Σκληρές αντιθέσεις στη Συρία του εμφυλίου – Οι ζωντανοί και οι «νεκροί» (φωτορεπορτάζ)

Σχεδόν πέντε χρόνια έχουν περάσει από την ημέρα που άρχισε ο αιματηρός εμφύλιος στη Συρία, αμέσως μετά την άγρια καταστολή από το καθεστώς του Μπασάρ αλ Άσαντ των μαζικών διαδηλώσεων που προηγήθηκαν σε πολλές πόλεις της χώρας. 

Έτη βίας, ωμοτήτων και αίματος είναι αρκετά για να αλλάξουν εκ βάθρον την καθημερινότητα όσων πολιτών της Συρίας επέλεξαν να μείνουν στις εστίες τους και να μην πάρουν τον δρόμο της προσφυγιάς, αλλού περισσότερο αλλού λιγότερο με τις αντιθέσεις να είναι τεράστιες ανάμεσα στα εδάφη που κρατά το καθεστώς Άσαντ και σε αυτά που βρίσκονται στα χέρια των ανταρτών.

Η πρωτεύουσα Δαμασκός, παρότι έχουν σημειωθεί συγκρούσεις σε αρκετά προάστιά της – με χαρακτηριστικότερη την επίθεση με χημικά στη Γκούτα τον Αύγουστο του 2013- έχει επηρεαστεί λιγότερο από άλλες πόλεις.

Η κανονικότητα σε πολλές περιοχές φαίνεται να έχει επιστρέψει τουλάχιστον ως έναν βαθμό.

Η περιοχή της παλιάς πόλης, όπως φαίνεται και από τις φωτογραφίες, σφύζει και πάλι από ζωή, παρά τους κατά καιρούς βομβαρδισμούς, ενώ οι κάτοικοι σιγά φαίνεται πως έχουν συνηθίσει τις κακουχίες του πολέμου και έχουν αναπροσαρμόσει τις συνήθειές τους. 

Παρά τον πόλεμο, στην πρωτεύουσα τα νυχτερινά μαγαζιά ανοίγουν, όπως επίσης και τα καφέ όπου συγκεντρώνεται η νεολαία και αρκετές οικογένειες. 

Μόλις λίγα χιλιόμετρα ανατολικά της Δαμασκού, στην πόλη Ντούμα την οποία και κρατούν οι αντάρτες, οι κάτοικοι βιώνουν μία τελείως διαφορετική πραγματικότητα. 

Βόμβες που δεν εξερράγησαν παραμένουν «καρφωμένες» σε δρόμους και τοίχους, ενώ συχνές εκρήξεις διακόπτουν τις ασχολίες των πολιτών οι οποίοι τρέχουν όπως – όπως να βρουν καταφύγιο. 

Η επάρκεια σε τροφή και πρώτες ύλες είναι πολύ μικρότερη σε σχέση με τη Δαμασκό ή άλλες πόλεις που βρίσκονται στα χέρια του καθεστώτος. 

Οι κάτοικοι θα πρέπει να περπατήσουν αρκετά για να προμηθευτούν νερό από τις αντλίες που υπάρχουν στην πόλη, ενώ οι πληγές από την ένταση και τη βιαιότητα της μάχης είναι εμφανείς σε κάθε γωνιά, σε κάθε κτίριο. 

Ανάμεσα στα συντρίμμια όμως, οι κάτοικοι προσπαθούν να διατηρήσουν μία επαφή μια επαφή με την κανονικότητα, όπως ένας άνδρας ο οποίος παίζει ποδόσφαιρο με μία παρέα μικρών παιδιών, προσπαθώντας να ξεχάσει για λίγο την σκληρή καθημερινότητα ενός εμφυλίου πολέμου που έφερε τη Συρία στο χείλος της καταστροφής.  

Τα νοσοκομεία​ της πόλης παρουσιάζουν τρομερές ελλείψεις με τους γιατρούς να καταβάλουν υπεράνθρωπες προσπάθειες ώστε να παράσχουν περίθαλψη στους ασθενείς τους, πολλοί εκ των οποίων με τραύματα από σφαίρες ή θραύσματα, με τα πενιχρά μέσα που έχουν στη διάθεσή τους.

Χειρότερες είναι οι συνθήκες που επικρατούν στην πολιορκημένη για αρκετούς μήνες πόλη Μαντάγια, που και αυτή βρίσκεται στα περίχωρα της Δαμασκού και που μόλις χτες επιτράπηκε στις υπηρεσίες αρωγής να προσφέρουν ανθρωπιστική βοήθεια. 

Οι μαρτυρίες μέσα από την πόλη είναι συγκλονιστικές: Οι κάτοικοι έφτασαν σε σημείο να τρώνε βραστά φύλλα δέντρων και απομεινάρια από κάδους απορριμμάτων. Μιλώντας στη βρετανική εφημερίδα Telegraph, η μητέρα δύο παιδιών ξέσπασε σε κλάματα καθώς περιέγραφε τη μάχη για να κρατήσει το παιδί της ζωντανό. Ένα μωρό έχει να πιει γάλα μήνες. Το μόνο «φαγητό» που το κράτάει στη ζωή,  ζωντανό-νεκρό, είναι το νερό. Νερό με αλάτι…

Αλλά και η φυγή είναι κάτι αδύνατο για τους κατοίκους. Κοντά στην πόλη είναι ένας λόφος που δίνει στους ελεύθερους σκοπευτές καθαρό πεδίο και πυροβολούν όσους προσπαθούν να ξεφύγουν από αυτή την κόλαση. 

Πηγή φωτό: varlamov.ru, Reuters

• Δαμασκός
• Μπασάρ Αλ Άσαντ
• νοσοκομεία
• Συρία