current views are: 13

27 Ιουνίου 2017
Δημοσίευση11:50

Το σουλτανάτο

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν έχει ξεκαθαρίσει ακόμα αν θα λήξει η απεργία της ΠΟΕ-ΟΤΑ ώστε να αποφύγουμε το εφιαλτικό κοκτέιλ καύσωνα και σκουπιδιών.

Δημοσίευση 11:50’

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν έχει ξεκαθαρίσει ακόμα αν θα λήξει η απεργία της ΠΟΕ-ΟΤΑ ώστε να αποφύγουμε το εφιαλτικό κοκτέιλ καύσωνα και σκουπιδιών.

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν έχει ξεκαθαρίσει ακόμα αν θα λήξει η απεργία της ΠΟΕ-ΟΤΑ ώστε να αποφύγουμε το εφιαλτικό κοκτέιλ καύσωνα και σκουπιδιών. Το σίγουρο είναι πάντως ότι στη συνάντηση του πρωθυπουργού με τους συνδικαλιστές σημειώθηκαν σημαντικές συγκλίσεις.

Ωστόσο, η συνάντηση του Μαξίμου ανέδειξε εκ νέου μια παραδοσιακή παθογένεια του ελληνικού πολιτικού συστήματος. Ο εκάστοτε πρωθυπουργός στην Ελλάδα δεν είναι απλώς αυτός που παίρνει τις μεγάλες κρίσιμες αποφάσεις για την πορεία της χώρα και συντονίζει το κυβερνητικό έργο – όπως συμβαίνει δηλαδή σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες.

Στην Ελλάδα ο πρωθυπουργός καλείται καθημερινά να επιλύσει ζητήματα που φυσιολογικά θα έπρεπε να είχαν αντιμετωπιστεί σε χαμηλότερο επίπεδο. Και όταν λέμε χαμηλότερο, δεν εννοούμε μόνο αυτό του υπουργού, αλλά ακόμα κι εκείνο της δημόσια διοίκησης.

Άραγε σε ποια χώρα της ΕΕ θα έπρεπε να ασχοληθεί ο πρωθυπουργός με την απεργία ενός επαγγελματικού κλάδου; Δεν θα είχε λυθεί το ζήτημα μετά από συνάντηση του συνδικάτου με τον αρμόδιο υπουργό; Βέβαια, σε ποια ευρωπαϊκή χώρα συνεχίζεται για δεκαετίες το σίριαλ των συμβασιούχων του Δημοσίου, ενώ η δημόσια διοίκηση δεν μπορεί να προσδιορίσει τις πραγματικές ανάγκες της σε προσωπικό;

Όσο και αν μας πικραίνει, η χώρα μας πολλές φορές μοιάζει περισσότερο με εκείνα τα παλιά δυσλειτουργικά σουλτανάτα, παρά με σύγχρονη ευρωπαϊκή δημοκρατία.