Κανονικότητα και ψευδαισθήσεις – Η μεγάλη εικόνα (για το μέλλον της χώρας) πέρα από την ΔΕΘ

Οι πεπεισμένοι φιλοκυβερνητικοί -πολίτες και ΜΜΕ- θα αποθέωναν τον Μητσοτάκη ό,τι κι αν έλεγε στη ΔΕΘ. Και οι απέναντι, θα τον επέκριναν ακόμη κι αν μοίραζε χρυσάφι ή ευρώ με τη σέσουλα.

Επομένως, πέρα από τα θετικά και τα αρνητικά που υψώνει περίοπτα η εκατέρωθεν αποτίμηση, αξίζει να δούμε την μεγάλη εικόνα, με αφορμή (και) την ΔΕΘ. Δηλαδή, να σκεφτούμε το μέλλον της χώρας, μετά από δεκαετίες δανεικού ευδαιμονισμού και, προπάντων, μετά το σοκ της κρίσης και την τραγική κατάρρευση.

Το ερώτημα ευθύ: Είναι δυνατή η περιώνυμη κανονικότητα του παρόντος και του μέλλοντος, έτσι όπως την προσδιόρισε ο ΣΥΡΙΖΑ με την έξοδο από τα Μνημόνια; Και, κυρίως, όπως πανηγυρικά την ορίζει η σημερινή κυβέρνηση με το διαχειριστικό της σχέδιο και την προτεραιότητα στην Ανάπτυξη;

Η ΝΔ δεν παρέλαβε χάος ούτε «καμένη γη». Το Ελληνικό, η μείωση του ΕΝΦΙΑ, οι 120 δόσεις, οι φοροελαφρύνσεις, η βαθμηδόν άρση των  capital controls, οι δασικοί χάρτες, το μετρό της Θεσσαλονίκης και αρκετά άλλα είναι έργο ΣΥΡΙΖΑ. Ατελές σε αρκετές περιπτώσεις. Αλλά είχε μπει το νερό στ’ αυλάκι. Προσοχή! Νερό στο περιορισμένο χωράφι της μνημονιακής περίφραξης, φυσικά.

Έρχεται, λοιπόν, η κυβέρνηση της ΝΔ και το συμπληρώνει το έργο αυτό. Πατάει πάνω του, και: Αξιοποιεί τα γεμάτα ταμεία που βρήκε και προβαίνει σε φοροελαφρύνσεις (χρήματα κυρίως από τα αιματηρά πλεονάσματα, ναι), ξερριζώνει ιδεοληψίες που το καθυστερούσαν (Ελληνικό), το βελτιώνει (120 δόσεις), το ολοκληρώνει (capital controls ) και επενδύει λόγω και έργω στην Ανάπτυξη με δεδομένη την μειωμένη ανεργία .

Ταυτόχρονα, καλείται να λύσει δισεπίλυτα προβλήματα βαρύνουσας οικονομικής φύσεως (ΔΕΗ κ.α.) και, φυσικά, να αντιμετωπίσει το μείζον θέμα της ανακαίνισης του κράτους. Ένα κράτος αραχνιασμένο, προβληματικό, πραγματικό δυνάστη για τους πολίτες και μόνιμο φρένο για την  οικονομική ζωή της χώρας.

Μια στάση εδώ. Το σημερινό κράτος θέλει γκρέμισμα κι όχι μερεμέτια με επιμέρους υπουργικές αποφάσεις που επιφέρουν βελτίωση σε κάποιους τομείς. Γκρέμισμα σημαίνει επανάσταση. Ψηφιακή επανάσταση. Σαρωτική.

Σαν κι αυτή που ξεκίνησε δειλά ο ΣΥΡΙΖΑ (όμως έπραξε ελάχιστα) και έθεσε ως προτεραιότητα ο Μητσοτάκης. Η επιλογή του Πιερρακάκη ως επικεφαλής του φιλόδοξου εγχειρήματος αποτελεί άριστη επιλογή. Αλλά δεν αρκεί. Απαιτείται σκληρή δουλειά και ανεξάντλητη υπομονή.

Ίσως να μην συνειδητοποιούμε τι σημαίνει «ψηφιακή επανάσταση» για το καθεμέρα της κοινωνίας και το μέλλον της προβληματικής χώρας. Με κάποια δόση υπερβολής, η στήλη διατείνεται ότι και μόνο το έργο αυτό αν φέρει σε πέρας μια κυβέρνηση, θα μείνει στην ιστορία.

Όμως αρκεί η «ψηφιακή επανάσταση» και μέσω αυτής η ένταξη της χώρας στην κανονικότητα; Όχι, βέβαια. Η Ελλάδα είναι μια χρεωμένη χώρα με μόνιμα, δομικής φύσεως προβλήματα (ανταγωνιστικότητα της Οικονομίας, Ασφαλιστικό κ.α.).

Ακόμη κι αν βελτιωθούν οι δείκτες (π.χ. υψηλότερος ρυθμός Ανάπτυξης, περαιτέρω μείωση της ανεργίας κλπ) και επέλθει μείωση των δυναστικών πλεονασμάτων, η χώρα μας θα αναπνέει μεν καλύτερα, αλλά επ’ ουδενί θα εισέλθει στη ζώνη της στέρεης και ασφαλούς κανονικότητας.

Γιατί; Διότι κανένα κόμμα δεν έχει εκπονήσει Σχέδιο για το παραγωγικό μοντέλο της χώρας. Τι παράγουμε; Τι μπορούμε να βελτιώσουμε και να υιοθετήσουμε; Τι μας λείπει; Απαντήσεις συγκεκριμένες. Και Σχέδιο για στέρεη παραγωγική βάση, στο οποίο κυρίως θα ακουμπάει η Οικονομία της χώρας.

Η απουσία τέτοιου Σχεδίου δεν αντισταθμίζεται ούτε από τις επενδύσεις σαν κι αυτές που έχει κατά νου η κυβέρνηση -και όντως τις προωθεί- ούτε από την αποτελεσματική διαχείριση. Αυτά είναι αναγκαία. Αλλά δεν αρκούν. Η χώρα οφείλει να δει την οικονομική προοπτική της με ισχυρές διόπτρες για να κερδίσει το στοίχημα της κανονικότητας.

Ένα διαφωτιστικό εμβόλιμο, εδώ: Πριν από αρκετά χρόνια, η γείτων Τουρκία βρισκόταν σε δεινή οικονομική κατάσταση. Γρήγορα, όμως, ανέκαμψε. Πάταξη της γραφειοκρατίας , ποταμός  ξένων επενδύσεων, αποπληρωμή των δανείων του ΔΝΤ, πλήθος κρατικών επενδύσεων (από τις κορυφαίες εταιρείες σήμερα η Turkish Airlines) ευφάνταστη προώθηση του brand name της χώρας κ.α.

Όμως δεν έμεινε σε αυτά. Σχεδίασε προσεκτικά το οικονομικό της μέλλον σε  τρείς σημαντικούς τομείς. Στην Ενέργεια, την γεωργία και προπάντων στην Αμυντική βιομηχανία. Διαβάζεις και μένεις ενεός: Η Τουρκία εξάγει σήμερα πυροβόλα όπλα, κατασκευάζει στρατιωτικά οχήματα, drones κ.α. , ενώ-το κυριότερο- σε λίγο θα κατασκευάζει δικά της πολεμικά αεροπλάνα, υποβρύχια, φρεγάτες κλπ.

Κι αν τώρα δοκιμάζεται η τουρκική οικονομία λόγω αιματηρής εμπλοκής της σε κάποια μέτωπα, εμπλοκή που της στοιχίζει ακριβά (πόλεμοι, τριβές με ΗΠΑ , επιθετική εγρήγορση και απειλές εναντίον  γειτονικών χωρών), είναι βέβαιο ότι μελλοντικά, υπό νέες συνθήκες, η χώρα θα ανακάμψει και πάλι. Διότι παράγει.

Ε, λοιπόν, ούτε ο Μητσοτάκης ούτε προηγουμένως ο Τσίπρας έδωσαν βάρος σε τέτοιο Σχέδιο. Ημίμετρα, ασθμαίνουσα κάλυψη αναγκών (π.χ. των αγροτών ),αλλά –να το ξαναπούμε;-κανένα σοβαρό παραγωγικό Σχέδιο. Το οποίο απαιτεί πολύμηνη επεξεργασία, γερά μυαλά, ποικίλες αξιοποιήσιμες προτάσεις, επίμονη έρευνα για τα συμβαίνοντα στο διεθνές περιβάλλον και ευφάνταστες προτάσεις.

Μήπως ακούστηκε κάτι σχετικό από τον πρωθυπουργό στην ΔΕΘ; Δυστυχώς όχι. Μιλώντας π.χ. για την αμυντική βιομηχανία, αναφέρθηκε στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά και Ελευσίνας. Και τι είπε; Ότι έχουν βρεθεί δύο δυνητικοί αγοραστές! Τίποτε άλλο για τον νευραλγικό αυτόν τομέα.

Όπως άλλωστε και για την γεωργία. Καμία μέριμνα για την εξέλιξή της και το μέλλον, τίποτε έστω και ως σκέψη, ως νύξη, παρ’ ότι η χώρα μας διαθέτει πολλά συγκριτικά πλεονεκτήματα στο πεδίο αυτό. Ένα Σχέδιο για την Γεωργία (και την κτηνοτροφία) που δεν θα έχει σχέση με ένα κράτος- αφέντη που μοιράζει χρήμα και μπαλώνει τρύπες. Όχι.

Απαιτείται κράτος-οδηγός, που δίνει συμβουλευτικά κατευθύνσεις. Δηλαδή, να προτρέπει για συγκεκριμένες καλλιέργειες και να αποτρέπει .Ένα κράτος –αρωγός που παρέχει βοήθεια και διευκολύνει (πάταξη γραφειοκρατίας). Που ενισχύει ποικιλοτρόπως τους νέους αγρότες. Που επιβραβεύει εξαγωγικές προσπάθειες και αποδεικνύει ότι ξέρει, νοιάζεται και ενεργεί.

Δυστυχώς, τίποτε από αυτά δεν έχουμε δει δεκαετίες τώρα. Φιλότιμες προσπάθειες, αλλά τίποτε ριζοτομικό και  μακρόπνοο που θα μας εκπλήξει ευχάριστα. Και με την ευκαιρία: Πάμε στοίχημα ότι ούτε ο Τσίπρας θα ασχοληθεί, μεθαύριο στη ΔΕΘ, με τα θέματα αυτά και εν γένει με ένα σοβαρό, συγκροτημένο παραγωγικό Σχέδιο για τη χώρα;

Εν κατακλείδι: Η χώρα ενδέχεται να πάει κάπως καλύτερα στα χρόνια που έρχονται. Όμως δεν θα κατορθώσει ποτέ να γίνει κανονική, δηλαδή ανταγωνιστική και σφριγηλή, χωρίς Σχέδιο μακράς παραγωγικής πνοής. Αν μας διαψεύσει εμπράκτως η σημερινή κυβέρνηση ή σε επίπεδο σοβαρής ενασχόλησης η αξιωματική αντιπολίτευση, ευχαρίστως θα το αναγνωρίσουμε. Πανηγυρίζοντας.

• Αλέξης Τσίπρας
• ΔΕΘ
• Κυριάκος Μητσοτάκης
• Νέα Δημοκρατία
• ΣΥΡΙΖΑ