γουστάρησε ο ψηφοφόρος τόσο ότι δεν πειράχτηκαν οι συντάξεις όσο και ότι αυξήθηκε ο βασικός ο μισθός. Αυτό δεν σημαίνει, βεβαία, ότι θα γουστάρει για πάντα, σε τρεις μήνες από τώρα θα τα έχει ξεχάσει αμφότερα και θα ξαναρχίσει το «δώμ’ τσιτσί μωρ’ μάνα», αλλά ως τότε υπάρχει καιρός για νέους λαγούς απ’ το καπέλο. Υπάρχει καιρός για φρέσκους άσσους απ’ το μανίκι, που μπορεί να φέρουν στα ίσα τη Νέα Δημοκρατία με τον ΣΥΡΙΖΑ. Άσε τη θεωρία συνωμοσίας ότι θα ψήσει επεισόδιο στο Αιγαίο ο Τσίπρας με Ερντογάν, θα κηρύξει ύστερα κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και θα γίνουμε και με τη βούλα Σοβιετία δίχως εκλογές!

Κι από εκεί και πέρα; Από εκεί και πέρα, το πιο ενδιαφέρον σημείο της δημοσκόπησης είναι εκεί που λένε οι ψηφοφόροι τι «θα μπορούσαν» να ψηφίσουν στις ευρωεκλογές. Όπου αποδεικνύεται για μια ακόμη φορά πως τις αντιμετωπίζουν σαν παιδική χαρά και σαν αφορμή για να βγάλουν το άχτι τους. Κάπως έτσι μας προκύπτει ότι 15 % «θα μπορούσε» να ψηφίσει Βελόπουλο και 13 % «θα μπορούσε» να ψηφίσει Λαφαζάνη και 9 % «θα μπορούσε» να ψηφίσει Τζήμερο.  Την ίδια ώρα, επτά στους δέκα πιστεύουν ότι οι Ευρωεκλογές είναι «σημαντικές» ή «πολύ σημαντικές». Και το φάντασμα του Παπανδρέου σκίζεται στα γέλια σε μια γωνιά του Παραδείσου. Της Κολάσεως συγγνώμη, γιατί σιγά μην πήγαινε Παράδεισο ο εκλιπών με τα ξενέρια…

• Αμβρόσιος
• Ανδρέας Παπανδρέου
• Νέα Δημοκρατία
• ΣΥΡΙΖΑ