Η Μαρία Φαραντούρη για το πολιτικό τραγούδι

«Το πολιτικό τραγούδι δεν είναι κήρυγμα, δεν είναι πολιτικός λόγος. Τα τραγούδια αυτά εκφράζουν την εποχή τους. Στην ποίηση τους ή στην μουσική που τα συνοδεύουν αντανακλάται η ατμόσφαιρα της εποχής, εμπεριέχονται οι ψυχισμοί του δημιουργού, ο έρωτας, η απώλειά του, ο φόβος. Για μένα όλα αυτά είναι πολιτική». Αυτά υποστηρίζει η Μαρία Φαραντούρη η οποία εμφανίζεται το προσεχές Σάββατο με τον Χρήστο Θηβαίο, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, παρουσιάζοντας τη μουσική παράσταση «Στην κόψη του τραγουδιού». Για την Μαρία Φαραντούρη ο τίτλος της συναυλίας σημαίνει ότι δεν πρόκειται για το «χαϊδεμένο τραγούδι. Είναι το αιχμηρό είναι η λεπίδα. Είμαστε σε μια περίοδο σκυτάλης για το νέο ελληνικό τραγούδι. Το θέμα είναι τι χέρια θα πιάσουν αυτή τη σκυτάλη. Η νεότερη γενιά θέλει δεν θέλει τώρα θα εκφραστεί».  

Οι δύο ερμηνευτές δίνουν ραντεβού στη σκηνή του Μεγάρου, τέσσερα χρόνια μετά τα τραγούδια «Του έρωτα και του θανάτου», για να ερμηνεύσουν όχι μόνο επιλεγμένες, κλασικές επιτυχίες τους αλλά και πασίγνωστα κομμάτια που για πρώτη φορά «ντύνουν» με τη δική τους φωνή, όσο και άλλα, λιγότερο γνωστά – αν όχι «παραγνωρισμένα» – των οποίων το μεγαλείο αποπειρώνται να αναδείξουν. Ο Χρήστος Θηβαίος από τη δική του μεριά μιλάει για μια παράσταση με… κοραλλιογενείς πασσάλους, υπό την εξής έννοια: «Η παράσταση αυτή είχε κατά την προετοιμασία της εκπλήξεις τις οποίες έπρεπε να τις ανακαλύψουμε και να τις αντιμετωπίσουμε». Η Μαρία Φαραντούρη σημείωσε ότι ο Θάνος Μικρούτσικος έχει τη δική του δυναμική στο ελληνικό τραγούδι έχει δημιουργήσει σχολή, αφού στο πρόγραμμα της βραδιάς καταλαμβάνει ένα σημαντικό μέρος το έργο του.  
 
Το πρόγραμμα περιλαμβάνει μεταξύ άλλων τραγούδια «διαχρονικής αξίας», εμπνευσμένα, στο σύνολό τους, από σημαντικούς ποιητές και στιχουργούς: Νίκος Καββαδίας, Μανόλης Αναγνωστάκης, Κώστας Τριπολίτης, Μάνος Ελευθερίου, Οδυσσέας Ιωάννου, Λευτέρη Παπαδόπουλος, Μπέρτολτ Μπρεχτ κτλ. Ετσι για παράδειγμα, η Μαρία Φαραντούρη αποδίδει πολυαγαπημένα μας τραγούδια: «Ποιός τη ζωή μου», «Γελαστό παιδί» ή το «Δρόμοι παλιοί» του Μίκη Θεοδωράκη, τον «Κεμάλ» του Μάνου Χατζιδάκι και την «Ελένη» του Θάνου Μικρούτσικου, αναμετριέται όμως και με τη «Θεσσαλονίκη» του τελευταίου.  

Από την πλούσια εργογραφία του Μίκη Θεοδωράκη έχουν ακόμη επιλεγεί: το «Antonio Torres Herredia ΙΙ» σε απόδοση Οδυσσέα Ελύτη του ποιητικού λόγου του Λόρκα (από τον κύκλο «Romancero Gitano» του 1967), τα κομμάτια «Επιβάτης» και «Απόστημα» (από το δίσκο «Επιβάτης» του 1981 σε στίχους του Κώστα Τριπολίτη), τα «Δρόμοι παλιοί» (από το δίσκο «Μπαλάντες» του 1975 σε ποίηση Μανόλη Αναγνωστάκη), «Ποιός τη ζωή μου» (από τα «Τραγούδια του αγώνα» του 1974 σε ποίηση Μάνου Ελευθερίου), «Ομορφη πόλη» (από τον κύκλο «Λιποτάκτες» ηχογράφηση του 1960, σε στίχους Γιάννη Θεοδωράκη) και «Κάποτε θα ‘ρθουν να σου πουν» (σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου).  

Άρρηκτα συνδεδεμένο με το ύφος της εκδήλωσης και το τραγούδι «Κεμάλ» του Μάνου Χατζιδάκι (από τους «Αντικατοπτρισμούς» του 1993, σε στίχους Νίκου Γκάτσου). Οι σατιρικοί μπρεχτικοί στίχοι της μπαλάντας «Mack the knife» σε μουσική Κουρτ Βάιλ από την «Οπερα της πεντάρας» και του «Alabama song» από την εμβληματική «Ανοδο και την πτώση της πόλης Μαχαγκόννυ». Οπως και «Ο χρόνος που μετράει» σε μουσική Λούτσιο Ντάλα (και στίχους Διονύση Σαββόπουλου) (από τον δίσκο «Η Μαρία Φαραντούρη τραγουδά Lucio Dalla» με δέκα τραγούδια του αξέχαστου τραγουδοποιού, ένα απ’ αυτά γραμμένο ειδικά για εκείνη) αλλά και το περίφημο «Caruso» που η Μαρία Φαραντούρη έχει ερμηνεύσει με τον ίδιο τον δημιουργό του, ενώ το είχε ηχογραφήσει για πρώτη φορά το 1990, σε ντουέτο με τον Δ. Σαββόπουλο για το άλμπουμ «17 τραγούδια».

πηγή: tovima.gr

• Μαρία Φαραντούρη