current views are: 1

26 Νοεμβρίου 2013
Δημοσίευση20:44

Καλό πρόεδρο θεωρεί τον Ολάντ ο καθηγητής Λε Γκοφ

«Ζήτω ο Ολάντ, η Ιστορία θα τον δικαιώσει!» Ανάμεσα σε όλους εκείνους που κατηγορούν τον γάλλο πρόεδρο και τον οδηγούν σε αρνητικό ρεκόρ δημοτικότητας, ένας άνθρωπος αποφασίζει να κολυμπήσει κόντρα στο ρεύμα. 

Δημοσίευση 20:44’
αρθρο-newpost

«Ζήτω ο Ολάντ, η Ιστορία θα τον δικαιώσει!» Ανάμεσα σε όλους εκείνους που κατηγορούν τον γάλλο πρόεδρο και τον οδηγούν σε αρνητικό ρεκόρ δημοτικότητας, ένας άνθρωπος αποφασίζει να κολυμπήσει κόντρα στο ρεύμα. 

«Ζήτω ο Ολάντ, η Ιστορία θα τον δικαιώσει!» Ανάμεσα σε όλους εκείνους που κατηγορούν τον γάλλο πρόεδρο και τον οδηγούν σε αρνητικό ρεκόρ δημοτικότητας, ένας άνθρωπος αποφασίζει να κολυμπήσει κόντρα στο ρεύμα.

Πρόκειται για τον ιστορικό του Μεσαίωνα Ζακ Λε Γκοφ, δηλωμένο αριστερό και προσεκτικό παρατηρητή – όπως λέει – της σύγχρονης πραγματικότητας, ο οποίος έγραψε τις προάλλες ένα άρθρο στη Μοντ με το οποίο υπερασπίζεται τον Ολάντ από τις επιθέσεις των αδηφάγων μέσων ενημέρωσης.

«Στη Γαλλία αποτελεί πλέον εθνικό σπορ να τα βάζεις με τον πρόεδρο», λέει ο 89χρονος Λε Γκοφ σε συνέντευξή του στη Ρεπούμπλικα. «Πρέπει να είμαστε πιο δίκαιοι. Οι επιθέσεις εναντίον του Ολάντ αποδυναμώνουν τη διεθνή θέση της Γαλλίας. Είναι αλήθεια ότι επέλεξε μερικούς κακούς συμβούλους. Σε γενικές γραμμές, όμως, είναι ένας καλός πρόεδρος. Ικανός, στρατευμένος, υπερασπίζεται τις δημοκρατικές αξίες και γνωρίζει καλά ποια πρέπει να είναι η θέση της Γαλλίας στον κόσμο».

Του λείπει πράγματι το χάρισμα; «Δεν μου αρέσει αυτός ο όρος, ιδίως όταν σκέπτομαι το παρελθόν. Όταν άκουγα τον Σαρκοζί, νόμιζα ότι είναι τρελλός. Ο Ολάντ είναι λιγότερο εκρηκτικός, αλλά πιο σοβαρός. Τον κατηγορούν ότι είναι άτολμος, αλλά εκείνος αποφάσισε τη στρατιωτική επέμβαση στο Μάλι, εκείνος ζήτησε πρώτος απ’όλους δράση στη Συρία, εκείνος είναι ο μοναδικός δυτικός ηγέτης που τόλμησε να κάνει αντίσταση κατά του Ιράν».

Οι Γάλλοι είναι αιώνιοι γκρινιάρηδες, λέει ο Ζακ Λε Γκοφ, προσπαθώντας να εξηγήσει τη χαμηλή δημοτικότητα του Ολάντ. Οι κριτικές που του ασκούν όμως δεν είναι εποικοδομητικές. Υπάρχουν πολλοί διανοούμενοι που στις ιδιωτικές τους συζητήσεις εκφράζουν την ικανοποίησή τους για τον Ολάντ, αλλά δεν τολμούν να το παραδεχθούν δημοσίως. Ο γάλλος πρόεδρος έχει υπερασπιστεί επανειλημμένα την κοινωνική δικαιοσύνη, οι επιθέσεις που του εξαπολύουν οι «κοκκινοσκούφηδες» της Βρετάνης είναι άδικες.

Ο γάλλος καθηγητής δεν γνωρίζει προσωπικά τον Ολάντ, τον υποστηρίζει όμως από πεποίθηση, έχοντας στο μυαλό του το καλό της χώρας. «Οι Γάλλοι θα έπρεπε να βοηθούν τους δημοκρατικά εκλεγμένους ηγέτες να κυβερνήσουν», τονίζει. «Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ο Ολάντ είναι από τους λίγους ηγέτες που προωθούν την ιδέα της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Υπάρχουν ηγέτες πολύ πιο επιζήμιοι από εκείνον, όπως ο Κάμερον, η Μέρκελ, ο Μπαρόζο, που δεν υφίστανται όμως ανάλογες κριτικές από τα μέσα ενημέρωσης. Σε κάθε περίπτωση, τα χειρότερα έχουν περάσει. Ως ιστορικός, περιμένω σημαντικούς κοινωνικούς μετασχηματισμούς. Κι ύστερα ξέρω ότι οι λαοί σφάλλουν, δεν είναι καινούργιο αυτό. Ευτυχώς, ο Ολάντ έχει μπροστά του τέσσερα χρόνια. Πολλοί Γάλλοι θα τον δουν στη συνέχεια με άλλο μάτι. Είμαι σίγουρος γι’αυτό».


σχετικα αρθρα