H Δέσποινα Ολυμπίου στο Newpost: «Με κατηγόρησαν ότι μιλάω για τη σχέση μου, ενώ με ρωτούσαν μόνο για αυτή»!

Με πλήρη συναίσθηση των όσων συμβαίνουν γύρω μας η μελωδική και συχνά αντικομφορμίστρια Δέσποινα Ολυμπίου τραγουδά πάντα με πάθος, ονειρεύεται και κάνει σχέδια, ξεπερνά τις άσχημες κριτικές, αποδέχεται τις σχέσεις ζωής και τα σημάδια του χρόνου που όπως παραδέχεται, είναι «ένδειξη του πως έζησα». Η Δέσποινα Ολυμπίου μιλάει όπως ακριβώς τραγουδάει: με αλήθεια…

Από τη Φανή Πλατσατούρα

 – Ποια είναι η πιο άσχημη κριτική που έχεις ακούσει για σενα, είτε σε προσωπικό είτε σε επαγγελματικό επίπεδο;
  
«Με νοιάζει η άποψη αυτών που εκτιμώ και μου ταιριάζει η αισθητική τους. Παρόλα αυτά ακούω όποιον θέλει να πει τη γνώμη του και μέσα από ένα φιλτράρισμα σκέψεων προσπαθώ να γίνομαι καλύτερη χωρίς να ταλαντεύομαι στα βάθη και στα ύψη, που λέει και ένα τραγούδι, της άποψης του καθενός, γιατί ας μην ξεχνούμε πως όλοι έχουν από μια. Παρατηρήσεις σε προσωπικό επίπεδο μου κάνουν οι πολύ δικοί μου άνθρωποι που ξέρω πως με αγαπούν, αλλά δεν είναι άσχημες σε σημείο να με ενοχλήσουν, ίσα-ίσα μου αρέσουν. Καμιά φορά τους προκαλώ να μου επισημάνουν τα αρνητικά μου στοιχεία για να δω και πως με βλέπουν οι ίδιοι. Δοκιμάστε το, είναι πολύ ενδιαφέρον!» 

– Υπήρξε περίοδος στη ζωή σου που απασχολούσες τα Μέσα περισσότερο για την προσωπική σου ζωή παρά για τις επαγγελματικές σου επιτυχίες. Σε εκνεύριζε αυτό; Θεωρείς ότι έδωσες και εσύ τροφή στον Τύπο για να ασχοληθεί με τα προσωπικά σου;
 
«Έχετε σκεφτεί ποτέ πως η προσωπική μου ζωή είχε να κάνει τότε, με κάποιον που είχε μια καριέρα και ένα όνομα στο χώρο; Πως μου έγραψε τα τραγούδια που είχαν επιτυχία και ήταν άμεσα συνδεδεμένος με τη δουλειά μου; Αρα; Ηταν αναπόφευκτο να μας σχολιάσουν! Θα προτιμούσα να μη μου κάνουν καμία ερώτηση για τη σχέση αυτή, αλλά η ευγένεια μου και η αμηχανία μου πολλές φορές ήταν εκμεταλλεύσιμη. Απαντούσα πάντα σε ότι με ρωτούσαν με μεγάλη αυτοσυγκράτηση ακόμα και όταν δεν είχα το ψυχικό σθένος μερικές φορές. Με κατηγόρησαν ότι μιλάω μόνο για αυτό, ενώ στην ουσία μόνο για αυτό με ρωτούσαν! Οι όποιες άλλες ερωταπαντήσεις ως μη πικάντικες, απλά κοβόντουσαν στο μοντάζ ή στις έντυπες συνεντεύξεις. Το λάθος μου ήταν που ήμουν τόσο υποχωρητική, συγκαταβατική και δεχόμουνα απλόχερα τα διάφορα «συγνώμη, αλλά καταλαβαίνεις εσύ!». Δεν πειράζει. Τέλειωσε αυτό το κεφάλαιο, το αφήνω πίσω μου και συνεχίζω μπροστά». 
  
– Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε πέντε χρόνια από τώρα; Σε φοβίζει το μέλλον; Κάνεις σχέδια ή πιστεύεις πως στη ζωή τα καλά έρχονται εκεί που δεν το περιμένουμε;  

«Θέλω να ζω το τώρα γιατί αυτή είναι η ζωή μου, το τώρα, το σήμερα. Προγραμματίζω μέχρι αύριο, έχω όνειρα και προσπαθώ να τα υλοποιήσω ναι μεν, αλλά δεν κάνω σχέδια μακροπρόθεσμα. Δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει και η ζωή είναι γεμάτη εκπλήξεις».  
 
– Την ηλικία σου την λες; Φοβάσαι το πέρασμα του χρόνου και τα σημάδια που αυτός αφήνει;  

«Μόλις έγινα τριάντα επτά. Νιώθω όμορφα με αυτό που είμαι ως γυναίκα, με ότι έχω καταφέρει μέχρι τώρα ως ενεργή πολίτης και με αυτό που έχω γίνει ως άνθρωπος. Είμαι ικανοποιημένη με τις επιλογές μου, νιώθω γεμάτη από συναίσθημα, εμπειρίες και αγαπώ τα σημάδια μου γιατί αυτά είναι ένδειξη πως έζησα». 
 
 
 – Θα δεχόσουν να τραγουδήσεις πολιτικά τραγούδια, όπως αρκετοί συνάδελφοί σου έχουν επιχειρήσει να κάνουν;
 
«Τα τραγούδια συνήθως εκφράζουν τις ανησυχίες, τις εμπειρίες, τα συναισθήματα των δημιουργών. Μικρές εξιστορήσεις, εξομολογήσεις, διαμαρτυρίες, ξεσπάσματα. Καμιά φορά εξυπηρετούν και σκοπούς όπως θέατρα ή κινηματογράφο ακολουθώντας ένα σενάριο. Μέχρι τώρα τα βιώματα μου και η εποχή στην οποία έτυχε να ζήσω δε μου έφερε στο μουσικό μου δρόμο συνεργασίες από τις οποίες να βγει πολιτικό τραγούδι. Δε θέλω να κάνω σχέδια παρά μόνο να αφήνω τα πράγματα να συμβαίνουν».

– Έχεις κλάψει πάνω στη σκηνή την ώρα που ερμηνεύεις ένα τραγούδι; Τι μπορεί να κάνει τη Δέσποινα Ολυμπίου να βουρκώσει; Τι να την γεμίσει χαρά;
 
«Είμαι ευσυγκίνητη και ναι έχω δακρύσει πολλές φορές ακούγοντας άλλους να τραγουδούν ή να παίζουν μουσική. Θυμάμαι έκλαψα μια φορά όταν αφιέρωσα ένα τραγούδι σε έναν συνάδελφο μουσικό που έφυγε απ’ τη ζωή, μια άλλη φορά που μου ζήτησε κάποιος να του πω το «όλα σε θυμίζουν» και να το αφιερώσω στην αδερφή του που έχασε, αλλά και άλλες φορές, που δεν είχαν να κάνουν με απώλεια, παρά με συμπόνια.  Έχω πολλές δυνατές αναμνήσεις που συνοδεύονται με τραγούδια και συνεπώς με τη δουλειά μου. Η μουσική είναι ένα μέσον έκφρασης, επικοινωνίας και απελευθέρωσης, που όταν της επιτρέψεις να μπει μέσα σου, πολύ εύκολα συγκινείσαι  και ίσως γι’ αυτό τραγουδώ ακόμα».  
 
– Ξεκίνησες τις εμφανίσεις σου στο Γυάλινο μουσικό θέατρο. Σε φοβίζουν τα άδεια τραπέζια λόγω κρίσης; Έχεις δεχθεί περικοπές στις αποδοχές σου λόγω αυτής;
 
«Έχω μεγάλη αγωνία γιατί είμαι υπεύθυνο άτομο και αυτή η κίνηση έγινε με δική μου πρωτοβουλία. Νιώθω υπεύθυνη για την ομάδα μου, τους συναδέλφους και συνεργάτες μου. Δεν έχω δεχτεί απλά περικοπές, έχω φτάσει στο σημείο να σκέφτομαι αν θα πληρωθούν όλοι και ξεχνώ τη δική μου αμοιβή. Στόχος μου φέτος είναι να μην κάτσω με σταυρωμένα τα χέρια φοβούμενη την οικονομική κρίση. Είναι ο μόνος τρόπος να αντισταθώ και να αγωνιστώ.. δουλεύοντας. Ελπίζω να αντέξουμε όλοι μας αυτή την εξαθλίωση και να γίνουμε πιο δυνατοί , πιο δημιουργικοί, πιο ποιοτικοί στη δουλειά μας, αν και με τόσα λίγα χρήματα δεν αναδεικνύεται η τέχνη, γιατί χρειάζονται τα μέσα για την δημιουργία και προβολή της. Ελπίζω στο μεράκι, στο πείσμα και στην επιμονή και με έξυπνες κινήσεις θα τα καταφέρουμε».
 
– Τελικά ποια είναι τα συστατικά για να κάνεις μια μεγάλη καριέρα στην Ελλάδα; Η φωνή, το ταλέντο, η τύχη, η εξωτερική εμφάνιση, οι γνωριμίες;

«Κάθε εποχή είχε τα δικά της συστατικά. Τώρα χρειάζονται όλα για μια μεγάλη λαμπρή καριέρα. Μια μικρή λάμψη ή πορεία έχεις κ με ένα από αυτά, το θέμα είναι πως το εκμεταλλεύεσαι και αν εξελίσσεσαι μέσα απ’ το χρόνο και τις επιδράσεις του». 
 
– Συνηθίζεται να χωρίζουμε τα τραγούδια σε είδη. Λαικό, ποπ, ροκ, έντεχνο. Σε βρίσκει σύμφωνη αυτός ο διαχωρισμός της μουσικής; Ποιο είδος της, λοιπόν, θεωρείς πως αντιπροσωπεύεις;  

«Συνηθίζουμε να κάνουμε διαχωρίσεις στη μουσική γιατί όπως όλα τα πράγματα που δημιουργεί ο άνθρωπος έτσι και η κάθε μουσική σύνθεση έχει κάποια χαρακτηριστικά γνωρίσματα όπως ο στίχος, η δομή, ο ήχος, τα όργανα, η ενορχήστρωση. Εγώ λόγω δισκογραφίας με εξαίρεση τον πρώτο μου αγαπημένο δίσκο αλλά και κάποιες άλλες δισκογραφικές μου συμμετοχές, ανήκω στην ποπ σκηνή. Παρόλα αυτά νομίζω πως ένας καλός τραγουδιστής ή τραγουδίστρια μπορεί να υποστηρίξει πολλά , αλλά να του ταιριάζει ένα ύφος περισσότερο από τα άλλα. Θα ήθελα να θεωρούμαι καλή τραγουδίστρια και να παρουσιάσω και άλλες πτυχές της ιδιότητας μου στο μέλλον, χωρίς να με περιορίζουν τα είδη και οι ταμπέλες με τα ειδικά  χαρακτηριστικά».     
 
– Αν δεν είχες ασχοληθεί με το τραγούδι, ποιο επάγγελμα θεωρείς πως θα σε είχε απορροφήσει περισσότερο σήμερα; Αν ήξερες ότι θα επικρατούσε αυτή η κρίση στο τραγούδι, θα επέλεγες μια άλλη δουλειά;  

«Όλα κάποια στιγμή γνωρίζουν μια ακμή ή μια καμπή. Το τραγούδι στη ζωή μου έγινε από εσωτερική ανάγκη επάγγελμα. Δεν ξεκίνησα το τραγούδι με όνειρα να κάνω καριέρα, παρά ήθελα μια πορεία εξέλιξης, ψυχικής ανάτασης και να βγάζω τα προς το ζειν. Ήθελα να γίνω νοσοκόμα όταν τέλειωσα το σχολείο και πιο πριν ήθελα να γίνω κοινωνική λειτουργός ή ψυχολόγος που όλα έχουν να κάνουν με προσφορά προς το συνάνθρωπο. Δε θα μπορούσα όμως να μην είχα στη ζωή μου την τέχνη και την έκφραση μέσω αυτής. Μου άρεσε να σκιτσάρω, να ασχολούμαι με πολιτιστικά.. Είμαι πολύ οργανωτική και συνεπής και αυτό βοηθάει όποια δουλειά και να κάνεις. Κρίση επικρατεί σε όλους τους εργασιακούς χώρους, είναι γενικό το κακό. Δεν έμεινε τίποτα ανεπηρέαστο και κανείς. Από τον συνταξιούχο μέχρι τα παιδιά στο σχολείο. Όταν σταματήσω το τραγούδι έχω στο μυαλό μου διάφορα πράγματα με τα οποία θα δοκίμαζα τις ικανότητες μου. Τίποτα όμως επενδυτικό και μεγαλεπίβολο. Απλά πράγματα και δημιουργικά».

• Γυάλινο μουσικό θέατρο
• Δέσποινα Ολυμπίου
• Μιχάλης Χατζηγιάννης