current views are: 1

16 Ιουλίου 2013
Δημοσίευση13:46

Ανησυχία του Βερολίνου για την παρακμή της γαλλικής οικονομίας

Όποιος συνάντησε τον γερμανό υπουργό να λέει ότι η Γερμανία χρειάζεται την Ευρώπη, γιατί δεν μπορεί να σταθεί αλλιώς στον παγκόσμιο ανταγωνισμό, δεν έχει το μέγεθος. 

Δημοσίευση 13:46’
αρθρο-newpost

Όποιος συνάντησε τον γερμανό υπουργό να λέει ότι η Γερμανία χρειάζεται την Ευρώπη, γιατί δεν μπορεί να σταθεί αλλιώς στον παγκόσμιο ανταγωνισμό, δεν έχει το μέγεθος. 

Γράφει ο Θέμης Δαγκλής

Όποιος συνάντησε τον γερμανό υπουργό να λέει ότι η Γερμανία χρειάζεται την Ευρώπη, γιατί δεν μπορεί να σταθεί αλλιώς στον παγκόσμιο ανταγωνισμό, δεν έχει το μέγεθος. 

Αυτό ήταν ένα επιχείρημα που δεν χρησιμοποιούσαν στο παρελθόν οι Γερμανοί αξιωματούχοι, το χρησιμοποιούν τώρα για να μας πείσουν ότι δεν θα αφήσουν να πέσουμε μετά τις γερμανικές εκλογές. Δεν θα έπρεπε να το παίρνει κανείς τοις μετρητοίς.

Ο σημαντικότερος λόγος είναι, ότι είναι πολύ πιθανόν να διαφέρει η έννοια της Ευρώπης, όπως την εννοούν οι Γερμανοί από αυτό που εννοούμε εμείς ως Ευρώπη. Το μέγεθος, που είναι η ουσία του επιχειρήματος επιτυγχάνεται και με λιγότερες χώρες, με τη λεγόμενη «Ευρώπη του σκληρού πυρήνα».

Γερμανία, Γαλλία, Ολλανδία, Αυστρία, Φινλανδία, Βέλγιο και Λουξεμβούργο αθροίζουν περίπου 8 δισ. $, όσο δηλαδή η Κίνα και αποτελούν έναν πολύ υπολογίσιμο παγκόσμιο παίκτη σε παγκόσμιο επίπεδο. ΗΠΑ βέβαια δεν είναι, αν το κριτήριο ωστόσο αποτελεί, τι είσαι διατεθειμένος να πληρώσεις, αυτός είναι ένας καλός συμβιβασμός.

Η «Ευρώπη του πυρήνα» προϋποθέτει βέβαια τη Γαλλία. Η παρακμή της γαλλικής οικονομίας είναι αυτό που ανησυχεί περισσότερο από όλα τους Γερμανούς, τα γερμανικά think tank ασχολούνται τους τελευταίους μήνες αποκλειστικά με τη Γαλλία. Και παρά την κακή κατάσταση των διμερών σχέσεων και τις συνεχείς διαφωνίες που εκδηλώνονται ανάμεσα στις δύο χώρες, είναι βέβαιο πως οι Γερμανοί, αν χρειαστεί, θα βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη για να σώσουν τη Γαλλία, που αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της εξωτερικής τους πολιτικής. Ακόμα και αν χρειαστεί να αφήσουν όλους τους άλλους να πέσουν.

Όλα αυτά συζητούνται στο Βερολίνο, όχι μόνον πίσω από τις κλειστές πόρτες. Το Μάρτη του 2013, το ίδρυμα Φρήντριχ Έμπερτ, το ινστιτούτο του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος εκπόνησε σενάρια για το μέλλον της Ευρωζώνης, τα οποία χαρακτηρίζονταν από αξιοσημείωτο ρεαλισμό.

Οι γερμανοί ερευνητές έκριναν ως ανέφικτο, να συνεχιστεί στη διάρκεια του χρόνου αυτό που συμβαίνει σήμερα, η πυροσβεστική δηλαδή στήριξη των δημοσιονομικά ευάλωτων χωρών. Θεωρούν επίσης ανέφικτη την βέλτιστη δυνατή λύση, δηλαδή την ολοκλήρωση της δημοσιονομικής ένωσης και την αναπόφευκτη συνέπεια της, την πολιτική ένωση.

Ως πιο πιθανή κατάληξη, οι ερευνητές αξιολογούν το σενάριο της Ευρώπης του σκληρού πυρήνα, στις δύο παραλλαγές του: «Τα κράτη του πυρήνα, που έχουν καταφέρει να ανταπεξέλθουν καλύτερα στην κρίση θα μπορούσαν να συμπτύξουν μια στενότερη συνεργασία, χωρίς να αποχωρήσουν από την Ευρωζώνη. Ο πυρήνας αυτός θα μπορούσε να ολοκληρώσει την δημοσιονομική και πολιτική Ένωση.

Αυτό όμως θα μετέτρεπε την περιφέρεια – και το Νότο – σε ζώνη ελεύθερων συναλλαγών και θα προκαλούσε εντάσεις ανάμεσα σε κέντρο και περιφέρεια, καθώς η δεύτερη θα βρισκόταν σε μια πολύ δυσάρεστη οικονομική κατάσταση». Η δεύτερη παραλλαγή είναι αυτή της διάλυσης της Ευρωζώνης και της δημιουργίας ενός ευρώ του Βορρά, με επιστροφή του νότου στα εθνικά νομίσματα.

Αυτά τα σενάρια δεν θα έπρεπε να τα αντιπαρέλθει κανείς ελαφρά τη καρδία.

Γιατί δεν θα έπρεπε να αγνοεί κανείς ότι από την αρχή της κρίσης η κυρίαρχη αντίληψη στο Βερολίνο ήταν πως η Γερμανία δεν διέθετε τις οικονομικές δυνατότητες να σώσει όλη την Ευρώπη, εξ’ ου και η εμμονή να στοιχίσει η όποια πρωτοβουλία φθηνά. Το δεύτερο που δεν θα έπρεπε να αγνοεί κανείς, είναι η ιστορική εμπειρία.

Η Γερμανία «κάηκε» δύο φορές προσπαθώντας να θέσει την Ήπειρο υπό τον έλεγχο της. Είναι πολύ πιθανόν αυτή τη φορά να επιλέξει την περιχαράκωση σε έναν υπερασπίσιμο χώρο που αντέχει να διατηρήσει. Σε αυτόν τον χώρο ανήκει οπωσδήποτε η Γαλλία και οι οικονομικά εύρωστες χώρες. Οι υπόλοιποι δεν θα έπρεπε να αισθάνονται τόσο βέβαιοι για τις αποφάσεις, που θα ληφθούν μετά τις γερμανικές εκλογές…    


σχετικα αρθρα