Star Αlert: Η «Κατσαρίδα», οι ηθοποιοί της και το καλό θέατρο!

Από την Αλεξάνδρα Τσόλκα
Παίζεται χρόνια και χρόνια. Έφτασε σε ένα από το πιο κεντρικά και σημαντικά θέατρα του κέντρου, στη σκηνή του «Αθηνών». Δύναμη της ήταν ο καινούργιος θεατρικός λόγος, η αποφυγή στερεότυπων και κλισέ, η σουρεαλιστική προσέγγιση της ζωής, το κέφι της, το βλέμμα του νέου και μοντέρνου και φρέσκου τρόπου ικανό να κατατροπώσει, το κατεστημένο, το καλά βολεμένο και κυκλωματικό θέατρο.

Για δεύτερη χρόνια, στο ίδιο θεατρικό στέκι, η «Κατσαρίδα» των Κώστα Γάκη και Βασίλη Μαυρογεωργίου χειροκροτήθηκε ξέφρενα, ενώ το κοινό γέλασε ανέλπιστα, ηχηρά, αβίαστα σε μια βραδιά πιο επίσημης συνάντησης ηθοποιών – θεατών.

Θα παραδεχτώ πως για μένα ήταν στα πλαίσια μιας συνεργασίας η συγκεκριμένη επαφή, αλλά ο ενθουσιασμός, η χαρά και η αισιοδοξία που μου προκάλεσε με μετέτρεψαν σε μια ένθερμη θαυμάστρια. Θαυμάστρια της υποκριτικής του Δημήτρη Μακαλιά και του Κώστα Γάκη, που και σκηνοθέτησε και έβαλε το χεράκι του στα κείμενα και έντυσε με μουσικές το έργο, αποδεικνύοντας πως μερικές φόρες, μπορεί να μην έχουν σημασία τα σκηνικά, τα λουσάτα ρούχα και τα περισπούδαστα τεχνοτροπήματα, γιατί υπάρχει απλά αυτά το γαμ@@ο το ταλέντο, που όλα τα σαρώνει και αν θέλετε τα εκθέτει. 

Διότι αν δεις αυτή την παράσταση και μετά κάποιες άλλες κωμωδίες, κάποιους επαγγελματίες κωμικούς, απόλυτα αποδεκτούς στον χώρο και υπέρ – προβεβλημένους, καταλαβαίνεις, πως ακόμα και οι ισχυρές κλίκες επιβολής σαρώνονται μπροστά στην επικοινωνία ταλέντου – κοινού. Απρόβλεπτη σε κείμενο, αστεία, δομή θεατρικού λογού η ομάδα της «Κατσαρίδας», εντυπωσιάζει ακόμα και με τα σκηνικά και τα κοστούμια της Αγγελίνας Παρασκευαίδη που με ελάχιστα μέσα φτιάχνει εικόνες και κόσμους ολόκληρους.

Πρωταγωνίστρια μιας αφήγησης, μια αθώα κατσαρίδα η Ιωάννα, λίγο αφελής και απονήρευτη, παίρνει το δρόμο της εξορίας απ την κατσαριδούπολη της, ευχαριστιέται το ταξίδι και βάζει στόχο να πάει στο φεγγάρι! Στις διαδρομές της σε υπόγεια, υπονόμους, λούκια, αμπάρια και πολλές πόλεις, συναντά άλλα έντομα, ανθρώπους, κάτι γελοίους ντεντέκτιβ και μια υπέροχη, απελευθερωμένη, ελαφρώς «φτιαγμένη», χίπισσα, αμερικάνα πεταλούδα. Γιατί το «πιο ανθεκτικό υλικό στον κόσμο εντόμων και ανθρώπων, δεν είναι άλλο απ τα όνειρα», όπως σημειώνεται απ τους συντελεστές της παράστασης.

Οι δυο ηθοποιοί, σεβάστηκαν πλήρως το κοινό τους πάνω στη σκηνή, αλλά και πριν και μετά, κάτω απ αυτήν. Ήταν εκεί το ακομπλεξάριστο κοινό των επώνυμων, μιας και οι διάσημοι ηθοποιοί αυτής της εποχής, δεν τιμούν συνήθως ούτε το κοινό, ούτε τους συναδέλφους τους, πολύ επιβαρημένοι απ τα μεγαλεία τους, ώστε να πηγαίνουν να δουν τη δουλειά άλλων. Είδαμε την Μαρία Γεωργιάδου, τον Ποσειδώνα Γιαννόπουλο, τον Χρηστό Φερεντίνο και την Σοφία Παυλίδου, τον Παναγιώτη Μπουγιούρη, την Ευαγγελία Αραβανή με την Μαρία Ιακώβου. Μιλώντας με το κεφαλαιώδη για το σύγχρονο ελληνικό θέατρο, έναν πολύτιμο άνθρωπο τον κ. Βασίλη Κατσικονούρη, για τη κατάσταση γύρω μας και το ελληνικό έργο στο καιρό της κρίσης, μου είπε πόσο δώρο ήταν για εκείνον αυτή η βραδιά γέλιου και πως ναι και να, καινούργια και ουσιαστικά και όμορφα έργα υπάρχουν. Και χωρίς μεσαζοντηλίκια, να προσθέσουμε. Γιατί αυτή η Κατσαρίδα δε σταματάει να φτάνει κάθε φορά στο φεγγάρι.   

• Δημήτρης Μακαλιάς
• Κατσαρίδα
• Κώστας Γάκης