Το μυθολογημένο παρελθόν, το απωθητικό παρόν και ο κίνδυνος για φαιό μέλλον

Οσοι οδύρονται για «το χαμηλό επίπεδο» της πολιτικής αντιπαράθεσης, για την «έλλειψη προσωπικοτήτων ή «για την κατάντια του Κοινοβουλίου», συγκρίνοντας την σημερινή εικόνα με αντίστοιχες του παρελθόντος, είτε έχουν βραχεία μνήμη είτε συνειδητά ψεύδονται.

Ουδέποτε έλειψαν οι βαρύτατοι χαρακτηρισμοί, οι ύβρεις, οι προσωπικές επιθέσεις, τα επεισόδια (ξυλοδαρμοί, προδικτατορικά/ αρπαγή κάλπης στην μεταπολίτευση κλπ), ο λαϊκισμός και οι φωτοβολίδες των εντυπώσεων.

Λένε πως τότε υπήρχαν προσωπικότητες και αρκετοί λόγιοι βουλευτές και υπουργοί. Οντως υπήρχαν. Όμως τα στοιχεία αυτά (λογιοσύνη, μακρόχρονη κοινοβουλευτική εμπειρία κ.α.) ουδόλως απέτρεπαν σκηνές απείρου κάλλους μέσα στη Βουλή ή την διαμόρφωση αφθώδους καθεστώτος στην πολιτική σκηνή (αργυρώνητοι βουλευτές, βρώμικες συναλλαγές, αποστασίες κ.α.)

Επίσης, όσοι στηλιτεύουν-και σωστά- τα θλιβερό φαινόμενο των ψευδών (π.χ. για τον πατέρα του Τσίπρα) και εγκαλούν τα ΜΜΕ, ηλεκτρονικά τε και έντυπα, για Fake News, κιτρινισμό και εκτραχηλισμό, προφανώς ξεχνούν φρικώδεις περιόδους του παρελθόντος (π.χ. βρώμικο ΄89). Ιδια κι απαράλλαχτη ήταν η εικόνα. Κίτρινη και μαύρη…

Η υπόμνηση του γκρίζου παρελθόντος-προσφάτου, απωτέρου και απωτάτου- δεν αθωώνει τους σημερινούς πρωταγωνιστές. Όμως η επίκληση αυτή τιτρώσκει καίρια τον άσαρκο ισχυρισμό για το μυθολογημένο παρελθόν της πολιτικής και της δημοσιογραφίας.

Φυσικά, θα περίμενε κανείς ότι συν τω χρόνω θα υποχωρούσαν τα παθογενή και θα λειτουργούσε παιδευτικά-επι το βέλτιον- η εμπειρία. Δυστυχώς δεν συνέβη. Κι έτσι, παριστάμεθα μάρτυρες μιας ανούσιας και συχνά απωθητικής διαδικασίας, η οποία –σήμερα, περισσότερο από ποτέ- δεν απαξιώνει απλώς τον Κοινοβουλευτισμό και το πολιτικό υποκείμενο, αλλά τροφοδοτεί το απεχθές φαιό άκρον.

Αν συνυπολογιστούν και τα λυγρά σήματα από την Εσπερία (ενίσχυση της ακροδεξιάς δυναμικής), η κατάσταση προδιαγράφεται άκρως επίφοβη για ολόκληρη την Ευρώπη.

Θα το λάβουν αυτό υπόψιν οι ημέτερες πολιτικές δυνάμεις ή θα σπεύσουν εκ των υστέρων, ως θλιβεροί επιμηθείς, να κάνουν αυτοκριτική και να σαλπίζουν αναγεννητικά εγερτήρια, με φόντο στάχτες και φαιές φολίδες;

• Βουλή