Δεν ξέρουμε πόσοι είμαστε, τι κάνουμε, πώς ζούμε, τι μας αρρωσταίνει κι από τι πεθαίνουμε

Ρεπορτάζ: Ντίνα Καραμάνου

«Η Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ) ανακοινώνει ότι ο Μόνιμος Πληθυσμός της Χώρας, όπως αυτός προέκυψε από την Απογραφή Πληθυσμού-Κατοικιών 2011, ανήλθε σε 10.815.197 άτομα». Αυτό είναι και το μοναδικό στοιχείο της συνολικής μας ταυτότητας.

Περισσότερα στοιχεία για αυτές τις 10.815.197 ψυχές δεν υπάρχουν.

Αν εργάζονται, αν καλύπτονται από το σύστημα περίθαλψης, αν χαίρουν άκρας υγείας, αν νοσούν και από τί νοσούν, αν πεθαίνουν και τί είναι αυτό πουτους σκοτώνει.

Δεν γνωρίζουμε για αυτές τις 10.815.197 ψυχές αν έχουν αδέλφια ή γονείς, αν παντρεύονται ή χωρίζουν, αν μεγαλώνουν τα παιδιά τους μόνοι ή με κάποιον σύντροφο.

Είναι μια ακόμη παθογένεια του ελληνικού κράτους που δείχνει να… μη θέλει να μας ξέρει.

Πολύτεκνες και μονογονεϊκές οικογένειες

Μια καταμέτρηση των πολύτεκνων οικογενειών που ζουν στη χώρα επιχειρή η Ανώτατη Ομοσπονδία Πολυτέκνων Ελλάδος.

«Αν θέλει το κράτος να μας ζητήσει τα στοιχεία, πολύ ευχαρίστως να τους πούμε πόσοι είμαστε. Το κράτος δεν ενδιαφέρεται να μάθει, όσο δεν ενδιαφέρεται να ασκήσει μια πιο στοχευμένη κοινωνική πολιτική», λέει στο newpost ο πρόεδρός τους Βασίλης Θεοτοκάτος.

Όπως διευκρινίζει, η Ομοσπονδία περιλαμβάνει στις τάξεις της τις οικογένειες που βάσει νόμου θεωρούνται πολύτεκνες:

«Οι οικογένειες που έχουν 4 ή περισσότερα παιδιά, εκ των οποίων κανένα δεν έχει ξεπεράσε το 23ο έτος της ηλικίας τους, είναι σήμερα 200.000. Οι οικογένειες που έχουν 4 ή περισσότερα “εξαρτώμενα μέλη”, δηλαδή παιδιά ως 18 ετών, είναι 30.000»

Δεν καταμετρώνται ως πολύτεκνες οι οικογένειες που «απέμειναν» με τρία ανήλικα παιδιά και τα υπόλοιπα διανύουν ή ξεπερνούν το 23ο έτος της ηλικίας τους. Έτσι, στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει σαφείς εικόνα των πολυτέκνων στη χώρα.

Από την άλλη μεριά, δεν υπάρχει καμία καταγραφή των μονογονεϊκών οικογενειών. Κανένας δεν γνωρίζει πόσοι είναι οι γονείς που χωρίς σύντροφο μεγαλώνουν τα παιδιά τους, πλην κάποιων συλλόγων οι οποίοι γνωρίζουν μόνο τα μέλη τους.

Άνεργοι και ανασφάλιστοι πολίτες

Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Eurostat, που δόθηκαν στη δημοσιότητα πριν από ένα περίπου μήνα, τον Νοέμβριο η συνολική ανεργία ανήλθε στη χώρα μας στο 28% (1,382 εκατ. άτομα) από 27,7% τον Οκτώβριο.

Κι όμως… είναι κι άλλοι.

Άνεργοι στην Ελλάδα θεωρούνται εκείνοι που, έχοντας απολυθεί, καταφεύγουν στον ΟΑΕΔ για να λάβουν επίδομα ανεργίας και να γραφούν στα μητρώα ανέργων.

Δεν καταγράφονται, όμως, ως άνεργοι, εκείνοι που εργάστηκαν με σύμβαση ορισμένου χρόνου η διάρκεια της οποίας και έληξε.

Δεν καταγράφονται, επίσης, εκείνοι που αποφοιτούν από τη δευεροβάθμια ή τριτοβάθμια εκπαίδευση μέχρι να βρουν την πρώτη τους εργασία… όσα χρόνια και αν περάσουν από την αρχή της προσπάθειάς τους να «τρυπώσουν» κάπου.

Δεν καταγράφεται, τέλος, η πλειοψηφία των ελεύθερων επαγγελματιών που δεν ασκεί, λόγω κρίσης, το επάγγελμα.

Τοιουτοτρόπως δεν καταγράφονται και οι ανασφάλιστοι, η μεγάλη πλειοψηφία των οποίων είναι οι…προαναφερθέντες.

Καρκινοπαθείς και άλλοι χρόνιοι ασθενείς

Στη χώρα αυτή που δεν γνωρίζουμε με ποιον τρόπο και υπό ποιες ακριβώς συνθήκες ζούμε, είναι επόμενο να μην έχουμε και την παραμικρή ιδέα από τί πεθαίνουμε.

Όχι μόνο δεν υπάρχει μια βάση δεδομένων για τους καρκινοπαθείς και τις ανάγκές τους, αλλά όπως λέει στο newpost ο πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών Γιώργος Πατούλης: «Δεν γνωρίζουν ούτε οι γιατροί ποια είδη καρκίνου είναι πιο “διαδεδομένα” μεταξύ των ελλήνων ασθενών. Δεν υπάρχει απολύτως κανένα στατιστικο στοιχείο που θα μπορούσε να μας βοηθήσει ώστε να γίνει στόχευση ειτε στην πρόληψη είτε σε στρατηγικές περίθαλψης. Επιπλέον, δεν υπάρχει υγειονομικός χάρτης ώστε να παράγουμε υπηρεσίες υγείας ανά περιφέρεια».

• ΕΛΣΤΑΤ