Εγκλωβισμένοι στην Ειδομένη: Δεν σκοπεύουμε να φύγουμε…(φωτό)

Αποστολή στην Ειδομένη: Ντορίτα Λουκίσσα-Σπύρος Τσακίρης

Εγκλωβισμένοι στην Ειδομένη. Ακόμη.

Οι περισσότεροι εχουν αποφασίσει να μείνουν. Ακόμη.

Κάποιοι ενσυνείδητα. Κάποιοι από άγνοια. Κάποιοι ελπίζοντας ακόμη πως τα σύνορα μπορεί να ανοίξουν.

Ασάφεια και απορίες για την συμφωνία της ΕΕ. Στην Ειδομένη η πληροφόρηση ελλιπής.

Αγωνία και ένταση. Κάποιοι έκλεισαν εδώ σχεδόν μήνα. Οι καιρικές συνθήκες καλύτερες από ότι την προηγούμενη εβδομάδα. Ομως κάθε ώρα που περνάει, η ανάγκη φυγής γίνεται όλο και μεγαλύτερη.

Συναντάμε δυο κορίτσια από τη Συρία. Η μεγαλύτερη η Ρουάν δεκαέξι χρονών μας συστήνει την αδελφή της.  Η δεκάχρονη Νουρ την ακολουθεί από πίσω. Είναι μέρες στην Ειδομένη, μαζί με τη μαμά τους την σαραντάχρονη Αλία.

“Δεν σκοπεύουμε να φύγουμε”, μας λένε. “Θα περιμένουμε εδώ. Κι ελπίζουμε να ανοίξουν τα σύνορα κάποια στιγμή.  Είμαστε με άλλους 36 συγγενείς. Ήρθαμε μαζί από τη Δαμασκό. Οταν έφυγαν κάποιοι εμείς δεν τους ακολουθήσαμε. Προτιμούμε την επίσημη οδό. Εδώ από την Ειδομένη”.

Ο Χάσε είναι 38 ετών. Θέλει να πάει στη Γερμανία, να πιάσει δουλειά και να προετοιμάσει το έδαφος για να φέρει και την οικογένεια του εκεί. Ομως είναι απογοητευμένος. Δεν βλέπει φως. Δεν ξέρει τι θα γίνει.

“Θα έπρεπε να είμαι ήδη εκεί. Και να βρω τα χρήματα για να φέρω την οικογένεια από την Συρία. Ανησυχώ για εκείνους. Τώρα ανησυχώ και για μένα. Δεν θέλω να ξεμείνω στην Ελλάδα.

Τρια νεαρά αγόρια, μόλις 19 χρονών σπούδαζαν στο Alpath Univercity της Συρίας και ήρθαν μαζί στην Ελλάδα. Θέλουν να συνεχίσουν τις σπουδές τους στα παιδαγωγικά. Δεν είναι αισιόδοξοι, αλλά το έχουν πάρει απόφαση.

Μέσα στις επόμενες μέρες ο Μοχάμετ, ο Αλίας και ο Χαλίντ θα γυρίσουν στην Αθήνα.

“Θα μείνουμε στην Ελλάδα, αφού δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς. Τουλάχιστον να βρούμε τρόπο να συνεχίσουμε τις σπουδές μας“.

• Γερμανία
• Ειδομένη
• Ευρωπαϊκή Ένωση
• πρόσφυγες
• Συρία