Kινηματογραφική ταινία: «Νικώντας Το Σκοτάδι»!

Αξιόλογη, αν και χωρίς εκπλήξεις, ιστορία επιβίωσης, σωτηρίας και κρυμμένης ανθρωπιάς εν καιρώ πολέμου και γερμανικής κατοχής…

Το Μάρτιο του 1943, η όμορφη πόλη Λβιβ της Πολωνίας, βρίσκεται υπό ναζιστική κατοχή. Οι αδύναμοι ζουν εις βάρος των ακόμα πιο αδύναμων, οι φτωχοί κλέβουν από τους λιγότερους φτωχούς. Κάπου κοντά στον πάτο αυτής της αλυσίδας βρίσκεται ο Λέοπολντ Σόχα, ένας μικροκλέφτης.

Ο Λέοπολντ γνωρίζει όσο κανείς άλλος το λαβύρινθο των υπονόμων και των σηράγγων κάτω από την πόλη, κι αυτό του έχει εξασφαλίσει μια δουλειά στις αποχετεύσεις. Υπάρχει ωστόσο μια ομάδα ανθρώπων στη Λβιβ, που βρίσκονται σε χειρότερη μοίρα από εκείνον – οι Εβραίοι. Μαζεμένοι σε γκέτο, λιμοκτονούν και ζουν σε άθλιες συνθήκες. Μπροστά στο κίνδυνο της καταστροφής του γκέτο, ο Λέοπολντ καλείται να τους βοηθήσει και να τους κρύψει υπογείως.

Η τιμωρία για βοήθεια στους Εβραίους είναι δημόσιος απαγχονισμός, αλλά χρειάζεται τα χρήματα που θα του δώσουν απελπισμένα. Όσο ο κίνδυνος να αποκαλυφθεί μεγαλώνει, θα απομακρυνθεί αλλά η μοίρα και η συνείδηση του θα τον φέρουν να προστατεύσει τη νέα του οικογένεια με κάθε κόστος… 

Βασισμένη σε μια αληθινή ιστορία, η ταινία της Ανιέσκα Χόλαντ δεν είναι η πρώτη που ασχολείται με το Ολοκαύτωμα μέσα από τη ματιά ενός ‘εξωτερικού’ παρατηρητή που σχεδόν χωρίς να το καταλάβει μεταβάλλεται σε ήρωα και σωτήρα. Δεν μπορεί να κάνει την ίδια εντύπωση με τη «Λίστα Του Σίντλερ», έφτασε όμως μέχρι τις υποψηφιότητες για τα ξενόγλωσσα Όσκαρ.

Η κλίμακα είναι διαφορετική και μακριά από επικούς ηρωισμούς καθώς στο επίκεντρο βρίσκεται ο αγώνας της επιβίωσης στο κλειστοφοβικό (και όχι τόσο φωτογενές) περιβάλλον των υπονόμων. Οι δραματουργικές επιλογές είναι σχετικά κοινότυπες και οι δεύτεροι ρόλοι αναπόφευκτα σχηματικοί, αλλά η έμπειρη σκηνοθέτης διαχειρίζεται αποτελεσματικά την αγωνία και τη συγκίνηση.

Πολύ καλός στον κεντρικό ρόλο ενός «ποντικού» της επιβίωσης που σταδιακά βρίσκει την ανθρωπιά του ο Ρόμπερτ Βίτσκεβιτς. 
 

πηγή: monopoli.gr