Μακαριώτατε και Σεβ. Αρχιερείς, ήλθε η ώρα να «ζωντανέψετε» την Ιεραρχία!

Η σύγκληση της Ιεραρχίας αποτελεί πάντα ένα σημαντικό γεγονός στην πορεία της Εκκλησίας μας. Ενσαρκώνει με τον πιο άμεσο και εκφραστικό τρόπο τον θεσμό της Συνοδικότητας την οποία όλοι επικαλούνται αλλά λίγοι κατανοοούν και εφαρμόζουν. 

Η Ιεραρχία ως θεσμός είναι άγνωστος στο ευρύ κοινό. Οι περισσότεροι κάνουν λόγο για μια απλή μάζωξη στην οποία οι δεσποτάδες έρχονται για να προστατεύσουν τα κεκτημένα τους και να εκλέξουν νέους επισκόπους και Μητροπολίτες. Και τη λάθος αυτή αντίληψη την έχουν οι άνθρωποι γιατί είναι απληροφόρητοι για την αξία και τη σημασία του θεσμικού αυτού οργάνου που αποτελεί την κινητήριο δύναμη της Εκκλησίας. 

Η αντίληψη αυτή επικράτησε γιατί άφησαν οι ίδιοι οι Ιεράρχες να ατονίσει ο θεσμός και να αφήσουν στα χέρια του εκάστοτε Αρχιεπισκόπου – Προέδρου αυτού του οργάνου τη διοίκηση της Εκκλησίας. 

Ναι, μπορεί να διοικείται η Εκκλησία με το λεγόμενο Συνοδικό σύστημα αλλά στην ουσία το σύστημα είναι Αρχιεπισκοπικοκεντρικό. Την έννοια της Συνοδικότητας οι Αρχιεπίσκοποι τη χρησιμοποιούν ως άλλοθι για να περνούν ανώδυνα τα θέματά τους και να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο αφού με τον τρόπο αυτό οι ευθύνες της διοικήσεως επιμερίζονται σε όλους τους Ιεράρχες, ενώ οι ίδιοι έχουν την απόλυτη εξουσία, τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο.

Αυτό, λοιπόν, το ανώτατο θεσμικό όργανο της Εκκλησίας συνέρχεται κάθε Οκτώβριο στην ετήσια τακτική του συνεδρίαση αλλά μπορεί να συγκληθεί εκτάκτως πολλές φορές. 

Αυτές τις μέρες η Ιεραρχία συνεδριάζει στο Συνοδικό Μέγαρο στη Μονή Πετράκη. 

Τα θέματα ημερήσιας διάταξης πολλά και σημαντικά. Και την τελευταία ημέρα των εργασιών οι Σεβ. Μητροπολίτες, μέλη της ΙΣΙ, θα εκλέξουν το νέο Πομενάρχη της Λάρισας. 

Δηλαδή, ακολουθούν το ίδιο ακριβώς που γίνεται χρόνια τώρα: εισηγήσεις, συμπροβληματισμός των Ιεραρχών και διάλογος! Και μετά; Το πολύ πολύ, να δημοσιευτούν αυτές οι εισηγήσεις. Και πέραν τούτου, ουδέν.

Ίσως γι’ αυτό η Ιεραρχία μοιάζει να είναι απόμακρη από το λαό και εντελώς ξένη από τα δρώμενα της κοινωνίας. 

Το σύστημα αυτό είναι ηλίου φαεινότερο ότι χρεωκόπησε! 

Δεν προσφέρει τίποτα έτσι όπως γίνεται, ούτε στην Εκκλησία ούτε στην κοινωνία και το λαό μας. 

Ήλθε η ώρα να ανανεωθεί, να γίνουν δομικές αλλαγές, που θα κάνουν πιο προσιτή στην κοινωνία την Ιεραρχία και τους Ιεράρχες μας . 

Καλό είναι να ξεκινήσουν οι αλλαγές αυτές με το να ανοίξει η Ιεραρχία προς τον λαό. 

Ο Σεβ. Μητροπολίτης Δράμας Παύλος, σοβαρός και μαχητικός Ιεράρχης, με ανδρεία συμπεριφορά και ανδρικό λόγο, πρότεινε στον Αρχιεπίσκοπο και στους Συνοδικούς Ιεράρχες κατά την προηγούμενη ΔΙΣ στην οποία συμμετείχε ως μέλος, να κάνουν κάτι για να ζωντανέψουν τον θεσμό και να αποδείξουν προς όλους ότι η Εκκλησία νοιάζεται πρώτη και μάλιστα άφοβα για τα προβλήματα της κοινωνίας και για τις θρυλλούμενες αλλαγές στο Σύνταγμα.

Συγκεκριμένα, πρότεινε να κάνουν αρχή καλώντας τους αρχηγούς όλων των κοινοβουλευτικών κομμάτων στην Ιεραρχία για να καταθέσουν τις σκέψεις και απόψεις που έχουν για τον περίφημο διαχωρισμό Εκκλησίας και κράτους . 

Και μάλιστα επειδή ο κανονισμός της Ιεραρχίας δεν επιτρέπει τέτοιες καινοτομίες, να καθιερώσουν απογευματινές συνεδρίες για να τους καλούν εκεί, και με τηλεοπτική αναμετάδοση. 

Ο Αρχιεπίσκοπος άκουσε θετικά την εισήγηση του Σεβ. Δράμας, αλλά κατέληξε και αυτή στις καλένδες.

Το κονκλάβιο που συμβουλεύει τον Αρχιεπίσκοπο για τέτοια θέματα, φαίνεται πως άλλαξε, δυστυχώς, το σκεπτικό της εισήγησης του Σεβ. Δράμας με αποτέλεσμα να αποστείλουν εν τέλει μία επιστολή στους Αρχηγούς όλων των κομμάτων για να τους πουν τις απόψεις τους επί του θέματος. 

Όπως καταλαβαίνετε, με τέτοιες παθογένειες η Εκκλησία δεν θα ζωντανέψει ποτέ. 

Η παραπάνω εισήγηση αν υλοποιείτο, θα ήταν ένα πρώτο θετικό βήμα. Και θα ακολουθούσαν και άλλα. Αν, μάλιστα, γίνει αλλαγή του κανονισμού, τα βήματα θα μπορούν να είναι πιο γενναία και ακόμη πιο αποφασιστικά.

Όπως, για παράδειγμα, να επιτραπεί η  συμμετοχή του λαού στις εργασίες της ΙΣΙ, αντιπροσωπευτικά από όλη την κοινωνία μας. Αποτελεί μια παλαιότερη εισήγηση που ήλθε η ώρα να πραγματοποιηθεί επιτέλους.

Η Ιεραρχία με τις καινοτομίες αυτές δεν θα χάσει τον παλαιό χαρακτήρα της. Θα μπορεί πάντα να παραμένει στα εντελώς εκκλησιαστικά θέματα η γνωστή «κλειστή κάστα» που θα εξετάζει τα θέματα που την απασχολούν με σοβαρότητα και υπευθυνότητα, κεκλεισμένων των θυρών.

Θα μπορεί να εκλέγει τους Αρχιερείς, έστω χωρίς την ψήφο του λαού, αφού δεν το επιτρέπει το σύστημα εκλογής των Αρχιερέων και σε όλα τα υπόλοιπα θέματα θα μπορεί να χρησιμοποιήσει αυτό το άνοιγμα ώστε να κάνει αυτό το ανώτατο όργανο διοίκησης προσιτό σε όλους.

Με τέτοια φροντίδα η Εκκλησία στα θέματα που την αφορούν δείχνει τις ευαισθησίες της και την επιθυμία της να είναι πάντα κοντά στο λαό.

Δεν αποτελεί… εκκοσμίκευση το να θέλεις το λαό κοντά σου. Εκκοσμίκευση είναι να επιτρέπεις στους άθεους που κυβερνούν τον τόπο μας να σε χρησιμοποιούν, να εκμεταλλεύονται την Εκκλησία και να τη θεωρούν κομπάρσο στην αποτυχημένη παράσταση που ανεβάζουν! 

Ας σκεφτούν με πρακτικό πνεύμα οι Σεβ. Αρχιερείς και ας πάρουν γενναίες αποφάσεις. 

Η πατρίδα μας περνά μία μεγάλη κρίση. Ίσως τη μεγαλύτερη από τον εμφύλιο και μετά. Η πίστη του λαού μας είναι σε υψηλά επίπεδα – σύμφωνα με μεγάλη έρευνα φτάνει το 87% – και η Εκκλησία, παρά τη δυσαρέσκεια που εκφράζουν ακόμη και οι πιστοί, παραμένει σεβαστός θεσμός. 

Μένει να κατανοήσει η Εκκλησία μας τον ηγετικό ρόλο που εξακολουθεί να έχει στον τόπο μας και να εκμεταλλευτεί σωστά την κατάσταση.

Ας μας δείξει πως καταλαβαίνει ότι αυτά που γίνονται στη χώρα μας της δίνουν μια μοναδική ευκαιρία που δεν πρέπει να την αφήσει να περάσει ανεκμετάλλευτη.