Η δικτατορία των συνταγματαρχών έπιασε στον ύπνο το πολιτικό προσωπικό, αλλά και το λαϊκό κίνημα. Παρότι οι περισσότεροι πολιτικοί γνώριζαν ότι ακροδεξιοί στρατιωτικοί, που είχαν σχέσεις με ξένες μυστικές υπηρεσίες ή ήταν εκπαιδευμένοι από τη CIA και είχαν στενούς δεσμούς με το ΝΑΤΟ, έκαναν κινήσεις για την προετοιμασία πραξικοπήματος, εκείνο το μαύρο ξημέρωμα της 21ης Απριλίου βρέθηκαν με τις πιτζάμες απέναντι σε λοχαγούς που τους οδήγησαν σε κρατητήρια και στρατόπεδα.
Ο δικτάτορας Παπαδόπουλος ήταν γνωστός για τις συνωμοτικές του δραστηριότητες, όπως και οι δικοί του άνθρωποι που δούλευαν για την εκτροπή του πολιτεύματος. Μάλιστα, ο τότε πρόεδρος της ΕΔΑ Ηλίας Ηλιού είχε καταγγείλει προφητικά για “χούντα στρατοκρατών” και μέσα στη Βουλή στις 23 Ιουλίου του 1965. Άλλωστε γι΄ αυτό είχε συσταθεί ο ΑΣΠΙΔΑ από προσηλωμένους στη Δημοκρατία αξιωματικούς, προκειμένου να εμποδίσουν ένα τυχόν πραξικόπημα. Ο ΑΣΠΙΔΑ δεν τα κατάφερε. Όπως είχε πει στο Πρακτορείο ο πρωταγωνιστής του ΑΣΠΙΔΑ Άρις Μπουλούκος δεν είχε εκτιμηθεί σωστά από τους πολιτικούς η συνωμοτική δράση των Παπαδόπουλου-Ιωαννίδη, οι οποίοι απέδειξαν πολύ καλή ικανότητα και συνάμα είχαν την κάλυψη από τους ανωτέρους τους. Πιθανότατα και από άλλες δυνάμεις. Δεν είναι λίγοι αυτοί, βεβαίως, που πιστεύουν ότι το πολιτικό προσωπικό δεν αντέδρασε στους πραξικοπηματίες, επειδή πίστευε ότι ήταν μία κίνηση από τις ΗΠΑ, που θα διαρκούσε λίγους μήνες, για να μπει φρένο στους “φίλους” των κομμουνιστών και στους σοσιαλιστές και πρωτίστως στον Ανδρέα Παπανδρέου.
Απ’ την άλλη, ο λαός, ζαλισμένος από τους επικίνδυνους ελιγμούς μεγάλου μέρους των πολιτικών, αλλά και το άσχημο παιχνίδι του παλατιού, που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην επικράτηση των συνταγματαρχών, φάνηκε ανέτοιμος και κουρασμένος για νέους αγώνες. Όπως είναι γνωστό, ο λαός είχε βγει εκατοντάδες φορές στους δρόμους με αφορμή τα Ιουλιανά και τα παιχνίδια του ξένου παράγοντα, του παλατιού, ορισμένων πολιτικών, την αστυνομοκρατία, αλλά και την πεποίθησή του ότι οι επερχόμενες εκλογές θα έδιναν τη λύση, θα έβγαινε μία δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση και θα έβαζαν στην άκρη όλους αυτούς που κινιόντουσαν στο ημίφως και σε σαλόνια μακριά από τη λαϊκή βούληση.
Έτσι χρειάστηκαν γεμάτα εφτά χρόνια για να φτάσουμε στη μεγάλη εξέγερση του Πολυτεχνείου, καθώς οι ανώτατες σχολές ήταν ένας χώρος όπου υπήρξε δραστηριότητα, έστω και πρόχειρη ή χωρίς συντονισμό, από τα πρώτα χρόνια της δικτατορίας. Κατά τη διάρκεια του 1972 σημειώθηκαν πολλές φοιτητικές κινητοποιήσεις, αποχές, διαμαρτυρίες, ενώ αφετηρία για τον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου αποτελεί η κατάληψη της Νομικής τον Φεβρουάριο του 1973 και η διαδήλωση του Φεβρουαρίου του ίδιου χρόνου. Η αντίστροφη μέτρηση για την εξέγερση ξεκίνησε στις 14 Φεβρουαρίου του 1973, όταν οι φοιτητές της Αθήνας ξεσηκώθηκαν ζητώντας την κατάργηση του Ν. 1347, ο οποίος προέβλεπε την υποχρεωτική στράτευση όσων ανέπτυσσαν συνδικαλιστική δράση κατά τη διάρκεια των σπουδών τους.
Ημέρες Εξέγερσης
Ημέρα πρώτη
Τετάρτη 14/11/73
Το πρωί της Τετάρτης 14 Νοεμβρίου πραγματοποιήθηκαν Γενικές Συνελεύσεις φοιτητικών συλλόγων, για να συζητηθεί το θέμα των φοιτητικών εκλογών, ενώ το μεσημέρι στη Νομική Σχολή, όπου είχαν συγκεντρωθεί φοιτητές, έγινε γνωστό ότι στο Πολυτεχνείο υπήρχε ένταση μεταξύ φοιτητών και αστυνομικών και πως υπάρχουν τραυματίες, από χτυπήματα των οργάνων της τάξης.
Άμεσα ξεκίνησε διαδήλωση με προορισμό το Πολυτεχνείο από περίπου 1.500 φοιτητές μέσω της Σόλωνος όπου τους περίμεναν αστυνομικές δυνάμεις. Έγιναν συγκρούσεις και τελικά οι διαδηλωτές ενώθηκαν με τους φοιτητές του Πολυτεχνείου.
Το απόγευμα, έφτασε στο Πολυτεχνείο εισαγγελέας, ο οποίος ενημέρωσε τους φοιτητές ότι μπορούν να διαδηλώσουν και μετά να διαλυθούν ήσυχα, ενώ ταυτόχρονα αποχωρούσαν οι αστυνομικοί που είχαν κυκλώσει το κτίριο. Η κατάληψη συνεχίστηκε και οι φοιτητές ενώθηκαν με συγκεντρωμένους πολίτες που κατέφθαναν από πολλά σημεία της πρωτεύουσας. Έξω από το Πολυτεχνείο, στην Πατησίων, εκατοντάδες πολίτες και φοιτητές φώναζαν συνθήματα όπως «Κάτω η χούντα», «Θάνατος στην τυραννία», «Επανάσταση Λαέ» κ.α.
Νωρίς το βράδυ οι συγκεντρωμένοι είχαν τουλάχιστον τριπλασιαστεί, καθώς άρχισαν να συρρέουν αρκετοί εργάτες, υπάλληλοι, ελεύθεροι επαγγελματίες, ενώ τότε έκαναν την εμφάνισή τους και οι πρώτες χειρόγραφες προκηρύξεις, που μοιράζονταν σε περαστικούς και αυτοκίνητα που διέσχιζαν την Πατησίων. Μετά τις 9 το βράδυ σταμάτησε η κυκλοφορία και διαδηλωτές ανέμιζαν σημαίες και έκαιγαν ομοιώματα του Παπαδόπουλου και σύμβολα της χούντας. Τα μεσάνυχτα, έκλεισαν οι πόρτες του Πολυτεχνείου, δημιουργήθηκαν επιτροπές περιφρούρησης, για το φόβο διείσδυσης προβοκατόρων στο χώρο, συγκροτήθηκε η Συντονιστική Επιτροπή και άρχισε η προετοιμασία του ραδιοφωνικού σταθμού, που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην εξέγερση. Ο ραδιοφωνικός σταθμός άρχισε να λειτουργεί αρχικά στο κτήριο του Χημικού και αργότερα στο κτίριο των Μηχανολόγων, ενώ στο Πολυτεχνείο εγκαταστάθηκαν πολύγραφοι, που δούλευαν συνεχώς, για να πληροφορούν τους φοιτητές και να υπάρχει ένας δίαυλος επικοινωνίας με τον υπόλοιπο κόσμο.
Δεύτερη Μέρα
Πέμπτη 15/11/73
Τις πρώτες πρωινές ώρες πραγματοποιήθηκε νέα συνέλευση, στην οποία μετείχαν και πολλοί εργάτες και εργαζόμενοι, προκειμένου να βγει μια διακήρυξη που θα μοιραζόταν το πρωί σε εργοστάσια και χώρους που συγκεντρώνονταν εργάτες, ενώ εξελέγη και μία προσωρινή επιτροπή.
Με το ξημέρωμα ακούστηκαν τα πρώτα συνθήματα και λίγο μετά τις 9 το πρωί άνοιξαν οι πύλες του Πολυτεχνείου.
Άρχισαν να συγκεντρώνονται τρόφιμα, χρήματα, τσιγάρα και διάφορα άλλα είδη χρήσιμα για την κατάληψη. Ενθουσιασμός επικρατούσε μέσα και έξω από το Πολυτεχνείο. Πρόσωπα χαμογελαστά που έκαναν το σήμα της νίκης. Το απόγευμα, έσπασε ο κλοιός των αστυνομικών και στο Πολυτεχνείο μπήκαν πολλοί μαθητές -κυρίως τεχνικών σχολών- αλλά και νέοι εργαζόμενοι. Το τυραννικό καθεστώς έστειλε δικούς του ανθρώπους, μυστικούς αστυνομικούς, ρουφιάνους, προβοκάτορες, παρακρατικούς να ανακατευθούν με το πλήθος που συνέρρεε στο Πολυτεχνείο.
Ημέρα τρίτη
Παρασκευή 16/11/73
Το πλήθος που συνέρρευσε, τα μηνύματα συμπαράστασης από παντού, η υποστήριξη του κόσμου, ο ερχομός των αγροτών – κυρίως από τα Μέγαρα, όπου είχε ξεκινήσει αγώνας ενάντια στις απαλλοτριώσεις της γης από τη χούντα, η δυναμική που είχαν δώσει οι συγκεντρωμένοι εργάτες με τις συνελεύσεις τους, μετέτρεψαν το ξεσήκωμα των φοιτητών σε γενική εξέγερση. Πολλά γυμνάσια δεν λειτούργησαν, καθώς οι θερμόαιμοι μαθητές τους βρέθηκαν δίπλα στους φοιτητές.
Ακολούθησε μαζική είσοδος κόσμου στο Πολυτεχνείο και τα μεσάνυχτα υπήρχαν τουλάχιστον 5.000 άτομα μέσα στο κτίριο, ενώ έξω απ΄ αυτό διαδήλωναν εκατοντάδες πολίτες.
Τις πρώτες πρωινές ώρες μπήκαν στο Πολυτεχνείο 25 δημοσιογράφοι ελληνικών εφημερίδων και ανταποκριτές ξένων πρακτορείων, για να συναντηθούν με τη Συντονιστική Επιτροπή. Δεν τους επετράπη να βγάλουν φωτογραφίες στη διάρκεια της συνέντευξης, για ευνόητους λόγους.
Είναι χαρακτηριστικό ότι οι φοιτητές και ο υπόλοιπος λαός που συμμετείχε στην εξέγερση δεν έκρυβαν το πρόσωπό τους παρότι γνώριζαν τους κινδύνους να αναγνωριστούν από την αστυνομία και τις μυστικές υπηρεσίες. Όπως έλεγαν ρεπόρτερ της εποχής, έβλεπαν στα πρόσωπα των νέων ό,τι ωραιότερο είχε να δείξει η Ελλάδα. Νέοι, φοιτητές, μαθητές, εργάτες, υπάλληλοι, άνεργοι, αγρότες, όλοι, παιδιά αστικών οικογενειών ή από τις φτωχότερες γειτονιές της Αθήνας, ενωμένοι έτοιμοι να θυσιάσουν τα νιάτα τους για Ελευθερία, Εθνική Ανεξαρτησία.
Το πρωί πλέον είχε συγκεντρωθεί ένα τεράστιο πλήθος κόσμου έξω από το Πολυτεχνείο, ενώ οι μαθητές έκαναν και την πρώτη τους συνέλευση, στην οποία αποφασίστηκε γενική απεργία σε όλα τα γυμνάσια για την επόμενη ημέρα. Το απόγευμα ξεκίνησαν και οι πρώτες συγκρούσεις με την αστυνομία, ενώ τα δακρυγόνα έπεφταν σαν βροχή. Πολλοί διαδηλωτές τραυματίστηκαν και μεταφέρθηκαν εντός του Πολυτεχνείου. Μέσω του ραδιοσταθμού άρχισαν οι εκκλήσεις για φάρμακα, ιατρικά υλικά, γιατρούς, ασθενοφόρα, ότι μπορούσε να βοηθήσει τους τραυματίες, αλλά και αυτούς που υπέφεραν από τα δακρυγόνα.
Το βράδυ στήθηκαν τα πρώτα οδοφράγματα κοντά στο Πολυτεχνείο, με αυτοκίνητα, τρόλεϊ, λεωφορεία, ενώ διαδηλωτές πολιόρκησαν τη Νομαρχία Αττικής και υπουργεία που βρίσκονταν κοντά στο Πολυτεχνείο. Στις 9.30 το βράδυ, με απόφαση της Αστυνομίας απαγορεύτηκε η κυκλοφορία στο κέντρο της Αθήνας. Λίγο μετά εμφανίστηκαν τα πρώτα τεθωρακισμένα της Αστυνομίας, ρίχνοντας δακρυγόνα στους διαδηλωτές, αλλά και εντός του Πολυτεχνείου. Οι διαδηλωτές απάντησαν ανάβοντας φωτιές (για τα δακρυγόνα) και με κάποιες βόμβες μολότοφ.
Ασθενοφόρα του Ερυθρού Σταυρού έμπαιναν στο Πολυτεχνείο για να παραλάβουν σοβαρά τραυματίες, ενώ ο ραδιοσταθμός καλούσε το λαό σε συμπαράσταση. Αργά τη νύχτα άρχισαν να πέφτουν και οι πρώτοι πυροβολισμοί.
Ημέρα τέταρτη
Σάββατο 17/11/73
Τις πρώτες πρωινές ώρες της 17 Νοέμβρη, από το Γουδί ξεκίνησαν οι πρώτες φάλαγγες αρμάτων μάχης με κατεύθυνση την Πατησίων, όπου εκεί και στους γύρω δρόμους γίνονταν μάχες. Τανκς έκαναν την εμφάνισή τους λίγο μετά τη 1 στην οδό Πατησίων, ενώ στρατιωτικοί, στρατιώτες, αστυνομικοί και παρακρατικοί άρχισαν να περικυκλώνουν το Πολυτεχνείο. Οι διαδηλωτές άρχισαν να υποχωρούν. Ελεύθεροι σκοπευτές πήραν θέση γύρω από το Πολυτεχνείο. Από το ραδιοφωνικό σταθμό απευθυνόταν έκκληση προς τους στρατιώτες. Η Αθήνα αντηχούσε “Είμαστε άοπλοι, είμαστε άοπλοι” και άλλα συνθήματα.
Τρία άρματα προχώρησαν από την Αβέρωφ και σταμάτησαν μπροστά από την πόρτα του Πολυτεχνείου στην Πατησίων. Όλος ο δρόμος απέναντι από την κεντρική πύλη γέμισε αστυνομικούς. Λίγο πριν τις 3, άρχισαν κάποιες διαπραγματεύσεις με τους συγκεντρωμένους μέσα στο Πολυτεχνείο, ενώ κατέφθαναν και άλλα τανκς. Λίγα λεπτά πριν τις 3 ένα τανκς, που βρισκόταν απέναντι από την κεντρική Πύλη στην Πατησίων, οπισθοχώρησε μερικά μέτρα και μετά γκάζωσε πέφτοντας πάνω στην πύλη, την οποία γκρέμισε και μαζί καταπλάκωσε πολλά κορμιά νέων ανθρώπων.
Αυτή η συγκλονιστική στιγμή της σύγχρονης ιστορίας του τόπου ευτυχώς καταγράφηκε από τον φωτορεπόρτερ Τέλη Σαρρηκώστα. Ο ίδιος είπε στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων για εκείνες τις στιγμές:
«Η εισβολή του τανκς στο Πολυτεχνείο ήταν τόσο ξαφνική που με έπιασε κι εμένα εξ απήνης. Δεν περίμενα να εισβάλει. Αντιθέτως, όταν γύρισε την κάννη του κανονιού προς τα πίσω και κάνοντας όπισθεν πηγαίνοντας στο απέναντι πεζοδρόμιο, νόμιζα ότι πήρε εντολή να αποχωρήσει από το σημείο. Αυτός, όμως, είχε πάρει εντολή να χτυπήσει με όση δύναμη διέθετε το άρμα, πέφτοντας πάνω στην κύρια είσοδο και στα παιδιά που ήταν κρεμασμένα πάνω στα κάγκελα της κεντρικής πύλης. Πρόλαβα και τράβηξα τρία καρέ…»
Μετά την εισβολή του τανκς αστυνομικοί, λοκατζήδες, Εσατζήδες και παρακρατικοί με γκλοπ και ακόμη μεγαλύτερα στυλιάρια στα χέρια μπήκαν στο Πολυτεχνείο χτυπώντας ανελέητα όποιον έβρισκαν μπροστά τους. Μετά από ολιγόλεπτες συγκρούσεις, οι εξεγερμένοι συνελήφθησαν και βγήκαν με τα χέρια ψηλά με τη συνοδεία λοκατζήδων. Ωστόσο, οι συγκρούσεις συνεχίζονταν στους γύρω δρόμους του Πολυτεχνείου. Σύμφωνα με επίσημη ανακοίνωση της αστυνομίας στις 17 Νοεμβρίου συνελήφθησαν 840 άτομα. Μετά τη μεταπολίτευση, όμως, αξιωματικοί της αστυνομίας ανακρινόμενοι ομολόγησαν ότι οι συλληφθέντες ξεπέρασαν τα 2.400 άτομα. Όσον αφορά τους νεκρούς στοιχεία μιλούσαν για 43 άτομα. Στην ανάκριση που διενεργήθηκε το 1975 εναντίον των πρωταίτιων της καταστολής εντοπίστηκαν 21 περιπτώσεις θανάσιμου τραυματισμού, ενώ κατά το Εθνικό Ίδρυμα Έρευνας οι νεκροί ήταν 24, αν και υπάρχουν περιπτώσεις δολοφονίας που δεν συνδέθηκαν με το Πολυτεχνείο.
Η Αθήνα το πρωινό της 17ης Νοέμβρη και ειδικά, περιοχές κοντά στο Πολυτεχνείο, έδειχνε τα σημάδια μιας αιματοβαμμένης μάχης. Οι φωνές και τα ουρλιαχτά των λαβωμένων φοιτητών ακόμη αντηχούσαν στους έρημους από νιάτα δρόμους. Τώρα στο Πολυτεχνείο, στους γύρω δρόμους, υπήρχαν μόνο ένστολοι και αξιωματούχοι της χούντας που προσπαθούσαν με τις μάνικες να ξεπλύνουν τα αίματα, τα συνθήματα στους τοίχους, την ιστορία.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
Η δίκη και οι νεκροί Πολυτεχνείου
Μία από τις ιστορικές δίκες στη χώρα μας, αυτή για τη σφαγή του Πολυτεχνείου, ξεκίνησε στις 9 το πρωί της 16ης Οκτωβρίου 1975, σε αίθουσα των Γυναικείων Φυλακών Κορυδαλλού, για λόγους ασφαλείας. Είχε προηγηθεί η προανάκριση από τον εισαγγελέα Πρωτοδικών Δημήτριο Τσεβά, ο οποίος παρέδωσε το πόρισμά του στις 14 Οκτωβρίου 1974, στον προϊστάμενο της Εισαγγελίας Αθηνών, ενώ η δίωξη των υπευθύνων ξεκίνησε με πρωτοβουλία πολιτών στις 5 Σεπτεμβρίου 1974.
Η αίθουσα της δίκης ήταν ασφυκτικά γεμάτη. Πρόεδρος του δικαστηρίου ήταν ο εφέτης Ιωάννης Κουσουλός και εισαγγελέας της έδρας ο Νικόλαος Γανώσης. Κατηγορούμενοι για 24 φόνους και σωρεία άλλων εγκλημάτων, σύμφωνα με το παραπεμπτικό βούλευμα, 33 στρατιωτικοί, αστυνομικοί και πολιτικοί, μεταξύ των οποίων ο Γεώργιος Παπαδόπουλος και Δημήτριος Ιωαννίδης, για ηθική αυτουργία και που είχαν καθίσει στις πίσω σειρές. Στην αίθουσα παρέστησαν 82 δικηγόροι είτε ως συνήγοροι υπεράσπισης, είτε ως συνήγοροι πολιτικής αγωγής (Αλέξ. Λυκουρέζος, Νίκος Κωνσταντόπουλος, Φώτης Κουβέλης, Σπύρος Φυτράκης, Ευάγγελος Γιαννόπουλος κ.ά.).
Ο δικαστής που δάκρυσε
Στη δίκη υπήρξαν, όπως ήταν αναμενόμενο, συνταρακτικές μαρτυρίες και αστήρικτες, ορισμένες φορές και φαιδρές δικαιολογίες από πλευράς κατηγορουμένων. Ο δικαστής Ιωάννης Κουσουλός, χρόνια μετά, θα παραδεχθεί σε συνέντευξή του ότι “πολλές φορές δάκρυσα και καλυπτόμουν μη με πάρουν χαμπάρι”. Ο ίδιος θεωρούσε ότι την αρχηγία την είχε ο Ιωαννίδης, παρά το γεγονός ότι στη δίκη ο Παπαδόπουλος εμφανιζόταν ακόμη ως ηγέτης. Ο δικαστής πίστευε δε ότι “ο Ιωαννίδης ήταν ένας σκοτεινός τύπος που κινούσε τα νήματα από το υπόγειο”.
Η ακροαματική διαδικασία κράτησε δυόμιση μήνες και από την αίθουσα πέρασαν 237 μάρτυρες κατηγορίας και 47 υπεράσπισης. Η ακροαματική διαδικασία κράτησε δυόμιση μήνες και από την αίθουσα παρέλασαν 237 μάρτυρες κατηγορίας και 47 υπεράσπισης. Η απόφαση εκδόθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 1975. 20 από τους κατηγορουμένους καταδικάσθηκαν από ποινές φυλάκισης ως ισόβια κάθειρξη και 12 αθωώθηκαν. Ο Δημήτριος Ιωαννίδης και ο Νικόλαος Ντερτιλής καταδικάσθησαν σε ισόβια, ενώ ο αρχηγός των Απριλιανών, Γεώργιος Παπαδόπουλος, καταδικάσθηκε σε 25 χρόνια κάθειρξη. Μετά την ανακοίνωση της απόφασης, ο Παπαδόπουλος προκλητικός για μια ακόμη φορά διαολόστειλε τους δημοσιογράφους που τον πλησίασαν για μια δήλωση, ενώ ο “αόρατος δικτάτορας” Ιωαννίδης ζητούσε ειρωνικά να τον στήσουν στο απόσπασμα και ότι ήταν δίκη σκοπιμότητας. Πρέπει να σημειωθεί ότι το Φεβρουάριο του 1977 η υπόθεση εκδικάσθηκε σε δεύτερο βαθμό και οι περισσότεροι από τους “δευτεραγωνιστές” αθωώθηκαν….
Οι ποινές στους “πρωταγωνιστές”
– Δημήτριος Ιωαννίδης, υποστράτηγος ε.α., αρχηγός τότε της ΕΣΑ, 7 φορές ισόβια κάθειρξη για ηθική αυτουργία σε επτά ανθρωποκτονίες εκ προθέσεως, 25 χρόνια κάθειρξη κατά συγχώνευση για 38 απόπειρες ανθρωποκτονιών και πρόκληση προς διάπραξη κακουργημάτων και πλημμελημάτων και διαρκής στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων.
– Γεώργιος Παπαδόπουλος, πρώην δικτάτορας, 25 χρόνια κάθειρξη για απλή συνέργεια σε ανθρωποκτονίες εκ προθέσεως και απόπειρες ανθρωποκτονιών και 10 χρόνια στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων.
– Σταύρος Βαρνάβας, αντιστράτηγος ε.α., 3 φορές ισόβια κάθειρξη, 25 χρόνια κάθειρξη κατά συγχώνευση και διαρκή στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων, για ηθική συναυτουργία τριών ανθρωποκτονιών εκ προθέσεως, μεταξύ των οποίων και του νεαρού Διομήδη Κομνηνού και 17 άλλων ανθρωποκτόνων αποπειρών.
– Νικόλαος Ντερτιλής, ταξίαρχος ε.α., ισόβια κάθειρξη και διαρκή στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων για την ανθρωποκτονία εκ προθέσεως σε βάρος τού νεαρού Μυρογιάννη.
– Κωνσταντίνος Μαυροειδής, αντιστράτηγος ε.α., τότε αρχηγός της ΑΣΔΕΝ, 25 χρόνια κάθειρξη κατά συγχώνευση και 7 χρόνια στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων, για απλή συνέργεια σε έξι ανθρωποκτονίες εκ προθέσεως και 37 απόπειρες ανθρωποκτονιών. Το δικαστήριο του αναγνώρισε το ελαφρυντικό του προτέρου εντίμου βίου.
– Δημήτριος Ζαγοριαννάκος, στρατηγός ε.α., τότε αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων, σε 25 χρόνια κάθειρξη και 7 χρόνια στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων, για απλή συνέργεια ανθρωποκτονιών και αποπειρών ανθρωποκτονιών. Το δικαστήριο του αναγνώρισε το ελαφρυντικό του προτέρου εντίμου βίου.
– Παντελής Καραγιάννης, υποστράτηγος ε.α., πρώην υπαρχηγό της Χωροφυλακής, 25 χρόνια κάθειρξη κατά συγχώνευση και 10 χρόνια στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων, για απλή συνέργεια σε τρεις ανθρωποκτονίες και 17 απόπειρες ανθρωποκτονιών.
– Ιωάννης Λυμπέρης, πρώην έφεδρος ανθυπολοχαγός, 25 χρόνια κάθειρξη κατά συγχώνευση και 8 χρόνια στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων για δύο ανθρωποκτονίες εκ προθέσεως και μία απόπειρα ανθρωποκτονίας.
– Αθανάσιος Σταυράκης, αστυφύλακας, 10 χρόνια κάθειρξη και 5 χρόνια στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων, για απόπειρα ανθρωποκτονίας. Στον καταδικασθέντα αναγνωρίστηκε το ελαφρυντικό του προτέρου εντίμου βίου.
– Μιχαήλ Ρουφογάλης, υποστράτηγος ε.α., τότε διοικητής ΚΥΠ, 3 χρόνια φυλάκιση για πρόκληση προς διάπραξη κακουργημάτων και πλημμελημάτων.
– Μιχαήλ Γουνελάς, υπίλαρχος ε.α., επικεφαλής του άρματος που εισέβαλε στο Πολυτεχνείο, 18 μήνες φυλάκιση κατά συγχώνευση για αυτουργία στη σωματική βλάβη σε βάρος της φοιτήτριας Πέπης Ρηγοπούλου, καθώς και της φθοράς πραγμάτων χρησιμευόντων στο κοινό όφελος.
– Δημήτριος Πίμπας, ίδιωτικός υπάλληλος, πρώην πράκτορας της ΚΥΠ, 10 μήνες φυλάκιση για πρόκληση προς διάπραξη κακουργημάτων και πλημμελημάτων. Στον καταδικασθέντα αναγνωρίστηκε το ελαφρυντικό της ειλικρινούς μεταμέλειας.
Οι νεκροί του Πολυτεχνείου
Ως νεκροί του Πολυτεχνείου αναφέρονται τα θύματα από τα χτυπήματα και τους πυροβολισμούς των σωμάτων ασφαλείας και στρατιωτικών ή στελεχών της χούντας, κατά τη διάρκεια της εξέγερσης το Νοέμβριο του 1973. Η πρώτη επίσημη καταγραφή τον Οκτώβριο του 1974, από τον εισαγγελέα Δημήτριο Τσεβά εντόπισε 18 επίσημους ή πλήρως βεβαιωθέντες νεκρούς και 16 άγνωστους “βασίμως προκύπτοντες”. Οι πρώτες δημοσιογραφικές προσπάθειες για καταγραφή των γεγονότων έκαναν λόγο για 59 νεκρούς. Πάντως, σύμφωνα με έρευνα του διευθυντή του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, Λεωνίδα Καλλιβρετάκη το 2003, ο αριθμός των επωνύμων νεκρών ανέρχεται σε 24, ενώ ο αριθμός των νεκρών, αγνώστων στοιχείων, σε 16.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
ολες οι ειδησεις
- Ο Γιάννης Κότσιρας στο ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ;
- Ανάλυση POLITICO: «Γι’ αυτούς τους λόγους η Ουκρανία χάνει τον πόλεμο με τη Ρωσία»
- Η δύναμη της φύσης: 142 λίτρα νερό ανά τετραγωνικό μέτρο χτύπησαν το Ντουμπάι μέσα σε μία μέρα
- UEFA: «Δεν υπάρχει κανένα θετικό δείγμα ντόπινγκ σε ποδοσφαιριστή» – Στην δικαιοσύνη ο Ιωαννίδης για την παραπληροφόρηση
Ακολουθήστε το Newpost.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο Newpost.gr