Ο ΣΥΡΙΖΑ, οι αντιφάσεις και η κόλαση του Μνημονίου

Η λέξη «αντίφαση» αδυνατεί να αποδώσει την πραγματικότητα που βιώνει ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβερνών κόμμα. Δεν πρόκειται απλώς για υιοθέτηση και εφαρμογή όσων επέκρινε δριμύτατα προεκλογικώς, αλλά και για κραυγαλέες αναιρέσεις θέσεων μέσα σε ένα εικοσετράωρο.

Πρόσφατο παράδειγμα απτό: Η Κεντρική Επιτροπή του κόμματος ενέκρινε Ψήφισμα σύμφωνα με το οποίο καταδικάζεται ρητά η πυραυλική επίθεση των ΗΠΑ εναντίον της Συρίας. Επίθεση, η οποία «παραπέμπει σε συνθήκες παγκόσμιου χωροφύλακα (…) ενώ δημιουργεί κινδύνους διεθνούς σύρραξης». Εννοείται ότι ο πρωθυπουργός συμφώνησε απολύτως με το εν λόγω Ψήφισμα.

Μια μέρα μετά (10.4.2017) ,ο Αλέξης Τσίπρας – μετέχων στην Διάσκεψη των ηγετών του Νότου, στη Μαδρίτη-συνυπέγραψε κείμενο στο οποίο σημειώνονται τα εξής: «Η επίθεση είχε την κατανοητή πρόθεση να προλάβει και να αποτρέψει την εξάπλωση χημικών όπλων και ήταν περιορισμένη και επικεντρωμένη σε αυτόν τον στόχο».

Κραυγαλέα η αντίθεση των δύο κειμένων. Το ένα στη δύση και το άλλο στην ανατολή. Αλλά και τα δύο φέρουν την υπογραφή του πρωθυπουργού, ο οποίος βρίσκεται μονίμως σε μια δραματική διχοστασία, αιωρούμενος μεταξύ ιδεολογικών θέσεων και παγερού ρεαλισμού.

Με την αποδοχή του Τρίτου Μνημονίου, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε μπροστά του το στοίχημα της αριστερής κυβερνησιμότητας. Αν, δηλαδή, μπορεί να κυβερνήσει η Αριστερά και δη υπο εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες. Οι εξελίξεις δείχνουν ότι τον έχει καταπιεί η σκληρή πραγματικότητα . Και  όπως είπε παραστατικά ο Αρχιεπισκοπος, ο  Τσίπρας έπεσε στα βάτα, εννοώντας τους δανειστές.

Όπως και να ΄χει, το Μνημόνιο υποχρεώνει, επιβάλλει και δυναστεύει. Και προπάντων  εξολοθρεύει τις μνηνονιακές κυβερνήσεις. Κατά τα φαινόμενα, την τύχη τους θα έχει και ο ΣΥΡΙΖΑ εκτός κι αν επισυμβεί το θαύμα… 

• Αλέξης Τσίπρας
• ΣΥΡIZA