Άποψη: Το ταξίδι του Οικουμενικού Πατριάρχη, τα οργανωτικά κενά και η αγενής συμπεριφορά της Εκκλησίας της Ελλάδος

Όσοι διαβάζουν τις σκέψεις μου γύρω από το επίμαχο θέμα των σχέσεων Αθηνών- Φαναρίου γνωρίζουν  ότι έχω πάντα σταθερή  γραμμή και δεν διστάζω να γράψω τη γνώμη μου ακόμη και αν δυσαρεστώ σεβαστούς φίλους.

Και όσες  φορές κράτησα κριτική στάση και  χρησιμοποίησα οξύ και επιθετικό  λόγο, το έκανα γιατί υπήρχε αιτιολογημένος λόγος.

Δεν περίμενα για παράδειγμα ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο θα φερόταν τόσο απαξιωτικά και ταπεινωτικά στον Μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, που ήξερα από πρώτο χέρι πόσο σεβόταν τον Θεσμό.

Και όταν κάποια στιγμή  φάνηκε ότι υψώνει φωνή και αντιστέκεται  στις αξιώσεις που ήγειρε το Φανάρι ευθύς ως εξελέγη ο Χριστόδουλος ( τυχαίο;), το έκανε ως Προκαθήμενος της Εκκλησίας της Ελλάδος όταν το διακύβευμα ήταν  Αυτοκεφαλία της Εκκλησίας της οποίας προΐστατο. Φοβήθηκε τότε ότι του είχαν στήσει παγίδα οι εσωτερικοί του αντίπαλοι( αυτοί που σήμερα θα πληρώσουν με σκληρό τρόπο αυτό που έκαναν στον Μακαριστό)  και οι κοντοτιέροι του Φαναρίου!

Από τον Χριστόδουλο, πάντως και την οικογένειά μου έμαθα να σέβομαι  την Πρωτόθρονη Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως και να τη θεωρώ τροφό του γένους μας. Να μιλάμε για Φανάρι και να δακρύζουμε!

Από τον Χριστόδουλο έμαθα ότι  όλοι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί ανά τον κόσμο  ολόκληρο  και πολύ περισσότερο εμείς, οι Ορθόδοξοι Έλληνες  θα πρέπει να είμαστε ευγνώμονες   προς την  Μητέρα Εκκλησία γιατί χάρη σε αυτήν η Ορθοδοξία   έμεινε ζωντανή και εξαπλώθηκε σε όλα τα σημεία του ορίζοντα.

«Και μόνο γι’ αυτό  οφείλουμε πολλά στο Φανάρι» μας έλεγε.

Οφείλουμε, λοιπόν, να σεβόμαστε και να προστατεύουμε τον ιερό αυτό θεσμό.

Και αυτό,  όχι  μόνο γιατί το δικαιούται βάσει των θείων και ιερών κανόνων και των αποφάσεων των Οικουμενικών Συνόδων αλλά και γιατί  η αιματοβαμμένη Εκκλησία του Φαναρίου ήταν, είναι και παραμένει η τροφός του γένους, αυτή που εν δυσχημέροις  καιροίς κράτησε αναμμένη την λαμπάδα της Ορθοδοξίας.

Και αιώνες τώρα είναι και παραμένει  εμπερίστατη. Είναι μία ελεύθερη -πολιορκημένη Εκκλησία . Και όμως, είναι  όρθια.

Και το φως του Φαναρίου είναι  άσβεστο για να δείχνει σε όλους  το χρέος που έχουμε  έναντι της ιστορίας Του και της προσφοράς Του.

Μπορεί να διαφωνούμε με επιμέρους ενέργειες και αποφάσεις του Φαναρίου! Και με τον τρόπο που επιχειρεί πολλές φορές να επιβληθεί. Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι έχουμε  το δικαίωμα εξαιτίας της  όποιας  διαφωνίας μας  να το αποδομούμε  και να το μειώνουμε ως θεσμό!

Αφορμή για τις σκέψεις αυτές μου έδωσε το τελευταίο ταξίδι του Οικουμενικού Πατριάρχη στην Αθήνα!

Ήλθε για 24 ώρες και αντί να τον υποδεχθούμε ως Πατέρα και Πατριάρχη του Γένους, εμείς με την όλη συμπεριφορά μας τον περιφρονήσαμε και τον  μειώσαμε στα μάτια εχθρών και φίλων. Πολύ περισσότερο σήμερα που η Εκκλησία της Ρωσίας εξ αφορμής της Αυτοκεφαλίας στην Ουκρανία  είναι έτοιμη να δώσει τη χαριστική της βολή στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και να το οδηγήσει στην απομόνωση!

Και στο ταξίδι αυτό του Πατριάρχη στην Αθήνα περισσότερο  σεβασμό  έδειξαν στον Πατριάρχη οι πολιτικοί της χώρας και ο λαός μας, παρά η αδελφή και θυγατέρα Εκκλησία της Ελλάδος και οι ποιμένες της.

Πριν εκθέσουμε μία προς μία τις εκδηλώσεις που έγιναν προς τιμήν του Πατριάρχη, κατά το πρόγραμμα, κρίνουμε  απαραίτητο να κάνουμε μία ουσιαστική παρατήρηση.

Το ταξίδι του Πατριάρχη στην Αθήνα έπασχε εκ των προτέρων στο οργανωτικό του μέρος.

Δεν είχαν φροντίσει οι αρμόδιοι, ένθεν- κακείθεν που είχαν αναλάβει την οργάνωση και τα συναφή να προνοήσουν για  όλα, να εξετάσουν  όλα τα δεδομένα και να μετρήσουν σωστά κάθε παράμετρο, θεραπεύοντας τα όποια κενά. Το κάθε ταξίδι του Πατριάρχη εκτός από τις μετακινήσεις και την ασφάλεια που πρέπει να έχει για ευνόητους λόγους πρέπει να είναι οργανωμένο κατά τρόπο τέλειο και επαγγελματικό.

Δεν είναι δυνατόν να πραγματοποιείται ταξίδι του Οικουμενικού Πατριάρχη στην Ελλάδα, ενώ συνεδριάζει η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος . Αυτό από μόνο του ακυρώνει το σκοπό του ταξιδιού αφού δεν περιλαμβάνεται στο πρόγραμμα επίσκεψη στην Ιεραρχία. Κάτω από άλλες συνθήκες θα μπορούσε να είχε συμβεί αυτό αλλά τώρα η ψυχρότητα που υπάρχει και η καχυποψία που επικρατεί εκατέρωθεν δεν επιτρέπει τέτοιου είδους φικοφρονήσεις.

Αλλά ας δούμε το ταξίδι αυτό στα επιμέρους σημεία του:

• Η επίσκεψη στο Μάτι.

Κανείς  δεν εκτίμησε σωστά την απόφαση του Πατριάρχη να συμπεριλάβει στο βραχύβιο ταξίδι του στην Αθήνα την επίσκεψη στο Μάτι, προκειμένου να τελέσει τρισάγιο για τα θύματα της πυρκαιάς.

Αν είχαν ζυγίσει σωστά την πρωτοβουλία αυτή όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς   θα φρόντιζαν να είναι όλοι εκεί. Και να δώσουν την αίσθηση της ενότητας και της ελπίδας στο δοκιμαζόμενο λαό της περιοχής. Άφησαν τον Πατριάρχη μόνο του με το λαό, γεγονός που  μπορεί να πρόσθεσε στην αίγλη του και στο σεβασμό που του έχει ο λαός μας.

Όπως όλα δείχνουν διανύουμε προεκλογική περίοδο- έστω μακρά. Και όμως,δεν φρόντισαν να πλαισιώσουν τον Πατριάρχη  στην επίσκεψή του  στο Μάτι  ούτε ο Πρωθυπουργός, ούτε ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, ούτε οι βουλευτές της περιοχής! Ουδείς! Ακόμη και  ο οικείος Ιεράρχης Κηφισίας Κύριλλος , αλλά  και ο γειτνιάζων Μεσογαίας Νικόλαος ( που συνήθως υποδέχεται όλους τους επισήμους επισκέπτες της Εκκλησίας μας  στο αεροδρόμιο ενώ η Ραφήνα που επλήγη από την πύρινη λαίλαπα  ανήκει  στη Μητρόπολή του) δεν παρέστησαν, διότι συνεδρίαζε η Ιεραρχία.  Ασφαλώς και  δεν θα πάθαιναν τίποτα αν έλειπαν για λίγο αλλά και αυτό ακόμη δείχνει ότι δεν υπήρχε καλή διάθεση από κανέναν. Υπό άλλες συνθήκες  η εισήγηση του Σεβ. Κηφισίας θα είχε μεταφερθεί στην προηγούμενη συνεδρία και θα έκανε τράμπα με αυτή του Σεβ. Λαγκαδά Ιωάννη, ώστε να συνοδεύσει τον Πατριάρχη στην επίσκεψή του στο Μάτι.   Και τότε όλα θα έδειχναν, αν μη τι άλλο, αρμονικότερα.

Προτίμησαν να αφήσουν τον Πατριάρχη ολομόναχο γιατί υπάρχει αυτή την εποχή ψυχρότης.

Ο κόσμος μπορεί να μην τα καταλαβαίνει όλα  αλλά το γεγονός κατεγράφη ιστορικά  με τον χειρότερο τρόπο και αυτό είναι τραγικό.

• Η τιμητική διάκριση προς τον Πατριάρχη από τη Βουλή των Ελλήνων και το Σύλλογο Κωνσταντινουπολιτών στο Μέγαρο Μουσικής.

Παρέστη  σύσσωμη, σχεδόν, η Πολιτειακή και πολιτική ηγεσία της χώρας αλλά οι Ταγοί της Εκκλησίας μας έλαψαν δια της απουσίας των. Ούτε καν οι Μητροπολίτες των Νέων Χωρών δεν  παρέστησαν, διότι όπως είπαν δεν  είχαν προσκληθεί.

Εδώ η παράλειψη ανήκει στη Βουλή των Ελλήνων. Έπρεπε  να αποστείλει πρόσκληση  προς όλους τους Μητροπολίτες όταν μάλιστα ήταν γνωστό ότι συνεδρίαζε η Ιεραρχία και επομένως  όλοι οι Αρχιερείς θα ευρίσκονταν στην Αθήνα.

Δεν ήξεραν στη Βουλή, δεν ρωτούσαν; Το γραφείο  του Πατριαρχείου στην Αθήνα το αδικήσαμε με σχόλιο που κάναμε προχθές. Μαθαίνουμε  ότι έστειλε στους αρμοδίους της Βουλής  πλήρη λίστα με τα ονόματα όλων των Ιεραρχών. Δηλαδή έπραξε το καθήκον του. Η Βουλή όμως δεν ήθελε φαίνεται πολλούς ιεράρχες στην εκδήλωση .Εκτός και αν τους τελείωσαν οι προσκλήσεις.

• Το άλλο αρνητικό σημείο ήταν ότι η εκδήλωση αυτή συνέπιπτε με εκείνη που γινόταν στην Παλαιά Βουλή, για να τιμηθεί  ο  πολιός Ιεράρχης της Εκκλησίας μας, ο Γέρων Σεβ. Καρυστίας Σεραφείμ.

Αντιθέτως εδώ ήταν άπαντες παρόντες! Οι συγκρίσεις αναπόφευκτες. Τα σχόλια εύλογα και αρκούντως ενοχλητικά! Αλλά απολύτως  εκφραστικά της ψυχρής και ανάποδης κατάστασης που βιώνουν οι δύο Εκκλησίες.

• Η τιμητική εκδήλωση του περιοδικού Νομοκανονικά και των εκδόσεων Σάκουλα στην Παλαιά Βουλή, την Παρασκευή στις 11:00  ήταν η δεύτερη μεγάλη εκδήλωση προς τιμήν του Οικουμενικού Πατριάρχη παρουσία και πάλι του Προέδρου της Δημοκρατίας.

Την ίδια ημέρα και ώρα οι Ιεράρχες  συνεδρίαζαν στο Συνοδικό Μέγαρο   για να εκλέξουν το νέο Μητροπολίτη Λαρίσης.  Όπως ήταν φυσικό δεν θα μπορούσαν να παραστούν. Και δεν παρέστησαν. Και ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών εξεπροσωπήθη από έναν Αρχιμανδρίτη της Ιεράς Αρχιεπισκοπής.

•  Τελευταίο χτύπημα και αρκούντως προσβλητικό ήταν  η ματαίωση της επίσκεψης του Πατριάρχη στην Αρχιεπισκοπή, την Παρασκευή στις 8:00 π.μ.

Η  προσβολή  μεγάλη! Όχι μόνο προς τον Βαρθολομαίο ως άνθρωπο, αλλά, κυρίως, προς τον θεσμό του Οικουμενικού Πατριάρχη.

Δεν ήταν συνάντηση μεταξύ… «συμπεθέρων» που θύμωσαν μεταξύ τους και κάνουν νάζια. Ο καβγάς είναι για το πάπλωμα και εν προκειμένω για την   απόφαση του ΣτΕ για το κτήμα Προμπονά. Είναι ολοφάνερο  η πλευρά της Αρχιεπισκοπής ενοχλήθηκε από  την ετυμηγορία του Ανωτάτου Δικαστηρίου και δεν την αποδέχεται. Αλλά ας αντιμετωπίσει το θέμα με ψυχραιμία και νομικά επιχειρήματα. Όχι με θυμούς και προσβλητικές συμπεριφορές γιατί το ένα θα… φέρει το άλλο. Ας το έχουν υπόψη τους οι θερμοκέφαλοι της Αγίας Φιλοθέης που πυροδοτούν αυτό το κλίμα και παρασύρουν  τον Αρχιεπίσκοπο.

Έχετε δει πώς συμπεριφέρονται στην Ευελπίσων  ορισμένοι χαμηλού επιπέδου άνθρωποι  όταν χάσουν τη δίκη; Αυτό βλέπουμε και ζούμε τώρα.

Αλλά γιατί στρουθοκαμηλίζουμε;

Το Οικουμενικό Πατριαρχείο κέρδισε μία δικαστική απόφαση, έχει δηλαδή μια πρώτη νίκη  από το ανώτατο δικαστήριο και  μάλιστα με αμετάκλητη απόφαση. Αυτά που κάνει η άλλη πλευρά  παραπέμπουν σε συμπεριφορές όσων   χάνουν  στο δικαστήριο και θυμώνουν  και κάνουν ανεπίτρεπτες υπερβολές.

Εδώ  το θέμα μας είναι σοβαρό! Και το γνωρίζουν οι δυο Προκαθήμενοι.

Επομένως καλόν είναι να μη  δίνεται  προς τα έξω η εντύπωση ότι αλληλοσπαράσσονται.

Το ορθόν και ευπρεπές θα ήταν  να δεχθεί ο Αρχιεπίσκοπος τον Πατριάρχη στην  προγραμματισμένη συνάντηση   και να του δείξει το θυμό του   και να του  καταθέσει ευθέως  τα παράπονά του και όχι να του κλείσουν  την πόρτα και να κάνουν  γνωστό το όλο θέμα με μία αφελή και παιδαριώδη ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της Αρχιεπισκοπής.

Οι συμπεριφορές αυτές οδηγούν σε αντίθετα αποτελέσματα.

Συνοψίζοντας και για να θέσουμε το θέμα στη σωστή του διάσταση πρέπει να πούμε ότι έγιναν λάθη και από τις δύο πλευρές.

Το ταξίδι δεν έπρεπε να έχει προγραμματισθεί αυτή την εποχή.

Και η Εκκλησία της Ελλάδος θα έπρεπε ανεξαρτήτως των διαφορών που υπάρχουν να φερθεί σωστά και με τον

προσήκοντα σεβασμό προς τον Πατριάρχη.

Άφησαν ένα κτήμα να διασπάσει την ενότητα και την ομοψυχία που υπήρχε μεταξύ των δύο Εκκλησιών, άφησαν ένα κτήμα να σχίσει τον άραφο χιτώνα του Χριστού.