current views are: 10

20 Φεβρουαρίου 2017
Δημοσίευση18:46

Ματέο Ρέντσι: «Το (διασπασμένο) PD είμαι εγώ»

Πάταγος και σκόνη από τη διάσπαση του ιταλικού PD

Δημοσίευση 18:46’

Πάταγος και σκόνη από τη διάσπαση του ιταλικού PD

Το ιταλικό Δημοκρατικό Κόμμα (PD) έπαψε να υπάρχει ως ενιαίο σχήμα την Κυριακή 19 Φεβρουαρίου, ακριβώς δέκα χρόνια από την ίδρυσή του. Ο Γραμματέας του κόμματος Ματέο Ρέντσι μίλησε ενώπιον των περίπου χιλίων μελών της Εθνικής Συνέλευσης. Ένας λόγος, τον οποίο ομόφωνα ο ιταλικός Τύπος χαρακτήρισε «διχαστικό», «μεροληπτικό» και «εγωκεντρικό»: «Δεν ανέχομαι τους εκβιασμούς, όποιος δεν θέλει να παραμείνει στο κόμμα να σηκωθεί να φύγει. Θα αποδείξει έτσι πως δεν μπορεί να με αντιμετωπίσει στο Συνέδριο, διότι είναι μειοψηφία, μια αιώνια ηττημένη μειοψηφία. Εγώ ανέλαβα ένα κόμμα του 25% και το απογείωσα στο 40%», επανέλαβε, ανασύροντας από το σκονισμένο συρτάρι τις μοναδικές εκλογές που κέρδισε ο ίδιος ως ηγέτης του PD, που ήταν, όμως, για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το 2014.

Τα αίτια της διάσπασης εντοπίζονται πλήρως και επακριβώς σε αυτή την ομιλία του πρώην πρωθυπουργού: ο Ρέντσι δεν δέχεται την ήττα του στο δημοψήφισμα του περασμένου Δεκεμβρίου για τη συνταγματική μεταρρύθμιση. Ήττα που έγινε διπλή στις αρχές του Ιανουαρίου 2017, όταν το Συνταγματικό Δικαστήριο απέρριψε τον εκλογικό νόμο του, τη δική του μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης και άναψε πράσινο φως στο δημοψήφισμα που ζήτησαν τα συνδικάτα με θέμα την κατάργηση του νέου νόμου για τα εργασιακά.

Ουσιαστικά, τα τρία χρόνια της πρωθυπουργίας Ρέντσι δεν απέφεραν αποτέλεσμα στο θεσμικό, το διοικητικό ή το πολιτικό επίπεδο. Η Ιταλία εξακολουθεί να βρίσκεται σε κρίση, ο κόσμος αγανακτεί και η εικόνα του πρώην πρωθυπουργού έχει οριστικά ξεπέσει.

Ο Ρέντσι όμως διαφωνεί: είναι πεπεισμένος πως εκείνο το 41% που υποστήριξε τη μεταρρύθμισή του στο δημοψήφισμα αποτελείται σχεδόν εξ ολοκλήρου από ψηφοφόρους του. Το σχέδιό του είναι να περάσει σύντομα στην αντεπίθεση. Να οδηγήσει το κόμμα σε συνέδριο ώστε να επανεκλεγεί και, ελάχιστους μήνες αργότερα, την Ιταλία σε εκλογές. Αν όχι τον Ιούνιο, οπότε θα διεξαχθεί το δημοψήφισμα για τα εργασιακά, τουλάχιστον το φθινόπωρο.

Για να γίνουν εκλογές, όμως, πρέπει να ανατρέψει την κυβέρνηση του Πάολο Τζεντιλόνι. Δύσκολη επιχείρηση: θα είναι η δεύτερη φορά που ο Ρέντσι ανατρέπει κυβέρνηση του κόμματός του, μετά εκείνη του Ενρίκο Λέτα.

Οι διαφωνούντες διαφωνούν σε όλα. Δεν ήθελαν το δημοψήφισμα, δεν ήθελαν τη συνταγματική μεταρρύθμιση, δεν θέλουν το συνέδριο, ούτε τις εκλογές και θεωρούν πως ο Τζεντιλόνι πρέπει να παραμείνει έως τη λήξη της θητείας του Κοινοβουλίου, στις αρχές του 2018. Το κυριότερο είναι ότι βλέπουν τον Ρέντσι να κινείται ως απόλυτος άρχων του Δημοκρατικού Κόμματος και έχουν τη βάσιμη υποψία πως, όποτε και να γίνουν οι εκλογές, οι ίδιοι δεν θα είναι υποψήφιοι.

Επικεφαλής των ανταρτών είναι δύο Περιφερειάρχες, της Απουλίας ο Μικέλε Εμιλιάνο και της Τοσκάνης ο Ενρίκο Ρόσι, αλλά αντιδρά και ο πρώην πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας Ρομπέρτο Σπεράντζα. Πίσω τους, βεβαίως, βρίσκεται η παλιά ηγεσία του κόμματος, ο πρώην Γραμματέας Πιερ Λουίτζι Μπερσάνι και ο πρώην πρωθυπουργός Μάσιμο Ντ΄Αλέμα.

Οι διασπαστές υπολογίζεται πως θα πάρουν μαζί τους περίπου 47 βουλευτές από τους συνολικά 303 του Δημοκρατικού Κόμματος, αρκετούς ώστε να δημιουργήσουν ανεξάρτητη κοινοβουλευτική ομάδα. Μπορούν να στηρίζονται επίσης και σε 20 γερουσιαστές από τους 113 του κόμματος καθώς και σε 3 ευρωβουλευτές. Δεν έχει ακόμη ξεκαθαριστεί η ονομασία του νέου κόμματος που φιλοδοξεί να φθάσει το 10% αλλά πιο ρεαλιστικά του αποδίδεται ένα 5 με 6%. Υπενθυμίζεται ότι οι εκλογές κατά πάσα πιθανότητα θα διεξαχθούν με το αναλογικό σύστημα.

Η διάσπαση θα έχει επίσης αντίκτυπο στον ευρύτερο χώρο της κεντροαριστεράς και της αριστεράς. Τη στιγμή που οι διαφωνούντες εγκατέλειπαν το κόμμα του Ρέντσι, ο πρώην δήμαρχος του Μιλάνου Τζουλιάνο Πιζαπία ανήγγειλε τη δημιουργία νέου σχήματος, μεταξύ της αριστεράς και της κεντροαριστεράς. Ο Πιζαπία φιλοδοξεί να μαζέψει τις διάσπαρτες ομάδες και προσωπικότητες της αριστεράς ώστε, μετά τις εκλογές, να προσφέρει στο Δημοκρατικό Κόμμα υποστήριξη για να κυβερνήσει, ζητώντας ανταλλάγματα σε επίπεδο προγράμματος. Είναι πολύ πιθανό, στο τέλος, ο Πιζαπία και οι πρώην του PD να συγκλίνουν.

Οι απελευθέρωση δυνάμεων στα αριστερά του Δημοκρατικού Κόμματος επηρεάζει και το κόμμα «Ιταλική Αριστερά» που ιδρύθηκε την περασμένη Κυριακή. Περιλαμβάνει το αριστερό κόμμα του Νίκι Βέντολα, παλαιότερους αποχωρήσαντες από το Δημοκρατικό Κόμμα, αλλά και τον λαοφιλή δήμαρχο της Νάπολης Λουίτζι Ντε Ματζίστρις. Η «Ιταλική Αριστερά» ζητά την άμεση ανατροπή της κυβέρνησης Τζεντιλόνι και δηλώνει πως «δεν ενδιαφέρεται» για ό,τι συμβαίνει στον κεντροαριστερό χώρο. Είναι τακτικισμοί: τα παλαιότερα στελέχη της θυμούνται καλά ότι στις τελευταίες εκλογές, το 2013, μπήκαν στη βουλή διότι είχαν συμμαχήσει με το τότε Δημοκρατικό Κόμμα του Μπερσάνι.

Στην πραγματικότητα όμως η διάσπαση του Δημοκρατικού Κόμματος ξεπερνά τα όρια της ιταλικής κεντροαριστεράς και αγγίζει την ίδια την υπόσταση του ιταλικού πολιτικού συστήματος. Όπως όλοι οι παρατηρητές επισήμαναν, το Δημοκρατικό Κόμμα ήταν το τελευταίο πραγματικό κόμμα που είχε επιβιώσει: ένα κόμμα με μέλη και τοπικά γραφεία που λειτουργούσαν, παρ’ ότι ο Ρέντσι δεν τους έδινε και μεγάλη σημασία. Τώρα όλα αυτά κατέρρευσαν, καθώς το Δημοκρατικό Κόμμα αναπόφευκτα θα μετατραπεί σε ένα ακόμη προσωποπαγές σχήμα, σαν το Forza Italia του Μπερλουσκόνι και το Κίνημα 5 Αστέρων του Μπέπε Γκρίλο.

Πώς μπορεί να αντέξει μια δημοκρατία χωρίς κόμματα, όταν φυσάει ορμητικά ο άνεμος της λαϊκής δυσφορίας και το κίνημα του Γκρίλο βρίσκεται ήδη στα πρόθυρα της εξουσίας, απομένει να αποδειχθεί.


σχετικα αρθρα