current views are: 1

20 Φεβρουαρίου 2015
Δημοσίευση21:20

Ο μεγάλος εφιάλτης του Νετανιάχου…

Έφυγαν όλοι, από τη Βαγδάτη και το Κάιρο, από τη Δαμασκό και την Αλεξάνδρεια. Εξαφανίστηκαν από τη Βουδαπέστη και τις Βρυξέλλες, από τη Φραγκφούρτη και την Πάδοβα, από το Παρίσι και το Μάντσεστερ, από την Αμβέρσα και τη Στοκχόλμη.

Δημοσίευση 21:20’
αρθρο-newpost

Έφυγαν όλοι, από τη Βαγδάτη και το Κάιρο, από τη Δαμασκό και την Αλεξάνδρεια. Εξαφανίστηκαν από τη Βουδαπέστη και τις Βρυξέλλες, από τη Φραγκφούρτη και την Πάδοβα, από το Παρίσι και το Μάντσεστερ, από την Αμβέρσα και τη Στοκχόλμη.

Έφυγαν όλοι, από τη Βαγδάτη και το Κάιρο, από τη Δαμασκό και την Αλεξάνδρεια. Εξαφανίστηκαν από τη Βουδαπέστη και τις Βρυξέλλες, από τη Φραγκφούρτη και την Πάδοβα, από το Παρίσι και το Μάντσεστερ, από την Αμβέρσα και τη Στοκχόλμη.

Όπως συνέβη και με τον αραβικό κόσμο, η Ευρώπη αναρωτιέται τι έχασε. Η ζωή είναι πιο φτωχή, η κυκλοφορία των ιδεών μικρότερη. Η απουσία είναι αισθητή.

Δεν είπαν πολλά λόγια. Ετοίμασαν τις βαλίτσες τους και έφυγαν. Πλούσιοι και φτωχοί, θρήσκοι και μη, πούλησαν τα υπάρχοντά τους και πήραν τον δρόμο τους. Έμοιαζαν αμήχανοι, αβέβαιοι για το τι σήμαινε η αναχώρησή τους, σίγουροι όμως ότι ήταν το τέλος μιας μακράς ιστορίας.

Μα η Ευρώπη δεν είναι η ήπειρος του Ντισραέλι και του Χάινε και του Μαρξ (όλοι βαπτισμένοι, βέβαια, αλλά παρ’όλα αυτά εβραίοι), του Φρόιντ και του Αϊνστάιν, του Ντρέιφους και του Χερτσλ, του Γιόζεφ Ροτ και του Στέφαν Ζβάιγκ; Δεν είναι η πατρίδα της γίντις, που ήταν κάποτε η γλώσσα των εκατομμυρίων, μια γλώσσα ιδιαίτερη, αφού – όπως είπε ο Ισαάκ Μπάσεβις Σίνγκερ – δεν τη μιλούσαν οι ισχυροί;

Στην Ευρώπη, και συγκεκριμένα στη Γαλλία, δεν ξεκίνησε η μάχη της απελευθέρωσης, που επεκτάθηκε στη συνέχεια στα Όρια Εγκατάστασης, για να οδηγήσει στη γέννηση αυτού του ξεροκέφαλου λαού, που η πρόοδός του σταμάτησε στη βιομηχανοποιημένη μηχανή μαζικής εξόντωσης των Ναζί;

Η Ευρώπη δεν είναι ο τόπος όπου ο φιλελευθερισμός θριάμβευσε επί των φονικών ολοκληρωτισμών και επέτρεψε στον λαό αυτό να σχηματίσει καινούργιες κοινότητες, ακόμη και στη Γερμανία;

Υπήρχε βέβαια πάντα μια αίσθηση του «άλλου», του «ξένου», αλλά υποχωρούσε μπροστά στη μεγάλη ευρωπαϊκή πορεία που στη διάρκεια των δεκαετιών εξαφάνισε τα σύνορα κατά μήκος των οποίων είχαν γίνει αμέτρητοι πόλεμοι και επιβεβαίωσε το δικαίωμα όλων των Ευρωπαίων, ανεξαρτήτως θρησκεύματος και εθνικότητας, να έχουν ίσα δικαιώματα και ίσες δυνατότητες έκφρασης των πεποιθήσεών τους.

Κι όμως, έφυγαν. Η Ευρώπη, χωρίς τους Εβραίους, έχασε ένα μέρος του εαυτού της. Εχασε το ίδιο το δικαίωμά της στη συνείδηση. Οι Εβραίοι, από την άλλη πλευρά, έχασαν ένα από τα συστατικά τους στοιχεία. Όσο για την ανθρωπότητα, έχασε κάθε ελπίδα. Και υπέκυψε σε έναν φυλετικό εφιάλτη.

Το περίεργο, είναι ότι αυτό ήταν επιθυμία του ισραηλινού πρωθυπουργού, του ηγέτη δηλαδή της χώρας που είναι το καταφύγιο των Εβραίων.

Εκείνος είπε ότι έφτασε η ώρα να εγκαταλειφθεί το ευρωπαϊκό εβραϊκό πείραμα. Είναι ένας άνθρωπος που ασκεί την πρωθυπουργία εδώ και πολλά χρόνια και θεωρεί τον εαυτό του κατάλληλο να αντιμετωπίσει οποιαδήποτε απειλή – μόνο που αυτές οι απειλές μοιάζει να πολλαπλασιάζονται διαρκώς.

Μετά τις επιθέσεις εναντίον Εβραίων στις Βρυξέλλες και το Παρίσι και την Κοπεγχάγη, ενώ ευρωπαίοι στρατιώτες και αστυνομικοί έσπευδαν να προστατεύσουν τις συναγωγές κι εκείνος ήταν αντιμέτωπος με μια δύσκολη εκλογική αναμέτρηση, ο ισραηλινός ηγέτης είπε: «Αυτό το κύμα τρομοκρατικών επιθέσεων, μαζί με τις φονικές αντισημιτικές επιθέσεις, θα συνεχιστεί. Ετοιμαζόμαστε για μια μαζική απορρόφηση των Εβραίων της Ευρώπης. Θα ήθελα να πω σε όλους τους Εβραίους της Ευρώπης και τους Εβραίους οπουδήποτε κι αν ζουν: το Ισραήλ είναι το σπίτι όλων των Εβραίων.

Το Ισραήλ είναι πράγματι το σπίτι όλων των Εβραίων, γράφει ο Κόεν, και είναι σημαντικό να υπάρχει μια τέτοια εγγύηση. Εξίσου σημαντικό, όμως, είναι να μην επιλέγουν όλοι οι Εβραίοι αυτό το σπίτι. Γι’αυτόν ακριβώς τον λόγο ήταν συνταρακτικό το γεγονός ότι εκατομμύρια Εβραίοι εγκατέλειψαν τα σπίτια τους στο Μιλάνο, το Βερολίνο και τη Ζυρίχη και πήγαν στο Ισραήλ.
Ο ίδιος ο πρωθυπουργός οδηγήθηκε σε αδιέξοδο. Πού θα τους στεγάσει; Στη Δυτική Οχθη

Αδύνατον, το αρνήθηκαν οι ίδιοι οι Εβραίοι της Ευρώπης, που ως φιλελεύθεροι, ξένοι για καιρό σε ξένη γη, έχοντας επίγνωση ότι αυτό που δεν θέλουν οι ίδιοι αρνούνται να το κάνουν στους άλλους, δεν δέχθηκαν να εγκατασταθούν σε εβραϊκούς οικισμούς σε παλαιστινιακά εδάφη.

Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, ο ισραηλινός πρωθυπουργός ξύπνησε, ταραγμένος. Ήταν ένας τρομερός εφιάλτης. Και πολύ ζωντανός. «Πρόσεχε τι εύχεσαι», είπε τότε στον εαυτό του.


σχετικα αρθρα