Άλλο ένα δημοψήφισμα

Τα αποτελέσματα των δημοψηφισμάτων ενίοτε μεταφράζονται από τους πολιτικούς κατά το δοκούν.

Δηλαδή εάν αυτά συμβαδίζουν με τις απόψεις τους, τότε μπράβο τους, γιατί δίκαια φαίνεται ότι εκπροσωπούν την πλειοψηφία του λαού. Όταν όμως δεν είναι έτσι, τότε θυμούνται ότι το δημοψήφισμα είναι «συμβουλευτικού» χαρακτήρα και προσφεύγουν σε άλλες διαδικασίες για να ξαναδοκιμάσουν την τύχη τους.

Έχουμε φρέσκια την μνήμη του δικού μας δημοψηφίσματος όπου κανένας δεν κατάλαβε ποτέ την ουσιαστική του ανάγκη και το διακύβευμα. Ένα δημοψήφισμα, ντροπή της Δημοκρατίας, όπου άλλα ειπώθηκαν, άλλα ψηφίστηκαν και άλλα έγιναν τελικά στην πράξη.

Στο δημοψήφισμα των Σκοπίων, γιατί περί ου ο λόγος, υπήρξε μια συνθήκη, θεωρώ μοναδική για την ιστορία των δημοψηφισμάτων σε δημοκρατικές χώρες. Υπήρξε καμπάνια μόνο για την μία πρόταση, την πρόταση του ΝΑΙ. Η αδιαφορία του γειτονικού λαού, ο εφησυχασμός του, ή η πλήρης αντίδραση τους είναι αυτό που τους κράτησε στον καναπέ τους στην πιο σημαντική Κυριακή της νεότερης ιστορίας τους? Νομίζω δεν θα μάθουμε ποτέ.

Στο δημοψήφισμα των Σκοπίων το ζήτημα της μικρής συμμετοχής ήταν καθοριστικό, πράγμα που αδυνατίζει τις πιθανότητες επικύρωσης της περίφημης Συμφωνίας των Πρεσπών από το γειτονικό κράτος.

Μια συμφωνία που ακύρωσε ο ίδιος ο Ζάεφ όταν μόλις στο 7ο λεπτό της ομιλίας του, αμέσως μετά την υπογραφή της συμφωνίας, αναφέρθηκε στην χώρα του σαν «Μακεδονία» και στους εαυτούς τους σαν «Μακεδόνες». Αλλά αυτά για κάποιους διεθνιστές δημοσιογράφους είναι λεπτομέρειες «Βαλκανικής Επαρχιώτικης και Εθνικιστικής αντίληψης». Το ακούσαμε και αυτό.

Μια συμφωνία που ακύρωσαν οι προκλητικές δηλώσεις Σκοπιανών πολιτικών, όταν σε μια σειρά από εμφανίσεις, ακύρωναν την Ελληνική ιστορία σε μια προσπάθεια να επιβληθούν στο μυαλό και την συνείδηση της παγκόσμιας κοινότητας.

Μία συμφωνία που ακύρωσε η αντίδραση της Ελληνικής κοινωνίας, που μέχρι σήμερα αποτυγχάνει να αντιληφθεί, τα οφέλη που κρύβονται για την ίδια, αλλά και τις απώτερες σκοπιμότητες που οδήγησαν δύο λαούς σε μια άτυπη σύγκρουση.

Μια συμφωνία που δίχασε τους Έλληνες, κυρίως με την ρητορική και την πρακτική της Ελληνικής κυβέρνησης, η οποία έχοντας και μέσα της την ίδια διάσταση απόψεων, παρουσιάζει την αμήχανη εικόνα των δύο κυβερνητικών εταίρων να διαφωνούν έντονα και ανοιχτά μέχρι και σήμερα.

Δεν δίστασαν, βέβαια, και οι δύο κυβερνητικοί εταίροι να πανηγυρίσουν, για τον ακριβώς αντίθετο λόγο, μεταφράζοντας το αποτέλεσμα από την δική τους γωνία. Ο ένας για την επιτυχία του ΝΑΙ, και ο άλλος για την χαμηλή προσέλευση των πολιτών της ΠΓΔΜ. Τα πάντα για το παιχνίδι των εντυπώσεων.

Η ειρωνεία της ιστορίας είναι ότι είδαμε μια αριστερή κυβέρνηση, την δική μας εννοώ, να θέλει με πείσμα να βάλει μια άλλη χώρα στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. Το είδαμε και αυτό. Κάποια κόκαλα θα τρίζουν, δεν μπορεί.

Μπορούμε δε, να συμπεράνουμε ότι και η παρέμβαση του ξένου παράγοντα υπέρ του ΝΑΙ, μάλλον λειτούργησε αρνητικά, ενεργοποιώντας την έμφυτη καχυποψία που έχουμε για τους ισχυρούς της δύσης.

Τραγική κατάληξη είναι ότι δύο Πρωθυπουργοί «κατάφεραν» να κάνουν μία συμφωνία που τελικά δεν ήταν αποδεκτή από καμία πλευρά και για διαφορετικούς λόγους. Αυτό και αν είναι επιτυχία.

Βέβαια το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος μάλλον βολεύει την Ελληνική Κυβέρνηση σύμφωνα με την δική μου ανάγνωση και για τρεις σοβαρούς λόγους:

• Δεν έχει κανένα πρόβλημα με τους εταίρους γιατί η κυβέρνησή μας τουλάχιστον έκανε ό,τι μπορούσε.
• Μάλλον δεν θα χρειαστεί, άμεσα τουλάχιστον, να φέρει, το θέμα στην Βουλή όπου θα διακινδύνευε να πέσει, και
• Μπορεί το θέμα να μπει στα ντουλάπια της ιστορίας, μέχρι να βρεθεί κάποιος άλλος να το χρεωθεί, σε μερικά χρόνια από τώρα.

Η ρετσινιά όμως της απόπειρας παράδοσης του ονόματος και της Ιστορίας μας στην γειτονική χώρα θα σας βαραίνει για όλη σας την ζωή.

Ένας σταυρός που θα κουβαλάτε πάντα, θυμίζοντας σε όλες τις επόμενες γενεές τις παράξενες, μονοκομματικές πρακτικές σας, την αυταρχική και διχαστική ρητορική σας αλλά και την απίστευτη προχειρότητα που χειριστήκατε ένα μείζον εθνικό ζήτημα.

www.costasaggelakis.com