current views are: 10

8 Μαρτίου 2018
Δημοσίευση17:36

Η ζωή είναι… γυναίκα: Ελληνίδες πολιτικοί μιλούν για την Παγκόσμια Ημέρα Γυναικών

Τέσσερις Ελληνίδες πολιτικοί μίλησαν στο star.gr για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας

Δημοσίευση 17:36’

Τέσσερις Ελληνίδες πολιτικοί μίλησαν στο star.gr για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας

Μπορεί… «η ζωή να είναι γυναίκα», όπως λέει και το γνωστό λαϊκό άσμα, ωστόσο εν έτει 2018 η γυναίκα ακόμη δεν έχει απελευθερωθεί από τα «δεσμά» των διακρίσεων ανάμεσα στα δύο φύλα.

Η 8η Μαρτίου θεσμοθετήθηκε από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) το 1977 για αυτόν ακριβώς το λόγο: για να τιμήσει τους ιστορικούς αγώνες του γυναικών ανά την υφήλιο για ισότητα και να αναγνωρίσει τη θεμελιώδη αρχή της ισότητας των φύλων ως αδιαπραγμάτευτο οδηγό για την ύπαρξη μια υγιούς κοινωνίας.

Χαρά Καφαντάρη, Βουλευτής Β’ Αθήνας ΣΥΡΙΖΑ

Σήμερα, Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, που καθιερώθηκε από τον ΟΗΕ το 1977, τιμούμε και θυμόμαστε τις αγωνιζόμενες γυναίκες όλου του κόσμου.  

 Από τις απεργούς εργάτριες κλωστουφαντουργίας την 8η Μαρτίου 1857 στη Ν. Υόρκη, μέχρι και τη σημερινή  γυναίκα, που αγωνίζεται για ίσα κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα, διεκδικώντας ισότιμη συμμετοχή στα κέντρα λήψης των αποφάσεων. Δεν ξεχνάμε βέβαια τη γυναίκα πρόσφυγα, καθώς και τις δοκιμαζόμενες γυναίκες στις εμπολεμες περιοχές του Πλανήτη.

 Δυστυχώς οι έμφυλες ανισότητες εξακολουθούν να υφίστανται και σήμερα. Τα χρόνια της μεγάλης οικονομικής κρίσης επιβάρυναν επιπλέον τη θέση της γυναίκας. Οι γυναίκες  αποτελούν τη μεγάλη πλειοψηφία  των εργαζομένων σε καθεστώς μερικής απασχόλησης , οι αποδοχές τους  είναι μειωμένες σε σχέση με τους άνδρες, ενώ αποτρέπονται σε ανάληψη θέσης ευθύνης, γεγονότα που τις καθιστά πιο ευάλωτες στη φτώχεια  και τον κοινωνικό αποκλεισμό..

Η κρίση όμως έγινε και αιτία αναζωογόνησης του φεμινιστικού κινήματος, ενώ κατακτήσεις του 20ου αιώνα, δυστυχώς, επανέρχονται ως “αιτήματα”. Οι εφαρμοζόμενες πολιτικές λιτότητας και νεοφιλελευθερισμού, μας πήγαν αρκετά πίσω. Οι γυναίκες όμως αντιδρούν και αγωνίζονται. Παραδείγματα αποτελούν οι γυναίκες της Πολωνίας, που βγήκαν στους δρόμους και αγωνίσθηκαν ενάντια στην κατάργηση της  δυνατότητας σε  άμβλωση, οι γυναίκες στην Αμερική πραγματοποίησαν μαζικές διαδηλώσεις ενάντια στην πολιτική Τραμπ.

Όσον αφορά την Ελλάδα, η 8η Μαρτίου φέτος έχει και μια ιδιαίτερη σημασία.

• Εισάγεται στο Ελληνικό Κοινοβούλιο προς κύρωση η Σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης για την πρόληψη και καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών και της ενδοοικογενειακής βίας (γνωστή ως «Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης»).

• Τίθεται σε δημόσια διαβούλευση και θα ολοκληρωθεί στις 20 Μαρτίου το νομοσχέδιο για την ουσιαστική ισότητα των φύλων.

Εισάγεται δηλαδή για πρώτη φορά στην εθνική νομοθεσία ολοκληρωμένο θεσμικό πλαίσιο, με αντικείμενο την προώθηση της ουσιαστικής ισότητας των φύλων και την καταπολέμηση της έμφυλης βίας. 

Κατερίνα Μάρκου, Βουλευτής Β’ Θεσσαλονίκης ΝΔ

Ακούω συχνά να λένε κάποιοι ότι πλέον έχουμε ισότητα των φύλων και η Ημέρα της Γυναίκας δεν έχει κανένα νόημα. Υπάρχει μια αντίληψη ότι η ισότητα, ή ακόμα καλύτερα, η ισότιμη συμμετοχή των γυναικών στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή, είναι κάποιου είδους «δώρο» σε μία ειδική ομάδα πληθυσμού, ότι αφορά μόνο τις ίδιες τις γυναίκες.

Στην πραγματικότητα, όμως, όσο οι γυναίκες μπορούν να σπουδάζουν, να εργάζονται, να δημιουργούν, να αναπτύσσουν την προσωπικότητά τους, τόσο περισσότερο αυξάνεται η ευημερία ολόκληρης της κοινωνίας. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η στήριξη στη γυναίκα είναι στήριξη και στην οικογένεια, είναι η άμυνα της κοινωνίας απέναντι στη γήρανση του πληθυσμού και τη δραματική μείωση των γεννήσεων.

Η ισότητα των φύλων δεν είναι μια απλή μαθηματική έννοια. Η ουσία της είναι η ισότιμη πρόσβαση στις ευκαιρίες, ήδη από την αρχή, από την παιδική ηλικία.

Βλέπουμε, όμως, ακόμα και σήμερα γύρω μας, στον τεχνητό διαχωρισμό μεταξύ αγοριών και κοριτσιών, από τα παιχνίδια μέχρι τα μαθήματα, ότι τα στερεότυπα καλά κρατούν. Έτσι, όμως, είναι σαν να λέμε στα κορίτσια ότι αυτό είναι το πλαίσιο στο οποίο σου επιτρέπεται να κινηθείς. Και χρειάζεται πολύ θάρρος και εσωτερική πυγμή για να σπάσει αυτό το καλούπι.

Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να υποτιμούμε την πρόοδο που έχει γίνει, όχι μόνο σε επίπεδο νομοθεσίας αλλά και στην κοινωνία, τις τελευταίες δεκαετίες.

Ούτε, όμως, μπορούμε να κλείνουμε τα μάτια και να επαναπαυόμαστε όταν ακόμα υπάρχουν σεξιστικές συμπεριφορές, όταν ακόμα υπάρχει μισθολογική διαφορά μεταξύ ανδρών και γυναικών, όταν ακόμα υπάρχουν εργοδότες που ζητούν χωριστά τα βιογραφικά των γυναικών από των ανδρών.

Το στοίχημα, λοιπόν, που πρέπει να κερδίσουμε ως κοινωνία είναι κάθε παιδί, κορίτσι ή αγόρι, να μπορεί να κυνηγήσει τα όνειρά του χωρίς κλειστές πόρτες λόγω φύλου. 

Κατερίνα Παπακώστα, ανεξάρτητη βουλευτής Β’ Αθηνών

Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας αποτελεί κάθε χρόνο αφορμή για να αξιολογηθεί η θέση των γυναικών στην κοινωνία και να εξεταστεί, κατά πόσον υφίσταται, στην καθημερινότητα, η ισότητα των φύλων.

Η Ελλάδα ως μέλος της ΕΕ, αλλά και η ΕΕ διατηρούν, ως μη οφείλουν έμφυλες ασυμμετρίες.

Η σύγχρονη Ελληνίδα, στις οικονομικά και κοινωνικά δύσκολες εποχές που ζούμε, στηρίζει έμπρακτα την οικογένειά της φροντίζοντάς την, προσπαθώντας, παράλληλα, να συμβάλει στον οικογενειακό προϋπολογισμό. Ωστόσο, οι δυσκολίες στην αγορά εργασίας έχουν πολλαπλασιαστεί και η προστασία της εγκυμοσύνης και της μητρότητας, δυστυχώς, δεν είναι δεδομένη (βλ. πρόσφατη απόφαση Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου).

Στην προστασία της μητρότητας, η παραδοχή είναι ότι βαδίζουμε προς το χειρότερο. Η μητέρα, ως πυλώνας της οικογένειας στην Ευρώπη και στην Ελλάδα, στις μέρες μας, δεν υποστηρίζεται αποτελεσματικά, παρόλο που ο ρόλος της στην κοινωνία μας και στον πολιτισμό μας είναι καθοριστικός.

Ισχυρότερο παράγοντα για την ανισότητα αποτελεί η φτώχεια, την οποία συναντάμε πιο έντονα σε πληθυσμιακές ομάδες της κοινωνίας μας, οι οποίες θεωρούνται περιθωριακές. Παράδειγμα τέτοιας ομάδας, αποτελούν οι Ρομά, τους οποίους η κοινωνία μας δεν έχει καταφέρει ακόμα να ενσωματώσει, πλήρως, στον ιστό της.  

Η μητέρα Ρομά, προσπαθεί και εκείνη να στηρίξει την οικογένειά της, έχοντας όμως ως αφετηρία δυσμενέστερες συνθήκες διαβίωσης, ελλιπή μόρφωση, τον κοινωνικό αποκλεισμό και μία στερεοτυπική αρνητική απεικόνιση της ομάδας πληθυσμού, στην οποία ανήκει.

Ιδιαίτερα στο ζήτημα αυτό, η Ελληνική Πολιτεία, σε όλες τις βαθμίδες της, δεν έχει προβεί στις απαραίτητες και ικανές ενέργειες, ώστε να αντιμετωπίσει την ρίζα των προβλημάτων, τα οποία παραμένουν.

 Η σύγχρονη Ελληνίδα, η γυναίκα Ρομά και η γυναίκα οποιασδήποτε φυλής έχει δικαίωμα στην ίση αντιμετώπιση, στην ίση μεταχείριση, στην εργασία και στην αναγνώριση για όσα προσφέρει στην κοινωνία μας. 

Φωτεινή Πιπιλή, πρώην βουλευτής Α’ Αθηνών 

Το χειρότερό μου είναι να μου ευχηθεί, οποιοσδήποτε, χρόνια πολλά για την Ημέρα της Γυναίκας.

Παραμένω σταθερά αντίθετη στη μετεξέλιξη μιας, αρχικά, σημαντικής πρωτοβουλίας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών -το 1977- ίσως επειδή ανήκω στη μαχητική γενιά των γυναικών που φέραμε, παρά το νεαρόν της ηλικίας μας το δύσκολο φορτίο της απεξάρτησης από τα συντηρητικά, ηθικοπλαστικά στερεότυπα της ελληνικής κοινωνίας, τη δεκαετία του 70.

Νεαρή δημοσιογράφος είχα την τύχη να εργάζομαι στο πιο προοδευτικό, για την εποχή, γυναικείο περιοδικό, το «ΠΑΝΘΕΟΝ», που τόλμησε να ξεπεράσει τα ειωθότα  και να εμπλουτίσει τις σελίδες του με ύλη που προσδιόριζε τα χαρακτηριστικά της σύγχρονης γυναίκας, χωρίς τις ακρότητες που χαρακτήριζαν πολλά από τα ευρωπαϊκά και, κυρίως βορειοαμερικανικά, φεμινιστικά κινήματα.

Ήταν η εποχή που όλα αυτά πού, σήμερα, θεωρούνται αυτονόητα για την κάθε γυναίκα, ήταν διεκδικούμενα. Ανεξαρτησία, απαλλαγή από ταμπού, εκπαίδευση, μόρφωση, ελευθερία σκέψης και κινήσεων, επαγγελματική εξέλιξη, ανυποταγή σε οπισθοδρομικά πιστεύω περί της ολοκλήρωσης του κύκλου της γυναίκας, μέσω γάμου και τεκνοποίησης. Ήταν η εποχή πού π.χ. η ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη ήταν το πιο βαρύ  και κοινωνικά κατακριτέο και ποινικά κολάσιμο φορτίο για ένα κορίτσι.

Χρήσιμη η αρχική επέτειος σε παγκόσμια κλίμακα, όμως με τα χρόνια «ελληνοποιήθηκε» τόσο πολύ που μου προκαλεί άπωση ο εκφυλισμός της.

Μετεξελίχθηκε  κάτι σε single εορτασμό τύπου Αγίου Βαλεντίνου, όπου  οι περισσότερες γυναίκες βρίσκουν αφορμή για να τα … «σπάνε» ελεύθερα στα μπουζούκια – πού έχουν απομείνει – να το γλεντάνε με τις φιλενάδες τους και μόνον σε μπαράκια, τραπεζώματα, ενώ κάποιοι από τους προαιώνιους  «εχθρούς» των δικαιωμάτων της γυναίκας, παραμένουν,  παγκοσμίως, ακόμη ανίκητοι. Κοινωνική υποβάθμιση, εκμετάλλευση, εμπορία γυναικών, ανισότητα αμοιβών, σεξουαλική κακοποίηση, ενδοοικογενειακή βία κ.α.

Έχει χαθεί η ουσία κάτω από την εμπορική και «ντιριντάχτα» σ αυτήν την περίπτωση, διάσταση .Πιθανολογώ πώς σχεδόν καμιά, από αυτές που δέχονται σήμερα, «ευχές» δεν γνωρίζει  καν γιατί και πώς καθιερώθηκε η Παγκόσμια ημέρα της γυναίκας. Γι αυτό εγώ που γνωρίζω πολύ καλά, «δεν γιορτάζω»! 

Πηγή: star.gr


σχετικα αρθρα