Ο μεγάλος αγώνας του Νίκου Αναστασιάδη

Ο κανόνας είναι ότι οι δημοσιογράφοι κατακρίνουν τους πολιτικούς. Αυτός είναι ο ρόλος τους σε μια Δημοκρατία –άλλωστε στις μέρες μας δύσκολα μπορεί να πει κανείς ότι οι πολιτικοί τα πάνε περίφημα. Όμως πρέπει οι δημοσιογράφοι να έχουν το θάρρος να αποδώσουν τον έπαινο στον πολιτικό όταν αυτός τον αξίζει.

Σήμερα λοιπόν πρέπει να πούμε έναν καλό λόγο για τον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, τον Νίκο Αναστασιάδη. Και θα τον πούμε σήμερα, την επομένη δηλαδή της κατάρρευσης των συνομιλιών της Ελβετίας που ίσως ήταν η τελευταία ευκαιρία για την αποφυγή της οριστικής διχοτόμησης της μαρτυρικής Μεγαλονήσου.

Οι διαπραγματεύσεις απέτυχαν, αλλά ο Αναστασιάδης έκανε ό,τι μπορούσε και, κυρίως, έκανε αυτό που έπρεπε. Έδωσε τη μάχη για την επανένωση του νησιού μέχρι την τελευταία στιγμή. Την ύστατη ώρα κατέθεσε την πρόταση-πακέτο στην οποία συμπεριέλαβε το μάξιμουμ των ελληνοκυπριακών υποχωρήσεων. Όμως δεν παραβίασε την εθνική κόκκινη γραμμή: η ενωμένη ομόσπονδη Κύπρος δεν θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να βρίσκεται υπό την τουρκική επικυριαρχία.

Η Τουρκία επιμένοντας στη διατήρηση του επεμβατικού δικαιώματος και τη μόνιμη παρουσία τουρκικών κι ελληνικών στρατευμάτων, απέδειξε ότι δεν επιθυμεί μια πραγματικά ανεξάρτητη και κυρίαρχη Κύπρο. Χτες το βράδυ έγινε φανερό στη διεθνή κοινότητα ποια πλευρά θέλει λύση και ποια όχι.

Ο Νίκος Αναστασιάδης δεν ήταν όμως μόνος σε αυτόν τον μεγάλο αγώνα που έδωσε. Στο πλάι του στάθηκε ο ηγέτης του ΑΚΕΛ Άνδρος Κυπριανού που στήριξε την εθνική γραμμή, χωρίς να μπει στον πειρασμό της μικροκομματικής εκμετάλλευσης των διαπραγματεύσεων. Η σύγκλιση ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ, δηλαδή της Δεξιάς και της Αριστεράς της Κύπρου που στο παρελθόν μόνο αρμονικά δεν συμβίωναν, αποτελεί ίσως την πιο μεγάλη πολιτική παρακαταθήκη αυτής της αποτυχημένης διαπραγμάτευσης. Η στάση των δύο μεγάλων παρατάξεων δείχνει ότι η Κύπρος διαθέτει μια ώριμη και μετριοπαθή πολιτική ηγεσία.

• Κυπριακό
• Κύπρος
• Νίκος Αναστασιάδης
• Τουρκία