current views are: 2

24 Οκτωβρίου 2015
Δημοσίευση08:39

«Αφετηρίες»: 45 νέοι αρχιτέκτονες παρουσιάζουν έργα από όλο τον κόσμο στο Μουσείο Μπενάκη

«Στην Ελλάδα ήδη έχουμε αποδείξει ότι δεν τη χρειαζόμαστε πολύ την αρχιτεκτονική. Αν κάτι δεν το ζητάς, δεν σου προσφέρεται. Αν κάτι το ζητάς και το απαιτείς, αυτό το εξασφαλίζεις, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Δυστυχώς, ακόμα, δεν έχουμε αντιληφθεί τι προσφέρει η αρχιτεκτονική στην κοινωνία και στους ανθρώπους» λέει στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο ο καθηγητής αρχιτεκτονικής και αστικού σχεδιασμού στο Πανεπιστήμιο Πατρών, Γιώργος Πανέτσος.

Δημοσίευση 08:39’
αρθρο-newpost

«Στην Ελλάδα ήδη έχουμε αποδείξει ότι δεν τη χρειαζόμαστε πολύ την αρχιτεκτονική. Αν κάτι δεν το ζητάς, δεν σου προσφέρεται. Αν κάτι το ζητάς και το απαιτείς, αυτό το εξασφαλίζεις, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Δυστυχώς, ακόμα, δεν έχουμε αντιληφθεί τι προσφέρει η αρχιτεκτονική στην κοινωνία και στους ανθρώπους» λέει στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο ο καθηγητής αρχιτεκτονικής και αστικού σχεδιασμού στο Πανεπιστήμιο Πατρών, Γιώργος Πανέτσος.

«Στην Ελλάδα ήδη έχουμε αποδείξει ότι δεν τη χρειαζόμαστε πολύ την αρχιτεκτονική. Αν κάτι δεν το ζητάς, δεν σου προσφέρεται. Αν κάτι το ζητάς και το απαιτείς, αυτό το εξασφαλίζεις, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Δυστυχώς, ακόμα, δεν έχουμε αντιληφθεί τι προσφέρει η αρχιτεκτονική στην κοινωνία και στους ανθρώπους» λέει στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο ο καθηγητής αρχιτεκτονικής και αστικού σχεδιασμού στο Πανεπιστήμιο Πατρών, Γιώργος Πανέτσος.

Ο ίδιος έχει αναλάβει τη γενική επιμέλεια της ημερίδας «Αφετηρίες» που πραγματοποιεί για τρίτη χρονιά το αρχιτεκτονικό περιοδικό «Δομές», σήμερα 24/10, στο Μουσείο Μπενάκη της Πειραιώς, με ελεύθερη είσοδο για το κοινό.

Πρόκειται για έναν μαραθώνιο διάλογο με τα μεγάλα ονόματα της διεθνούς αρχιτεκτονικής που διεξάγουν 45 Έλληνες αρχιτέκτονες και κάτω των 45 ετών. Τα ζητήματα που θέτουν επί τάπητος, έχουν να κάνουν με τον τρόπο που προσλαμβάνουν οι νέοι αρχιτέκτονες τα μεγάλα αρχιτεκτονικά επιτεύγματα και πώς αυτά δίνουν έναυσμα στη δική τους δημιουργία.

Είναι μια προσπάθεια ενθάρρυνσης της νέας αρχιτεκτονικής δημιουργίας «μέσα από την κατανόηση του παρελθόντος, τον γόνιμο τρόπο που το παρελθόν μπορεί να επηρεάσει την αρχιτεκτονική του μέλλοντος και παράλληλα ν’ αποτελέσει την αφετηρία για έναν ουσιώδη διάλογο ανάμεσα στη νέα γενιά Ελλήνων αρχιτεκτόνων και στο ευρύ κοινό» προσδιορίζει ο Γιώργος Πανέτσος μιλώντας για τους στόχους της ημερίδας, η οποία ξεκίνησε ως δράση πριν τρία χρόνια με αφορμή το ψηφιακό ευρετήριο του περιοδικού «Δομές Index» που αποτελεί τεκμηρίωση της σχετικά πρόσφατης ελληνικής αρχιτεκτονικής για διεθνή χρήση.

Τα έργα που ερευνούν οι ομιλητές προέρχονται από την Ευρώπη, την Αμερική, την Ασία και καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα χρήσεων, από ιδιωτικές κατοικίες, βιβλιοθήκες, δημόσια κτίρια, γραφεία και μουσεία μέχρι κήπους, σιδηροδρομικούς σταθμούς, αθλητικά κέντρα, εργοστάσια, εμπορικά καταστήματα, μνημεία ακόμη και ουτοπικά κτίρια όπως: «Η κατοικία Schröder» στην Ουτρέχτη του Γκέριτ Ρίτβελντ (1924), η «Έπαυλη Τούγκεντατ» στο Μπρνο της Τσεχίας, του Μις φαν ντερ Ρόε (1929-1930), το «Εργοστάσιο Φιξ» του Τάκη Ζενέτου (1957-1963),οι «Πισίνες» του Αλβάρο Σίζα Βιέρα στη Λέσα Ντα Παλμέιρα της Πορτογαλίας (1966), οι «Παιδότοποι» του Άλντο βαν Έικ στο Αμστερνταμ (1947-1978), «ο Κήπος των γλυπτών», του Κάρλο Σκάρπα στη Βενετία (1952), η «Κατοικία του Μέλλοντος» των Άλισον και Πίτερ Σμίθσον (που παρουσιάστηκε στην Εκθεση Daily Mail Ideal Home στο Λονδίνο το 1956) και η γυάλινη δημόσια βιβλιοθήκη της ιαπωνικής πόλης Σεντάι του Τόγιο το (1995-2001).

Στην ημερίδα, το ρόλο του σχολιαστή αναλαμβάνουν δέκα καταξιωμένοι αρχιτέκτονες της παλαιότερης γενιάς και καθηγητές Αρχιτεκτονικής από όλη την Ελλάδα.

Η ημερίδα απευθύνεται σε αρχιτέκτονες, σχεδιαστές εσωτερικού χώρου και τοπίου, φοιτητές, καλλιτέχνες, πολιτικούς μηχανικούς, σε όσους ασχολούνται με την αρχιτεκτονική και το ντιζάιν αλλά και στο ευρύ κοινό. Άλλωστε, σύμφωνα με τον κ. Πανέτσο «εάν οι Έλληνες αρχιτέκτονες μπουν στη διαδικασία να διαλεχθούν με τον κόσμο με έναν τρόπο ουσιώδη κι όχι δημαγωγικό, το ευρύ κοινό θα αρχίσει να κατανοεί καλύτερα τι ακριβώς συμβαίνει γύρω του και να συμμετέχει στην παραγωγή τού περιβάλλοντος πιο δημιουργικά και όχι αυθαίρετα και υποκειμενικά όπως συμβαίνει τώρα».

Τέλος, αναφερόμενος στο πρόσφατο παρελθόν της ελληνικής αρχιτεκτονικής ο καθηγητής Γιώργος Πανέτσος παρατηρεί: «Τα τελευταία 30 χρόνια στην Ελλάδα παρήχθησαν κτίρια, δεν παρήχθησαν αρχιτεκτονικά έργα. Η αρχιτεκτονική πέραν της κατασκευής που είναι η προϋπόθεση, η αφετηρία, ενέχει μία πνευματική επένδυση. Είναι αυτό που μέσα από το οικοδομείν παράγει νόημα. Σε αυτό το πεδίο τουλάχιστον 30 χρόνια και πλέον δεν κάναμε περίπου τίποτα. Αν εξαιρέσει κανείς το Μουσείο της Ακρόπολης και το υπό ανέγερση τώρα συγκρότημα του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, είναι λίγα τα παραδείγματα -πέραν βεβαίως πολλών ιδιωτικών κτιρίων- τα οποία μπορούν να χαρακτηριστούν αρχιτεκτονικά έργα. Τα πιο πολλά έγιναν με έναν τρόπο πρόχειρο και με άθλιες διαδικασίες που οδήγησαν σε έναν απόλυτο παραμερισμό της αρχιτεκτονικής. Η πιο πλούσια περίοδος της ελληνικής ιστορίας των τελευταίων πολλών δεκαετιών έχει παραγάγει μία μέτρια αρχιτεκτονική. Επίσης η περίοδος κατά την οποία οι ελληνικές πόλεις αναπτύχθηκαν με έναν ρυθμό σχεδόν εκρηκτικό πάλι συνοδεύτηκε από μία αρχιτεκτονική αθλιότητα. Αυτό πρέπει να ανατραπεί».

Η ημερίδα «Αφετηρίες» ξεκίνησε στις 10.30 το πρωί.


σχετικα αρθρα