current views are: 4

23 Μαΐου 2017
Δημοσίευση11:24

Κάπου λίγο έλεος όμως!

Από το 1961, όταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής αποφάσισε τη σύνδεση της Ελλάδας με την ΕΟΚ, η πλειονότητα του πολιτικού κόσμου και της κοινωνίας είναι σταθερά προσηλωμένη στην ευρωπαϊκή προοπτική.

Δημοσίευση 11:24’

Από το 1961, όταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής αποφάσισε τη σύνδεση της Ελλάδας με την ΕΟΚ, η πλειονότητα του πολιτικού κόσμου και της κοινωνίας είναι σταθερά προσηλωμένη στην ευρωπαϊκή προοπτική.

Από το 1961, όταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής αποφάσισε τη σύνδεση της Ελλάδας με την ΕΟΚ, η πλειονότητα του πολιτικού κόσμου και της κοινωνίας είναι σταθερά προσηλωμένη στην ευρωπαϊκή προοπτική. Η συνέχιση της ευρωπαϊκής πολιτικής του Καραμανλή από τον Ανδρέα Παπανδρέου αποτέλεσε την πλέον σημαντική επιβεβαίωσή της. Αλλά και πιο πρόσφατα, η δύσκολη απόφαση του Αλέξη Τσίπρα να βαδίσει εντέλει κι αυτός στο μνημονιακό μονοπάτι που είχαν χαράξει οι Γιώργος Παπανδρέου, Λουκάς Παπαδήμος και Αντώνης Σαμαράς, έδειξε ότι η Ευρώπη είναι το σημείο σύγκλιση των κατά τα άλλα διαρκώς συγκρουόμενων πολιτικών παρατάξεων. Στην Ελλάδα θέλουμε την Ευρώπη και από το 2010 έχουμε κάνει βαρύτατες θυσίες για να παραμείνουμε σε αυτή.

Είπαμε, είμαστε ευρωπαϊστές, αλλά πρέπει και οι Ευρωπαίοι εταίροι μας να δείξουν κι αυτοί κάπως, κάπου, κάποτε τον ευρωπαϊσμό τους. Δεν γίνεται να έχουμε ψηφίσει 3-4 μνημόνια (ανάλογα με το μέτρημα που κάνει κανείς), να έχουμε αποδεχτεί πρόσθετα προληπτικά μέτρα και για μετά τη λήξη του προγράμματος, να έχουμε χάσει το ¼ του ΑΕΠ μας, να είναι η ανεργία στο 25% και ο κ. Σόιμπλε μαζί με τους συμμάχους του να μη συναινεί στη ρύθμιση του χρέους. Προσέξτε!

Μιλάμε ουσιαστικά για την περιγραφή των ρυθμίσεων που ΘΑ γίνουν μετά το τέλος του προγράμματος. Μιλάμε επίσης για ρυθμίσεις που ΔΕΝ στοιχίζουν τίποτα στους Ευρωπαίους φορολογούμενους αφού αφορούν μείωση τόκων, όχι κεφαλαίου. Και όμως… Ο κ. Σόιμπλε μαζί με τους συμμάχους του δεν αποδέχονται μια λύση που θα δώσει στην Ελλάδα ανάσες. Μια λύση που υπαγορεύεται από την οικονομική λογική, την πολιτική ηθική και την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη.
Κάπου λίγο έλεος όμως. Όλα τα πράγματα έχουν ένα όριο.