Δεν μπορούμε να είμαστε περήφανοι…

Ποιος μπορεί να είναι ενθουσιασμένος με όσα συμβαίνουν στη Βουλή. Τα τελευταία προαπαιτούμενα για τη β αξιολόγηση εισάγονται ως εμβόλιμες τροπολογίες στο (καθ’ όλα «σχετικό») νομοσχέδιο για την… αλιεία.  

Έτσι κι αλλιώς, η κατάθεση τροπολογιών άσχετων με το θέμα του νομοσχεδίου αποτελεί μια παραδοσιακή παθογένεια της κοινοβουλευτικής διαδικασίας. Στηλιτεύεται με δριμύτητα από την εκάστοτε αντιπολίτευση κι εφαρμόζεται με συνέπεια από την εκάστοτε κυβέρνηση –ο ΣΥΡΙΖΑ ακολούθησε την πεπατημένη. Αυτό που κάνει τα πράγματα ακόμα χειρότερα είναι ότι εν προκειμένω έχουμε να κάνουμε με ζήτημα μείζονος πολιτικής και κοινωνικής σημασίας, όπως το πάγωμα των συντάξεων για μία ακόμα χρονιά ή η ασάφεια στον χρόνο επαναφοράς των συλλογικών συμβάσεων.

Το ερώτημα είναι γιατί η κυβέρνηση δεν είχε φροντίσει να συμπεριλάβει αυτές τις ρυθμίσεις στο πολυνομοσχέδιο που ψηφίστηκε μόλις πριν 20 μέρες; Επιπλέον, γιατί ψήφισε διατάξεις που δεν είχαν την έγκριση των δανειστών και τώρα εξαναγκάζεται να τις πάρει πίσω; Δεν έχει γίνει πια κατανοητό ότι οι «μαγκιές» οδηγούν σε ακόμα μεγαλύτερες υποχωρήσεις;

Δεν μπορούμε να είμαστε περήφανοι για την εικόνα που παρουσιάζει η κοινοβουλευτική διαδικασία. Η χώρα μας έχει απολέσει σημαντικό μέρος της εθνικής κυριαρχίας της λόγω Μνημονίου, με συνέπεια να ψηφίζονται νόμοι κατ’ απαίτηση των δανειστών. Ας μην κάνουμε την κατάσταση χειρότερα με πρόχειρες και αστόχαστες κινήσεις. Χρειαζόμαστε ρεαλιστικό σχέδιο και πολλή δουλειά για να φέρουμε τη χώρα στη θέση που δικαιούται και αξίζει.

• αλιεία