current views are: 3

4 Οκτωβρίου 2015
Δημοσίευση17:55

Οι παράπλευρες συνέπειες της ρωσικής επέμβασης στη Συρία – Ο Ερντογάν απειλεί τη Μόσχα

Αλυσιδωτές αντιδράσεις φαίνεται πως φέρνει η άμεση στρατιωτική εμπλοκή της Ρωσίας στον συριακό εμφύλιο καθώς η διαφαινόμενη επιτάχυνση των εξελίξεων επί του πεδίου, καθιστά αμφίβολους τους σχεδιασμούς των έτερων μεγάλων «παιχτών»  στην περιοχή.

Δημοσίευση 17:55’
αρθρο-newpost

Αλυσιδωτές αντιδράσεις φαίνεται πως φέρνει η άμεση στρατιωτική εμπλοκή της Ρωσίας στον συριακό εμφύλιο καθώς η διαφαινόμενη επιτάχυνση των εξελίξεων επί του πεδίου, καθιστά αμφίβολους τους σχεδιασμούς των έτερων μεγάλων «παιχτών»  στην περιοχή.

Αλυσιδωτές αντιδράσεις φαίνεται πως φέρνει η άμεση στρατιωτική εμπλοκή της Ρωσίας στον συριακό εμφύλιο καθώς η διαφαινόμενη επιτάχυνση των εξελίξεων επί του πεδίου, καθιστά αμφίβολους τους σχεδιασμούς των έτερων μεγάλων «παιχτών»  στην περιοχή. Πέραν των ΗΠΑ, ρωγμές δημιουργούνται και στη στρατηγική της Τουρκίας με αποτέλεσμα η πρόσφατη σύσφιξη των σχέσεών της με τη Μόσχα να περνά την πρώτη μεγάλη περίοδο δοκιμασίας.

Οι χθεσινές οργισμένες δηλώσεις του προέδρου της Τουρκίας στο τηλεοπτικό δίκτυο Al Jazeera είναι ενδεικτικές των διαθέσεων της Άγκυρας απέναντι στους ρωσικούς βομβαρδισμούς:

Περιθάλπουμε 2 εκατ. πρόσφυγες από την Συρία, η Ρωσία όχι. Γιατί η Ρωσία ενδιαφέρετε τόσο για την Συρία; Θα ήθελα να καταλάβω το γιατί. Η Ρωσία δεν έχει κοινά σύνορα με την Συρία. Εμείς όμως έχουμε, μήκους 911 χλμ. Είμαι ιδιαίτερα ενοχλημένος από ότι συμβαίνει τώρα (τη ρωσική επέμβαση στην Συρία).

Ο Ερντογάν αποφάσισε να αναδείξει την ανθρωπιστική διάσταση του για συγκαλύψει την ενόχλησή του για ένα άλλο, ακόμη σημαντικότερο για τον ίδιο γεγονός: Ότι η Μόσχα στην ουσία ακύρωσε τα σχέδια του για τη Συρία και αυτό φάνηκε στη συνέχεια της συνέντευξης ξεκάθαρα:

Η Ρωσία είχε καταθέσει στην πρεσβεία μας γραπτή δήλωση πως θα πολεμήσει μόνο κατά του Ισλαμικού Κράτους. Όμως η Ρωσία δεν πολεμά κατά του ΙΚ. Κυριολεκτικά, μάχεται κατά της μετριοπαθούς συριακής αντιπολίτευσης η οποία μάχεται το καθεστώς Άσαντ.

Πράγματι το Κρεμλίνο έλαβε αυτή την απόφαση για να ισχυροποιήσει το καθεστώς της Δαμασκού αλλά προς το παρόν φαίνεται να πολεμάει τις οργανώσεις που έχουν χαρακτηριστεί από το σύμμαχο του ως «τρομοκρατικές». Και η Άγκυρα έχει μία διαφορετική – ακόμα και από τους συμμάχους της- αντίληψη για το τι ορίζεται ως «μετριοπαθές» αντάρτικο.

Και αυτό γιατί η καταπολέμηση των τζιχαντιστικών οργανώσεων που δραστηριοποιούνται στη γειτονική χώρα δεν ήταν στις προτεραιότητες του Ερντογάν και του Νταβούτογλου.  Αυτή η κατάσταση δεν άλλαξε ούτε από τον περασμένο Αύγουστο όταν και ανακοινώθηκε ο διμέτωπος αγώνας κατά των «τρομοκρατών» του κουρδικού PKK και των τρομοκρατών του Ισλαμικού Κράτους.

Γεγονός λογικό εάν αναλογιστεί κανείς πως από την αρχή του συριακού εμφυλίου βασικός στόχος της Άγκυρας ήταν η ανατροπή του Μπασάρ αλ Άσαντ και η εγκαθίδρυση ενός φιλικού καθεστώτος. Σε αυτό το πλαίσιο ήρθε η στήριξη τόσο στο συριακό παράρτημα της μετριοπαθέστερης Μουσουλμανικής Αδελφότητας όσο και στη μετέπειτα οικονομική και στρατιωτική βοήθεια σε οργανώσεις του αντάρτικού οι οποίες κινήθηκαν σε ποιο ριζοσπαστικά πλαίσια, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το παρακλάδι της αλ Κάιντα στη χώρα, Μέτωπο αλ Νούσρα. Ταυτόχρονα έχουν διατυπωθεί αρκετοί υπαινιγμοί κατά καιρούς πως οι τουρκικές αρχές έκαναν τα «στραβά» μάτια στο Ισλαμικό Κράτος, αφήνοντας τόσο την εισροή μαχητών, όσο και οπλισμού προς τα σύνορα με τη Συρία, ενώ χαρακτηριστικό της χαλαρής στάσης είναι το γεγονός ότι χαρακτήρισε «τρομοκρατικές» τις δύο οργανώσεις μόλις τον Ιούνιο του 2014.

Οι σχεδιασμοί της Άγκυρας ακυρώνονται και για ακόμη ένα λόγο έπειτα από τις τελευταίες εξελίξεις. Καθώς η Μόσχα προσπαθεί να επιβάλει τον Μπασάρ αλ Άσαντ ως συνομιλητή για το μέλλον της Συρίας, η Τουρκία θα αναγκαστεί να κάνει αρκετά βήματα ποιο πίσω από τη θέση της, είτε θα προσπαθήσει να παρέμβει πιο ενεργά.   

Τι θα φέρει η τρικυμία στις σχέσεις Ρωσίας – Τουρκίας

Σε κάθε περίπτωση με την ένταση να έχει ανέβει στα ύψη δίχως να υπάρχει το ενδεχόμενο να εκτονωθεί στο άμεσο μέλλον, η αναθέρμανση των σχέσεων Τουρκίας – Ρωσίας που επιχειρείται τα τελευταία χρόνια, μπήκε απότομα στον πάγο με τις προεκτάσεις αυτής της εξέλιξης πιθανώς να επηρεάζουν και τη χώρα μας.

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος εστιάζεται στο ενδεχόμενο να μπουν συνεπακόλουθα στο περιθώριο και οι τεράστιες οικονομικές και ενεργειακές συμφωνίες των δύο χωρών. Πέρυσι τον Δεκέμβριο Πούτιν και Ερντογάν είχαν συμφωνήσει να τριπλασιάσουν το ύψος των εμπορικών τους συμφωνιών από τα 33 δισ. στα 100 δισ. δολάρια μέχρι το 2020, ενώ η ρωσική Rosatom κατασκευάζει πυρηνικό εργοστάσιο στη νότια Τουρκία, μία επένδυση ύψους 22 δις. δολαρίων. 

Το βασικότερο όλων ωστόσο είναι το μεγάλο ενεργειακό deal για τον αγωγό Turkish Stream που ο οποίος θα μεταφέρει 63 δις κυβικά μέτρα ρωσικού αερίου το χρόνο μέσω της Μαύρης Θάλασσας στα ελληνοτουρκικά σύνορα. Ο ακριβής χρόνος για την υπογραφή των συμβολαίων είναι άγνωστος, με τον ρώσο υπουργό Ενέργειας να κάνει λόγο για τον Ιανουάριο του 2016. 

Σε αυτό το σημείο έγκειται και η κύρια επιπλοκή για τη χώρα μας. Τον περασμένο Ιούνιο ο τότε υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης Παναγιώτης Λαφαζάνης υπέγραψε συμφωνία για προέκταση προς την Ελλάδα, τον περίφημο αγωγό Greek Stream, ένα σχέδιο αξίας 2 δισεκατομμυρίων ευρώ.

Το ενδεχόμενο όξυνσης των εντάσεων μεταξύ Τουρκίας και Ρωσίας με επίκεντρο το συριακό όχι μόνο αυξάνει τους κινδύνους για ολόκληρη την περιοχή, αλλά θα έχει και άμεσες συνέπειες για τη χώρα μας. 


σχετικα αρθρα