current views are: 1

30 Αυγούστου 2019
Δημοσίευση15:38

Πολιτικές ευθύνες και ποινικός έλεγχος: Ένας κρίσιμος διαχωρισμός

Αντικείμενο ποινικού ελέγχου δύναται να καταστεί μιά κυβερνητική επιλογή, μονάχα αν επισημανθούν και τεκμηριωθούν επιλήψιμα στοιχεία (δόλος, δωροληψία, μίζες και τα συναφή).

Δημοσίευση 15:38’
αρθρο-newpost

Αντικείμενο ποινικού ελέγχου δύναται να καταστεί μιά κυβερνητική επιλογή, μονάχα αν επισημανθούν και τεκμηριωθούν επιλήψιμα στοιχεία (δόλος, δωροληψία, μίζες και τα συναφή).

Το 2011, ο αντιπολιτευόμενος ΣΥΡΙΖΑ απείλησε ότι θα αναζητηθούν ποινικές ευθύνες για την επιβολή του πρώτου Μνημονίου. Σήμερα, η κυβέρνηση της ΝΔ (δηλώσεις Γεραπετρίτη, Χατζηδάκη) λέει το ίδιο :Θα διερευνηθούν ευθύνες για το τρίτο Μνημόνιο και την ΔΕΗ «είτε μέσω της Δικαιοσύνης είτε μέσω κοινοβουλευτικών διαδικασιών».

Τότε, το 2011, το ΠΑΣΟΚ καταφέρθηκε εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ, σημειώνοντας μεταξύ άλλων τα εξής:

«Ο ΣΥΡΙΖΑ επιδεικνύει έλλειψη σεβασμού προς το κράτος δικαίου, καθώς δεν μπορεί να διαχωρίσει τι συνιστά αντικείμενο νομικού και μάλιστα ποινικού ελέγχου και τι συνιστά αντικείμενο πολιτικής σύγκρουσης μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες».

Το ΠΑΣΟΚ είχε δίκιο, προβαίνοντας σε μια κρίσιμη επισήμανση διαχρονικής ισχύος: Οι επιλογές των κυβερνήσεων , ως και οι κορυφαίες (π.χ.Μνημόνια), όσο βλαπτικές  κι αν αποδεικνύονται εκ των υστέρων ,κρίνονται πάντοτε με αμιγώς πολιτικά κριτήρια. Επομένως, η τιμωρία επιβάλλεται αποκλειστικά από τον καθ΄ύλην αρμόδιο, τον λαό, μέσω των εκλογών.

Αντικείμενο ποινικού ελέγχου δύναται να καταστεί μιά κυβερνητική επιλογή, μονάχα αν επισημανθούν και τεκμηριωθούν επιλήψιμα στοιχεία (δόλος, δωροληψία, μίζες και τα συναφή).

Είναι προφανές-τουλάχιστον μέχρι τώρα- ότι επιλήψιμα στοιχεία τέτοιας φύσεως, σχετικά με την επιβολή των δυναστικών Μνημονίων, δεν έχουν ανιχνευθεί και καταγγελθεί. Αντιθέτως, τόσο για τα δύο πρώτα Μνημόνια, όσο και για το τρίτο, έχουν διεξαχθεί άπειρες συζητήσεις και λυσσώδεις αντιμαχίες περί πολιτικών ευθυνών.

Επι παραδείγματι: Υπάρχουν σοβαρά επιχειρήματα , σύμφωνα με τα οποία ο Γ.Παπανδρέου είχε την δυνατότητα να μην δεχθεί τους επαχθέστατους όρους του πρώτου ,τιμωρητικού Μνημονίου. Όχι με τζάμπα μαγκιές,αλλά με ένα σοβαρό όπλο στα χέρια του. Το ότι οι γερμανογαλλικές τράπεζες ήταν φορτωμένες με τοξικά ελληνικά ομόλογα. Επομένως κάθε παρακινδυνευμένη κίνηση ή απειλή (π.χ. έξοδος από την ΟΝΕ) θα δημιουργούσε ένα τρομακτικό ντόμινο στην Ευρωζώνη.

Ο Γ.Παπανδρέου δεν το έπραξε. Ούτε έθεσε το Μνημόνιο σε δημοψήφισμα, ώστε να αποφανθεί ο λαός. Το σκέφτηκε εκ των υστέρων το δημοψήφισμα, αλλά ήταν αργά. Και για τη χώρα και για τον ίδιο.

Το ίδιο συνέβη και το 2015. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ είχε την αυταπάτη (ομολογημένη αργότερα από τον Τσίπρα),ότι μπορούσε να πιέσει τους δανειστές και να αποκομίσει οφέλη η χώρα από μια νέα συμφωνία. Το αποτέλεσμα γνωστό: Η χώρα επιβαρύνθηκε οικονομικά, ο ΣΥΡΙΖΑ συνετρίβη από τους δανειστές και έκανε στροφή 180ο υπογράφοντας το τρίτο Μνημόνιο.

Ευδιάκριτες οι ευθύνες και στις δύο περιπτώσεις. Ευθύνες αμιγώς πολιτικές , που αποδόθηκαν όπως έπρεπε. Με την αποδοκιμασία των δύο κυβερνήσεων στις εκλογές… Παρεμπιπτόντως, το ίδιο καταδικαστική ήταν η λαϊκή ετυμηγορία και για την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, καθώς ο εξόχως αντιμνημονιακός Σαμαράς των Ζαππείων, εφάρμοσε πλήρως τις επιταγές του δευτέρου Μνημονίου…

Το νέο στοιχείο που εισάγεται από την σημερινή κυβέρνηση σχετικά με την διερεύνηση ευθυνών, είναι η σύνδεση τους θέματος της ΔΕΗ με το τρίτο Μνημόνιο που υπέγραψε η κυβέρνηση Τσίπρα.

Ας υποθέσουμε ότι η διερεύνηση του θέματος θα εντοπίσει ατυχείς ή μη ενδεδειγμένους χειρισμούς εκ μέρους της προηγούμενης κυβέρνησης( η οποία επικαλείται και επιστρατεύει τα δικά της αντεπιχειρήματα), που έβλαψαν την ΔΕΗ και κατ΄ επέκτασιν την οικονομία της χώρας.

Όμως πως θα τεκμηριωθούν ποινικές ευθύνες; Επομένως, απαιτείται περίσκεψη και προσοχή. Διότι το επίδικο αυτό θέμα,αλλά και πολλά ομοειδή ,που άπτονται πολιτικών επιλογών και αποφάσεων, ενδέχεται  να ανάψουν επικίνδυνες φωτιές στο πολιτικό σύστημα…