Τα ελληνικά νοσοκομεία βαθαίνουν το τραύμα των εγκύων προσφύγων που γεννούν στη χώρα μας

Σύριες και Αφγανές γυναίκες αποκτούν ψυχολογικά τραύματα από ιατρικές διαδικασίες στις οποίες υποβάλλονται και από την έλλειψη υποστήριξης κατά τη διάρκεια του τοκετού. Τα υποστελεχωμένα νοσοκομεία προβαίνουν σε επεμβάσεις χωρίς τη συγκατάθεση διερμηνέων, ενώ οι σύζυγοι δεν επιτρέπεται να παρίστανται στον τοκετό, γράφει η Guardian.

Η Μασούμα Χεζάρα, 23 από το Αφγανιστάν γέννησε την 36η εβδομάδα της εγκυμοσύνης της. Διέμενε στον καταυλισμό του Ελληνικού από τον Φεβρουάριο, υπό άθλιες συνθήκες. Χρειάστηκε να περπατήσει 20 λεπτά με τις ωδίνες να έχουν αρχίσει  για να βρει βοήθεια σε γειτονικό καταυλισμό μετά την άρνηση γιατρού να της καλέσει ασθενοφόρο. Στο νοσοκομείο της είπαν ότι άντρας της δεν μπορεί να μπει μέσα. Χωρίς διερμηνέα δεν ήξερε ότι υποβαλλόταν σε επείγουσα καισαρική μέχρι που άκουσε το μωρό να κλαίει. «Δεν ήξερα τίποτα. Μου έκαναν μια ένεση στην πλάτη. Όταν άκουσα το μωρό να κλαίει τότε συνειδητοποίησα τι συνέβαινε και λιποθύμησα. Ο σύζυγός μου ήταν απ’ έξω και κανείς δεν τον ενημέρωνε τι συμβαίνει. Όταν σκέφτομαι πώς γεννήθηκε το μωρό μου θυμώνω τόσο που μου έρχεται να το χτυπήσω. Μίλησα για τα αισθήματά μου στους γιατρούς στον καταυλισμό. Μου είπαν να παίρνω βαθιές αναπνοές.» Μετά το γεγονός επέλεξε τη μακροχρόνια αντισύλληψη που παρέχει μια ΜΚΟ. «Δεν θέλω να ξαναζήσω κάτι τέτοιο.»

Στον καταυλισμό στη Ριτσώνα οι συνθήκες είναι κάπως καλύτερες, αλλά οι γυναίκες εκεί έχουν αντίστοιχα παράπονα σχετικά με τις γέννες τους. «Είναι κάποιες στιγμές που δεν ξέρεις αν θα ζήσεις ή θα πεθάνεις και δεν έχει κανέναν μαζί σου,» λέει η δεκαεπτάχρονη Ρούμπιν Ριάντ Ντουρ από τη Συρία. «Ήθελα τη θεία μου μαζί μου, αλλά δεν με άφησαν. Ήμουν μόνη μου και αυτό με έκανε να αισθάνομαι πολύ άσχημα.» Λέει ότι υπεβλήθη σε περινεοεκτομή χωρίς αναισθητικό. «Παρακαλούσα κάποιος να με βοηθήσει. Πονάω, έλεγα, σας παρακαλώ, πονάω,» αλλά δεν έκαναν τίποτα.  Με έκοψαν εκεί κάτω και με έραψαν χωρίς να μου δώσουν τίποτα. Τα ένιωσα όλα.»

Μια άλλη μητέρα στον καταυλισμό, η Κούρδισσα Μιζκίν Αμπντουλάχ πρόσφατα γέννησε το πέμπτο της παιδί. Πήρε μαζί της έναν φίλο της για διερμηνέα και μια ηλικιωμένη γυναίκα για υποστήριξη, αλλά δεν της επετράπη να έχει κανέναν μαζί της στο νοσοκομείο της Χαλκίδας. «Μου έκαναν ράμματα χωρίς αναισθητικό. Ο φίλος μου απ’ έξω προσπαθούσε να μιλήσει στους γιατρούς και να τους πει ότι υποφέρω, αλλά κανείς δεν άκουγε. Με άφησαν να γεννήσω σα ζώο.»

Μια προκαταρτική αναφορά για την προγεννητική και τη μεταγεννητική φροντίδα και τον τοκετό των προσφύγων στην Ελλάδα, που συνέταξε η Ελληνική Δράση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, δείχνει ότι από τις 29 ερωτηθείσες γυναίκες, το 60% υπεβλήθη σε καισαρική τομή, σε αντιστοιχία με τον υπερβολικά υψηλό αριθμό καισαρικών τομών στην Ελλάδα. Μόνο σε μία από αυτές τις γυναίκες έγινε επισκληρίδιος αναισθησία, σε όλες τις άλλες έγινε ολική νάρκωση, μολονότι δεν υπήρχε ιστορικό των ασθενών λόγω έλλειψη διερμηνέα.

Όλες ανέφεραν ότι υπεβλήθησαν σε ιατρικές επεμβάσεις χωρίς τη συγκατάθεσή τους και χωρίς να τους δοθεί η δυνατότητα να αρνηθούν. Μια γυναίκα είπε στους ερευνητές ότι οι γιατροί της είπαν μετά την καισαρική της ότι της είχε αφαιρεθεί η μήτρα, χωρίς καν να γνωρίζει τον λόγο.

Από τις γυναίκες που δεν υπεβλήθησαν σε καισαρική μόνο σε μία χορηγήθηκε παυσίπονο, μολονότι όλες το ζήτησαν με χειρονομίες.

Η Ελλάδα, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας έχει ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά καισαρικών επεμβάσεων παγκοσμίως – 50%, με συνιστώμενο το 10%-15% και μέσο όρο στην Ευρώπη το 25%.

Με την κατάσταση στη Δημόσια Υγεία σε κακά χάλια τέτοια φαινόμενα ίσως δεν κάνουν μεγάλη εντύπωση. Οι γιατροί λένε ότι κάνουν ό,τι μπορούν και ότι ξένοι ή Έλληνες, όλοι τυγχάνουν της ίδιας φροντίδας. Αλλά η δικηγόρος ανθρωπίνων δικαιωμάτων Ηλέκτρα-Λήδα Κούτρα που έχει ερευνήσει τις εμπειρίες των εγκύων προσφύγων λέει ότι οι ευάλωτοι πρόσφυγες χρήζουν ιδιαίτερης φροντίδας. «Η Ελληνίδα θα πάει σπίτι της μετά τη γέννα. Η πρόσφυγας θα επιστρέψει σε έναν καταυλισμό ή στους δρόμους, σε απίστευτα δύσκολες και σκληρές συν θήκες.»

«Το να αντιμετωπίζουμε την έγκυο πρόσφυγα σαν Ελληνίδα σημαίνει να της μιλάμε Ελληνικά, να μην της δίνουμε άλλη επιλογή παρά άντρα μαιευτήρα, να μη μεταφράζουμε τις ιατρικές οδηγίες κατά την έξοδό τους από το νοσοκομείο και να μην λαμβάνουμε υπόψη τις συνθήκες που θα αντιμετωπίσουν αργότερα. Αυτή η υποτιθέμενη ίση αντιμετώπιση συνιστά κατάφωρη βία και διάκριση.»

* φωτογραφίες για τον Guardian: Μυρτώ Παπαδοπούλου

• καισαρική τομή
• πρόσφυγες
• υγεία