Η ραφιναρισμένη Ακροδεξιά της Γαλλίας και η αμήχανη Αριστερά

Πριν από κάποια χρόνια, η Μαρίν Λε Πεν έδωσε συνέντευξη στον Γιάννη Πρετεντέρη (MEGA). Ενώ μιλούσε, λοιπόν, για τα οικονομικά και την κοινωνική πολιτική του κόμματός της, την διακόπτει έκπληκτος ο κ.Πρετεντέρης: «Μα αυτά που λέτε τα λέει η Αριστερά». Και η άμεση απάντηση της Λε Πεν: «Ε, και;»…

Τυχοδιωκτικός κυνισμός προς άγραν ψήφων; Όχι ακριβώς. Από τότε που ανέλαβε τα ηνία του Εθνικού Μετώπου, η Λε Πεν προσπάθησε να διαμορφώσει νέο προφίλ στο κόμμα πού ίδρυσε ο πατέρας της: καταγγελία του αντισημιτισμού, υιοθέτηση θέσεων της Αριστεράς στα οικονομικά, καταιγιστικές βολές εναντίον της λιτότητος, ανοιχτό το ενδεχόμενο αποχώρησης της Γαλλίας από την Ένωση, τιμητικές αναφορές στο Σαρλ ντε Γκώλ και ιδού μια ραφιναρισμένη Ακροδεξιά που συγκινεί ψηφοφόρους και  πέραν του παραδοσιακού της χώρου.

Εννοείται ότι παρέμεινε υψίσυχνη η πολεμική της στο μεταναστευτικό, ευνοημένη από τις τρομοκρατικές ενέργειες τζιχαντιστών στην Γαλλία, αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Ταυτόχρονα, εκμεταλλεύτηκε πλήρως την αμηχανία της Ένωσης στο προσφυγικό , αξιοποιώντας τον γενικό προβληματισμό επί του θέματος.

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι από την εποχή του πατέρα Λε Πεν , το Εθνικό Μέτωπο κατήγαγε σοβαρές επιτυχίες σε κατ εξοχήν «κόκκινες» περιοχές, όπως η Μασσαλία. Μια ερμηνεία αποδίδει  τις επιτυχίες αυτές στη ταύτιση των «δύο άκρων». Βολική ερμηνεία και ρηχή. Αφενός διότι αγνοεί τις διαφορετικές αφετηρίες και το αξιακό περιεχόμενο των δύο χώρων, που είναι όπως η μέρα με τη νύχτα, και αφετέρου διότι τα προβλήματα, κυρίως τα οικονομικά, πλήττουν εξίσου τους ψηφοφόρους, ανεξαρτήτως φρονήματος και προσήμου.

Απλώς η ραφιναρισμένη Ακροδεξιά μιλώντας με όρους εθνικής κυριαρχίας και δίνοντας έμφαση στο θέμα της ασφάλειας, καθίσταται ευκολότερα προσπελάσιμη στον ευρύ χώρο της Αριστεράς, σοσιαλδημοκρατικής και άλλης, απ ό,τι τα κόμματα  που εκπροσωπούν τον χώρο αυτόν. Επομένως, όσο η Ένωση ταλανίζεται από τα γνωστά, μεγάλα προβλήματα (λιτότητα, προσφυγικό, απώλεια εθνικής κυριαρχίας κ.α.), τόσο θα παραμένει δημοφιλές και θα ενισχύεται το  (ακρο)δεξιό φάσμα του εκλογικού σώματος στην Ευρώπη.

Εύλογο το ερώτημα: Και γιατί δεν ενισχύεται εξίσου ή περισσότερο η ριζοσπαστική Αριστερά; Ε, ας απαντήσει η ίδια, αφού πρώτα δει τις θέσεις της στα ζέοντα θέματα της ασφάλειας, του έθνους και της εθνικής κυριαρχίας, και φυσικά στο μείγμα οικονομικής πολιτικής που προτείνει.

Όσοι νομίζουν ότι αυτά συγκροτούν την ατζέντα της (ακρο)δεξιάς, δεν καταλαβαίνουν ότι διαφέρει η υιοθέτηση της ατζέντας αυτής από μια  σοβαρή προσέγγιση της Αριστεράς και την επεξεργασία συγκεκριμένων θέσεων που θα δίνουν πειστικές απαντήσεις.

Ενόσω απουσιάζει η σοβαρή προσέγγιση, και θάλλουν οι γενικόλογες αντιρατσιστικές και αντιεθνικιστικές καταγγελίες, τόσο θα υπολείπεται ασθμαίνουσα η Αριστερά, δίνοντας χώρο στις λογής συνιστώσες της Δεξιάς και κυρίως στο ακραίο τμήμα της. 

• ακροδεξιά
• Εθνικό Μέτωπο
• Ευρώπη
• Μαρίν Λε Πεν