Μάτι: Ο κόσμος δεν ξέχασε, το κράτος όμως;

23 Ιουλίου 2018. Η αρχή του δράματος που θα ακολουθήσει. Η αρχή μιας εθνικής τραγωδίας που θα μείνει χαραγμένη στη μνήμη μας. Το τι συνέβη πέρυσι τέτοια μέρα, το γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά. Μία τεράστια πυρκαγιά. 102 νεκροί. Μία πόλη- φάντασμα, μαύρη από τις στάχτες, μία τεράστια οικολογική καταστροφή. Μέχρι εκεί. Δεν χρειάζεται να υπενθυμίζουμε λεπτομέρειες. Οι λεπτομέρειες αυτές μοιάζουν με αλάτι στις πληγές των ανθρώπων που έχασαν τις οικογένειες τους.

Ξέρουμε τι συνέβη. Τα θυμόμαστε όλοι πολύ καλά. Και αυτό είναι το ευτυχές. Ο κόσμος θυμάται.
Από νωρίς το πρωί τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν κατακλυστεί από φωτογραφίες πένθιμες μεν, με το μήνυμα «Δεν ξεχνώ» δε. Ο κόσμος θυμάται πολύ καλά και έστω και με αυτόν τον τρόπο, με ένα απλό μήνυμα, συμπαραστέκεται ηθικά και μόνο, στις οικογένειες των θυμάτων.

Οι πολιτικοί από την πλευρά τους στέλνουν τα δικά τους μηνύματα μέσω Twitter. Μηνύματα συμπαράστασης στο ίδιο ύφος «δεν ξεχνώ» και από κάτω τα σχετικά like και επευφημίες από τους πιστούς ακόλουθους…

Πραγματοποιήθηκε και το μνημόσυνο παρουσία της πολιτικής ηγεσίας στη μνήμη των ανθρώπων που χάθηκαν, έγιναν και οι σχετικές ανακοινώσεις για μέτρα ανακούφισης. Και θα σταθούμε εδώ. Ανακοινώσεις για μέτρα ανακούφισης από τη νέα κυβέρνηση. Αλήθεια;

Χρειάστηκε δηλαδή να περάσει ένας ολόκληρος χρόνος, να αλλάξει η κυβέρνηση για να σκεφτεί το κράτος αυτούς τους ανθρώπους; Και έναν ολόκληρο χρόνο, τι πράξατε κύριοι πολιτικοί, όλοι σας, δεν θα ξεχωρίσω κυβερνητικούς ή μη, παλιές ή νέες κυβερνήσεις. Τι πράξατε όλοι εσείς, για να επανέλθουν στην καθημερινότητα οι κάτοικοι του Ματιού; ΤΙΠΟΤΑ. Απολύτως τίποτα.

Έναν χρόνο μετά το Μάτι εξακολουθεί να είναι πόλη-φάντασμα. Ρίξτε μια ματιά στο οδοιπορικό του Newpost και δείτε ιδίοις όμμασι τις εικόνες. Εικόνες που τραβήχτηκαν μόλις χθες, Δευτέρα. Καμένα σπίτια, καμένοι κορμοί δέντρων, «βουνά» από καμένα κλαριά, πολλά μπάζα, αποκαΐδια και ελάχιστος κόσμος.

Τίποτα δεν έχει γίνει. Η μεγαλύτερη μερίδα των κατοίκων φιλοξενείται ακόμα στις κατασκηνώσεις παραλιακά του Αγίου Ανδρέα ή από συγγενείς και φίλους που είχαν διαθέσιμη στέγη.
Η καταβολή των αποζημιώσεων προς τους δικαιούχους κινείται με πολύ αργούς ρυθμούς, έχει μπλέξει στα γρανάζια της γραφειοκρατίας. Για τις οικοδομικές άδειες ας μην αναφερθώ, εκεί η κατάσταση είναι αστεία. Η περισυλλογή του αμιάντου δεν έχει ολοκληρωθεί, παραμένει εκτεθειμένος σε οικόπεδα και δρόμους, με συνέπεια να αποτελεί μια διαρκή εστία μόλυνσης.

Αρα, ξεχάσατε. Ό,τι και αν λέτε σήμερα, ΞΕΧΑΣΑΤΕ.

Και αφού αφορμή της «επετείου» -αν μπορεί να χρησιμοποιηθεί η λέξη επέτειος για μια τέτοια τραγωδία- θυμηθήκατε, κρατήστε το ζωντανό στη μνήμη σας. Και πράξτε τα απαραίτητα. Μην φτάσουμε του χρόνου τέτοια μέρα, να μιλάμε και πάλι για μέτρα ανακούφισης. Πρώτα πράξτε και μετά πείτε δεν ξεχνώ. Γιατί οι πράξεις σας έδειξαν ότι δυστυχώς, ξεχάσατε.

• πυρκαγιά