current views are: 21

28 Οκτωβρίου 2016
Δημοσίευση06:12

Δημήτριος Κωστάκης: Ο «άγνωστος» ήρωας πυροβολητής του 40’

Η ιστορία του πυροβολητή Δημητρίου Κωστάκη, ενός από τους πολλούς ήρωες του έπους του 40′ για τους οποίους δεν ακούμε και δεν διαβάζουμε συχνά. 

Δημοσίευση 06:12’

Η ιστορία του πυροβολητή Δημητρίου Κωστάκη, ενός από τους πολλούς ήρωες του έπους του 40′ για τους οποίους δεν ακούμε και δεν διαβάζουμε συχνά. 

«Η είδηση κυκλοφόρησε αστραπιαία: Έρχεται ο Κωστάκης! Περιέργεια ανυπόμονη, συγκίνηση γέμισε όλους εμάς, που τον καρτερούσαμε να φτάσει. Και μια μέρα, το βήμα του βαρύ, βροντερό, αντρίκιο, ακούστηκε ν’ ανεβαίνει τη σκάλα της Διοίκησης Πυροβολικού. Ήταν ένας μάλλον ψηλός στ’ ανάστημα γέροντας, πρόσωπο χαρακωμένο από τα χρόνια και τις κακουχίες. Βροντούσε περπατώντας με την αχώριστη μαγκούρα του με νταϊλίκι πεισματερό.

– Γεια σας παιδιά!

Σταθήκαμε προσοχή να περάσει. Όμως στα χείλη μας σχεδιάστηκε κιόλας ένα χαμόγελο φιλικό. Ο γέροντας αυτός με την κολοκοτρωνέικη μορφή, την κόψη του οπλαρχηγού, ήταν ανώτερός μας, όμως όχι και διαφορετικός. Ο ταγματάρχης Κωστάκης ερχόταν ολόισια από τα σπλάχνα του λαού».

Με αυτόν τον τρόπο περιγράφει τον ταγματάρχη Δημήτριο Κωστάκη ο συγγραφέας Άγγελος Τερζάκης, που και αυτός πήρε μέρος στον ελληνοϊταλικό πόλεμο και κατέγραψε τις εμπειρίες του σε διηγήματα του. Ο Δημήτριος Κωστάκης ήταν ο θρυλικός πυροβολητής του έπους του 40′ και ιστορία του δεν καταγράφεται συχνά. 

Γεννήθηκε στα Μπεστιά-Λάκκας Σουλίου, στα Γιάννενα. Έγινε δάσκαλος και δίδαξε σε σχολεία της περιοχής του. Σε νεαρή ηλικία πήγε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου για να αναζητήσει μια καλύτερη ζωή στην ελληνική παροικία. Επιστρέφει στην Ελλάδα το 1913 και κατατάσσεται εθελοντής του Ελληνικού Στρατού. Ο πόλεμος του 40 βρίσκει τον Κωστάκη απόστρατο ταγματάρχη, έμπειρο στρατιωτικό με παράσημα ανδρείας. Είχε αποστρατευθεί τον Φεβρουάριο του 40.

Τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς ανακαλείται στο στρατό έφεδρος εκ μονίμων. Είναι ταγματάρχης του πυροβολικού και, μαζί με τον Διοικητή της VIII Μεραρχίας, Υποστράτηγο Χαρ. Κατσιμήτρο και τον Συνταγματάρχη Παναγ. Μαυρογιάννη, αποτελούσαν το επιτελείο της Μεραρχίας.  Οι Ιταλοί αρχίζουν την 28η Οκτωβρίου την επίθεση σε όλο το πλάτος αλβανικού μετώπου. Τα ελληνικά τμήματα προκαλύψεως υποχωρούν στη βασική γραμμή άμυνας όπου βρίσκεται η VIII Μεραρχία. Οι Ιταλοί προωθούνται σε θέσεις μάχης στα Δολιανά και τον Παρακάλαμο. Το ελληνικό πυροβολικό βάλλει συνέχεια κατά πάνω τους. 

Δεν χρησιμοποίησε ποτέ όργανα μέτρησης πολυβόλου. Είχε τα χέρια του. 

Σε αυτές τις συνθήκες είχε τα θρυλικά του κατορθώματα ο σεμνός ταγματάρχης Δημήτριος Κωστάκης, που, όπως έλεγαν αυτοί που πολέμησαν μαζί του, δεν άφηνε καμία κανονιά να πάει χαμένη. Παράλληλα, εμψύχωνε τους στρατιώτες, ήταν φίλος και αδελφός για τους φαντάρος του.

Αμέτρητα τα περιστατικά ηρωικής δράσης του Κωστάκη, στην Ηπειρωτική γη. 4 με 5 Νοεμβρίου τα ελληνικά τμήματα (βόρεια του Καλαμά) προσπαθούν να αποφύγουν τα άρματα του αντιπάλου. Ιταλικά άρματα κάνουν επίθεση στα υψώματα Καλπακίου. Βάλλονται από το Ελληνικό πυροβολικό, με επικεφαλής τον Δημήτριο Κωστάκη. Εχθρικά άρματα υποχωρούν και άλλα καταστρέφονται. Κατόρθωμα του Κωστάκη και των φαντάρων του

Σύμφωνα με μαρτυρίες ο Κωστάκης δεν χρησιμοποιούσε ποτέ όργανα μέτρησης πυροβόλου. Τα όργανα μέτρησης ήταν τα χέρια του! Έτσι έδειχνε στους πυροβολητές τις μοίρες δεξιά και αριστερά.

«Δεν φταίνε σε τίποτε οι φτωχοί άνθρωποι, που δεν θέλανε τον πόλεμο».

Ο Κωστάκης έδειξε σπάνιες συμπεριφορές, όταν ο ελληνικός στρατός μπήκε στην Αλβανία, συμπεριφορές που όλοι θαύμαζαν. Ένα παράδειγμα: Έδωσε φαγητό σ’ ένα πεινασμένο Αλβανό, αν και γνώριζε ότι τα δύο του παιδιά υπηρετούσαν στον Ιταλικό στρατό. Παράλληλα, έλεγε στους στρατιώτες του: «Όταν παίρνετε κάτι απ’ τους φτωχούς Αλβανούς, να το πληρώνετε. Ή σε χρήμα ή σε είδος. Και αν κάποιος πεινάει, δώστε του να φάει. Δεν φταίνε σε τίποτε οι φτωχοί άνθρωποι, που δεν θέλανε τον πόλεμο».

Ο θρυλικός πυροβολητής Κωστάκης για πάνω από 3 χρόνια, έζησε σε κατάσταση ομηρίας στη Γερμανία, στην Ιταλία  και αλλού. Όλα αυτά μέχρι και τον Αύγουστο του 1945 όπου απελευθερώνεται, μαζί με άλλους από τα ρωσικά στρατεύματα. Μετά τον πόλεμο ο Κωστάκης είχε κοινωνικό έργο στα Γιάννενα, στην Αγία Μαρίνα. Έφυγε από τη ζωή στις 3 Νοεμβρίου του 1961. 

Δεν τον ξέχασαν οι συμπολεμιστές του και οι φαντάροι του 

Αξιοσημείωτο είναι πως στην κηδεία του τον τίμησαν οι συμπολεμιστές του και οι φαντάροι του, αλλά όχι η πολιτεία. Η κόρη του είχε αναφέρει πως «δεν υπήρχε εκπρόσωπος της ελληνικής κυβέρνησης. Ούτε ένα στεφάνι. Ούτε ένας τιμητικός πυροβολισμός πάνω από τον τάφο του, ούτε κιλλίβαντας, γιατί ήταν δημοκράτης».

Δεκαετίες μετά τιμήθηκε από την ελληνική πολιτεία  με προτομή του στο μεγάλο Πεύκο. Αυτό που αξίζει, όμως, παραπάνω είναι όταν το Νοέμβριο του 2000 οι κάτοικοι από τα χωριά της Λάκκας Σουλίου, από τα χωριά του, έστησαν μια προτομή του. Τέλος, σε συνοικία στα Γιάννενα υπάρχει δρόμος «Ταγματάρχης Κωστάκης».

Με στοιχεία και πληροφορίες από: defenceline.gr – onalert.gr.


σχετικα αρθρα