Η μουσική πρωτοπορία του 20ού αιώνα και η σχέση της με το σινεμά σε μια συναυλία

Η μουσική πρωτοπορία του 20ού αιώνα και η γοητευτική της διασύνδεση με την Έβδομη Τέχνη κυριαρχούν στην συναυλία που δίνει το Κουιντέτο Ξύλινων Πνευστών «Αίολος», στις 7 Μαΐου, στην συναυλιακή αίθουσα του Φιλολογικού Συλλόγου «Παρνασσός».

Το πρόγραμμα αποτίει, όμως, κι έναν φόρο τιμής στον Άντον Ράιχα (1770-1836), τον οραματιστή δάσκαλο του Λιστ και του Μπερλιόζ, ο οποίος με το συνθετικό του έργο «νομιμοποίησε» πρώτος την, παράδοξη για την εποχή του, αυτονόμηση ενός πενταμελούς σχήματος πνευστών.

Έργο-αναφοράς στην εργογραφία του Ράιχα είναι το Κουιντέτο Πνευστών σε μι ύφεση μείζονα έργο 88, με το οποίο ανοίγει η συναυλία του Κουιντέτου «Αίολος».

Το πρόγραμμα περιλαμβάνει ακόμα τις Έξι Μπακατέλες για κουιντέτο πνευστών του Γκιόργκι Λίγκετι, την σουίτα «Η καμινάδα του βασιλιά Ρενέ» του Νταριούς Μιγιώ, τα Τρία ναυτικά τραγούδια για κουιντέτο πνευστών του σερ Μάλκολμ Αρνολντ, καθώς και το Κουιντέτο Ξύλινων Πνευστών του Ανδρέα Μακρή.

Λίγα λόγια για τα έργα

Ένας από τους κορυφαίους της αβάν-γκαρντ μουσικής σκηνής του 20ού αιώνα, ο Γκιόργκι Λίγκετι, ουγγροεβραϊκής καταγωγής, επιζήσας του Ολοκαυτώματος και πολιτογραφημένος Αυστριακός, συμβολίζει με το σπουδαίο έργο του τους ανοιχτούς ορίζοντες και τη διάθεση για πειραματισμό και αφομοίωση διαφορετικών ερεθισμάτων που χαρακτήρισε τις τέχνες του αιώνα του. Η συνθετική του υπογραφή είναι παρόλα αυτά αυστηρά προσωπική και γι αυτό άμεσα αναγνωρίσιμη.

Κι όμως το όνομά του Λίγκετι ίσως να μην ήταν τόσο γνωστό σε ένα ευρύτερο κοινό αν δεν είχε συνδεθεί με αυτό του Στάνλεϊ Κιούμπρικ. Tο 1968 ο ευφυής σκηνοθέτης χρησιμοποίησε τη μουσική του Λιγκέτι στο 2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος χωρίς να ζητήσει την άδειά του.

Το ίδιο συνέβη και με το κύκνειο άσμα του Κιούμπρικ, το φιλμ Mάτια ερμητικά κλειστά, στο οποίο ακουγόταν ένα απόσπασμα από τον υποβλητικό πιανιστικό κύκλο του Λίγκετι «Musica Ricercata» (σε ελεύθερη απόδοση «Μουσική υπό Αναζήτηση»).

Γραμμένος το 1953, ο κύκλος αποτελείτο από 11 πιανιστικά κομμάτια. Έξι από αυτά μετεγράφησαν αργότερα από τον ίδιο τον συνθέτη για Κουιντέτο Πνευστών.

Μέλος της περίφημης γαλλικής «Ομάδας των 6», ο αντικομφορμιστής Νταριούς Μιγιώ υπήρξε ο εμπνευσμένος δάσκαλος εξίσου κορυφαίων συνθετών του 20ού αιώνα όπως ο Γιάννης Ξενάκης ή ο Φίλιπ Γκλας.

Πολυγραφότατος, ο συνθέτης που ενσωμάτωσε στο έργο του τις γόνιμες επιρροές του από την τζαζ, είχε συμμετάσχει το 1939 στην σύνθεση της μουσικής για την σπονδυλωτή ταινία Cavalcade d’ amour του Ρεϊμόν Μπερνάρ, σε σενάριο του Ζαν Ανούιγ. Αργότερα ο ίδιος ο Μιγιώ μετέγραψε τη μουσική για κουιντέτο πνευστών. Η σουίτα είναι γνωστή ως «Η καμινάδα του βασιλιά Ρενέ».

Παρότι πολύ πλούσιο το συμφωνικό έργο του Μάλκολμ Αρνολντ, επισκιάστηκε από την τεράστια επιτυχία που γνώρισαν οι μουσικές του συνθέσεις για τον κινηματογράφο, προεξάρχουσας της περίφημης μουσικής του για την Γέφυρα του Ποταμού Κβάι που του χάρισε ένα Όσκαρ το 1957.

Ο συνθέτης, από τους δημοφιλέστερους Βρετανούς δημιουργούς του 20ου αιώνα, ήταν λάτρης της μελωδίας. Στη μελωδία του παραδοσιακού ναυτικού τραγουδιού «Drunken Sailor» βασίζονται τα Τρία ναυτικά τραγούδια για κουιντέτο πνευστών.

Πηγή: In.gr