Ο Παύλος Χαϊκάλης στο Newpost: «Κανένας ηθοποιός δεν είναι σαβούρα…»!

«Ανάπτυξη δεν πρόκειται να υπάρξει. Ότι χρήματα παίρνουμε πάνε στις τράπεζες. Το 27,5% από τα χρήματα που περιμένουμε θα πάει στις τράπεζες, το υπόλοιπο θα καλύψει τις ανάγκες του PSI και μόνο 600 εκατ. θα πέσουν για τους πιστωτές του Δημοσίου. Πρέπει να καταλάβει ο κόσμος το ψέμα της ΝΔ και της συγκυβέρνησης γενικότερα. Θα πρέπει να καταλάβει ότι θα μπορούσαμε να έχουμε κάνει κυβέρνηση από τις πρώτες εκλογές και δεν το έκαναν γιατί ήθελαν να δυναμώσουν και άλλο τη δύναμή τους και να οργανώσουν μία επιθετική πολιτική, να κερδίσουν μέσω της κοροιδίας την ανοχή της Ευρώπης για ένα διάστημα. Σε ό, τι αφορά το ΠΑΣΟΚ ήταν μοιραία η πτώση του. Όταν βλέπεις έναν ανίκανο πρωθυπουργό, όταν το ένα ψέμα διαδεχόταν το άλλο, όταν ήρθαν στη φόρα τα σκάνδαλα τι άλλο να περιμένεις; Η πτώση του ΠΑΣΟΚ δεν έχει τέλος, είναι εμφανής η ημερομηνία λήξης του. Για τον ΣΥΡΙΖΑ εύχομαι η ραγδαία άνοδός του να μην είναι ένας τρόπος αντίδρασης του κόσμου. Ένας λαός δεν έγινε αριστερός, από τη μία μέρα στην άλλη. Τώρα για τη Χρυσή Αυγή, θα έλεγα ότι κρύβει παγίδες. Είναι ένα οργανωμένο κόμμα που υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια. Εξέθρεψε το σύστημα για να το χρησιμοποιήσει μετά προς ίδιον όφελος. Για τον κόσμο αυτή τη στιγμή η Χρυσή Αυγή αποτελεί μία πολιτική εκσπερμάτωση. Δεν δίνει ουσιαστικές λύσεις στα προβλήματα του κόσμου. Θα αποδειχθεί σύντομα το ιδεολογικό τους κενό και θα τους ρουφήξει».

 – Ως πατέρας, θα συμβουλεύατε το παιδί σας να φύγει στο εξωτερικό;

«Με πόνο καρδιάς θα έλεγα στο παιδί μου “ναι φύγε, πήγαινε στο εξωτερικό”. Παλεύω για να μη φύγει, αυτός ήταν και ένας από τους λόγους που αναμείχθηκα με τα κοινά, για να μπορέσω να συμβάλω στο να μη φύγουν έξω τα παιδιά όλου του κόσμου».

«Η Τέχνη κοιμόταν, τώρα γύρισε και πλευρό και έπεσε στον δεύτερο ύπνο της. Δυστυχώς, συναλλάχθηκε με την εξουσία και τώρα βλέπουμε τα αποτελέσματα αυτής της συναλλαγής. Μπήκαν άνθρωποι στην Τέχνη που δεν είχαν όραμα, μπήκαν απλά για να κερδίσουν, να επωφεληθούν από αυτή. Μπήκαν σε θέσεις κλειδιά για να εξαφανίσουν ανθρώπους που είχαν φωνή. Το θέατρο παρουσίασε μία εικόνα αποδόμησης των πάντων. Δε μπορεί να παίρνουμε τους Πέρσες του Αισχύλου και να τους κάνουμε Περσίδες. Οι μοντερνισμοί, τα απωθημένα, και σεξοψυχωτικά του καθενός τα κάναμε τέχνη. Πρέπει να προφυλάξουμε την ιστορία μας, δε μπορεί για χάρη του μοντερνισμού να ισοπεδώνουμε τα πάντα».

– Παρακολουθήσατε φαντάζομαι τη δήλωση του Γιάννη Μπέζου περί «σαβούρας» και «ξεσκαρταρίσματος» στον χώρο της υποκριτικής. Συμφωνείτε με την άποψη του συναδέλφου σας; Ποια είναι η άποψή σας για τον Πέτρο Φιλιππίδη και την παρέμβασή του σε τηλεοπτική εκπομπή πέρυσι για να θέσει τον εαυτό του στην top τριάδα των Ελλήνων ηθοποιών;

«H καλύτερη τοποθέτηση για όσα είπε ο Γιάννης Μπέζος έγινε από την Έλενα Ακρίτα. Προσωπικά δεν θα λεγα ότι έφυγε μία σαβούρα, γιατί δε θεωρώ σαβούρα κανέναν ηθοποιό που βρίσκεται στον χώρο. Πιστεύω ότι υπάρχουν καλοί και κακοί ηθοποιοί, δε μπορείς όμως να απορρίψεις κανέναν. Η δουλειά της ηθοποιίας είναι ομαδική, δε μπορεί να παίξει ένας πρωταγωνιστής μόνος του, έχει ανάγκη ακόμη και τον τελευταίο κομπάρσο. Όση αξία έχει ο πρωταγωνιστής, έχει για μενα και ο τελευταίος κομπάρσος. Η ηθοποιία δεν είναι ένας αγώνας του ποιος είναι ο καλύτερος και ο πιο μάγκας σε αυτή τη δουλειά αλλά ένα μέσο να βγάλει ο καθένας μας τον καλύτερο εαυτό του. Χρειαζόμαστε λοιπόν όλοι σε αυτή τη δουλειά… Σε ό, τι αφορά τον Φιλιππίδη δεν θα ήθελα να τοποθετηθώ πάνω στα λεγόμενα ενός συναδέλφου και φίλου. Δεν θα έβγαινα ποτέ σε ένα κανάλι να έλεγα ότι είμαι ο καλύτερος ηθοποιός της Ελλάδας. Το έκανε κάποιος άλλος, ας του το χρεώσουν οι άλλοι, όχι εγώ…»

– Συμμετείχατε με την Κάτια Δανδουλάκη στη θεατρική παράσταση «Να ζει κανείς ή να μη ζει». Αποφασίσατε να αποσυρθείτε από τη συγκεκριμένη δουλειά με την κα. Δανδουλάκη να ισχυρίζεται ότι «κρεμάσατε» τους συναδέλφους σας. Τι συνέβη ακριβώς; Πώς είναι η σχέση σας με την κα. Δανδουλάκη σήμερα;

«Tην Κάτια την αγαπάω πάρα πολύ, καταλαβαίνω ό, τι και αν έχει πει. Όταν πήρα την απόφαση να φύγω από την παράσταση, της εξήγησα ότι δε μπορώ να υπάρξω σε μία δουλειά που έχω τεράστια κόντρα με την επιχείρηση. Όπου θεωρώ ότι η επιχείρηση λειτουργεί σαν μία κερδοσκοπική μονάδα που βλέπει νούμερα και όχι ανθρώπους, βλέπει μόνο οικονομικά οφέλη και όχι καλλιτέχνες. Αυτό με εκνεύρισε αφάνταστα. Θα χρησιμοποιήσω μια κουβέντα της ίδιας: “Θέατρο κάνουμε για την ψυχούλα μας. Θέατρο κάνουμε για να είμαστε καλά.”Ξέρω ότι κρέμασα κάποιους ανθρώπους, όμως πάντοτε βρίσκονται λύσεις. Ας είχε φροντίσει η ίδια η παραγωγή να μου δείξει ότι της είμαι απαραίτητος. Γιατί η αντιμετώπιση ήταν ότι ήμουν ο τελευταίος τροχός της αμάξης… Οι άνθρωποι που θέλουν να κερδίσουν από το θέατρο δεν με αφορούν». 

– Κυνηγάτε την πρωτιά στα επαγγελματικά σας; Θεωρείτε πως αμειφθήκατε καλά από τις θεατρικές και τηλεοπτικές δουλειές σας;

«Ποτέ στη ζωή μου δεν κυνήγησα την πρωτιά στη δουλειά μου. Η επιδίωξη κρύβει και μία ραδιουργία. Κυνηγώντας την πρωτιά κάπου έχεις σπρώξει και κάποιον στο να είναι δεύτερος και αυτό δε με αφορά καθόλου. Υπάρχει πολύ έντονα όλο αυτό στον χώρο μας, αλλά κανείς δεν καταξιώθηκε χρησιμοποιώντας τέτοιες τακτικές. Είναι πολύ πιο σημαντικό να λένε ότι είσαι σπουδαίος άνθρωπος παρά σπουδαίος ηθοποιός. Ντράπηκα στην ηθοποιία να ζητήσω ποσά που δεν συμβαδίζουν με τη λογική. Δεν θεωρώ τον εαυτό μου ακριβοπληρωμένο ηθοποιό, δεν έχω πάρει πολλά χρήματα από την υποκριτική. Μόνο ένα σπίτι μου έχει μείνει και αυτό είναι με δάνεια».

– Κάντε μου ένα σχόλιο για το επίπεδο της τηλεόρασης, τις σατιρικές εκπομπές της, τους ανθρώπους που αυτοαναγορεύονται σταρ. 
 
«Η ελληνική τηλεόραση μέχρι στιγμής έχει κρατήσει χαρακτήρα. Είναι μία τηλεόραση με επίπεδο και μέλλον. Σε ό, τι αφορά στα τούρκικα, ό, τι πολεμήσαμε το βάλαμε στο σπίτι μας. Δε μπορείς τον Σουλεϊμάν που ήταν ένας από τους μεγαλύτερους γενοκτόνους να τον βλέπεις και να λες τι ωραίος που είναι… Σταρ είναι αυτοί που δημιουργούν σχολές. Δε μπορούμε να ασχολούμαστε με την κρεβατοκάμαρα κάποιου και να τον αποκαλούμε σταρ. Σταρ ήταν η Αλίκη Βουγιουκλάκη που έδωσε στον κόσμο το χαμόγελο και η ζωή της ξεπουλήθηκε άγρια, όταν έγινε ταινία. Για τη σάτιρα θα πω πως είναι δεκτή για μενα όμως πρέπει να υπάρχουν κάποια όρια. Είναι μία πολιτική εκτόνωση και η σάτιρα. Πολλές φορές βέβαια την έχουμε δει να ξεφεύγει. Και αυτό είναι άδικο. Άλλο σάτιρα και άλλο κακοήθεια».