Star alert: Πάτρα, μια πόλη μαγική!

Από την Αλεξάνδρα Τσόλκα 
Έξω από την Αθήνα και τα τοίχοι της. Μια διαδρομή. Οι σήραγγες της Αθηνών – Κορίνθου, ο Ισθμός που πια δεν φαίνεται και τα σουβλάκια των παιδικών μας χρόνων που εξαφανίστηκαν, τα φουτουριστικά φουγάρα των ναυπηγείων, οι μαύρες θάλασσες της Αττικής, που αν πέσεις μέσα –κατά λάθος- θα βγεις φωσφοριζέ και με λέπια. Η ευλογημένη Πελοπόνησος. Η Ακροκόρινθος. Η Ελλάδα χειμωνιάτικη και θλιμμένη που δεν της πάει τόσο στην αρμονία της. Ακρογιαλιές και ακύμαντες θάλασσες και απέναντι τα βουνά της Αιτωλοακαρνανίας, χιονισμένα. Ο δρόμος Αθηνών – Πατρών, πάντα καρμανιόλα. Ένας Μινώταυρος από άσφαλτο, σε μια λωρίδα και όλο ανάποδες κλίσεις. Γέρασα από τότε που οδηγούσε ο πατέρας μου, ένα λευκό Ντάτσια σ αυτές τις διαδρομές, οδηγώ μόνη μου κάτι σχεδόν σύγχρονο εκείνου του μοντέλου, γιατί καίει λιγότερο και ο δρόμος ακόμα φτιάχνεται! Ήμουν νιά και γέρασα… Η Πάτρα.

Εκδρομές, μπάνια στο Ρίο και στον Άγιο Βασίλη, οι πλατείες, το κάστρο, τα σκαλάκια, το Καρναβάλι, σε ελληνικό και ενετικό συνδυασμό, η καθολική εκκλησία, η μητρόπολη, ο Άγιος Ανδρέας! Βουίζει νιότη, απ τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ η πόλη! Παραλία. Ο σταθμός του τρένου. Τα καράβια για την Ιταλία, τεράστια, με ανοιχτά έγκατα, να περιμένουν… Ρίο και Αντίρριο. Η γέφυρα, όμορφη, καινούργια, περίεργα πλούσια στο χειμωνιάτικο γκρι θάλασσας και ουρανού. Και οι Πατρινοί; Κοσμοπολίτες, εξωστρεφείς, με πολιτισμικό επίπεδο και ένα “άπερ κλας” Ιταλικής αριστοκρατίας και λογιότητας.

Είμαι εδώ για την παρουσίαση βιβλίου της φίλης μου, της Ζήνας Κουτσελίνη. Σα να γυρνάω σε πατρίδα. Η εφηβεία μου, με παρακολουθεί απ τις γωνιές των δρόμων, ανύποπτη για ότι έγινα πια και πάει, τελείωσε. Όμορφοι άνθρωποι στο κοινό. Ο Πλάτων Μαρλαφέκας, πάντα ανοιχτός σε ότι νέο και καινοτόμο στην πόλη του και ισχυρός επιχειρηματίας του τοπικού προϊόντος, με πορτοκάλια και πρώτες ύλες ντόπιες και νερό από κρυστάλλινη πηγή στο Κεφαλόβρυσο, πάνω απ το χωριό Σαραβάλι του κάμπου και των αγροτών που ακόμα επιμένουν στην περηφάνια της γης τους, της Αχαΐας. Ο ευπατρίδης επιχειρηματίας κ. Καρακίτσος με το όραμα του όλο φλόγα για αντίσταση στα ξένα προϊόντα και ενίσχυση, αγωνιστική των δικών μας. Κόσμος στο κοινό καλλιεργημένος και πάνω απ όλα παθιασμένος με τον τόπο τους. Να μην πληγώνεται άλλο η Πάτρα, η Αχαΐα, που η κρίση την βρήκε με κλειστές τις μεγάλες βιομηχανίες της, υποτιμημένες τις καλλιέργειες της ευλογημένης γης, μεγάλη ανεργία και ανθρώπους άλλων φυλών, σκιές στο λιμάνι της και περιθώριο. Πολλά μαγαζιά κλειστά με «ενοικιάζεται» και «πωλείται» στις βιτρίνες. Όμως η πόλη συνεχίζει να χαμογελά.

Στο Βυζαντινό –καλαίσθητο και τόσο ιδιαίτερο- μιλάμε για το βιβλίο «Ο πιο δύσκολος δρόμος». Οι ήρωες – δημοσιογράφοι των ντόπιων έντυπων κάνουν τα πάντα και επιμένουν στη καλή, έντιμη δημοσιογραφία. Γλυκιά η φιλοξενία τους και η αποδοχή τους. Μυρίζουν οι σελίδες του καινούργιου τυπωμένου χαρτιού, όπως ξεφυλλίζονται τα βιβλία, τόσο μοναδικά! Μελάνι και χαρτί! Και μετά μια κυρία μας χαρίζει γούρια με λεβάντα και κανέλλα. Τώρα θα μπερδέψω τις μυρωδιές και αυτό θα είναι η Πάτρα για μένα.
Έξω έχει υγρασία και μπλε αστεράκια γιορτινά να στολίζουν τους δρόμους.

Μπλε με υποψία μωβ. Αυτό είναι το χρώμα της πόλης! Επιστρέφουμε με την Ζίνα χαρούμενες για τους νέους φίλους και πεισμωμένες για αυτήν την ομορφιά της πόλης, των πόλεων της Ελλάδας, που αν και μοιάζουν έχουν όλες άλλο χρώμα, μυρωδιά, παρελθόν και αίγλη που βυθίζονται στην φτώχεια που μας έραψαν στα μέτρα μας. Πίσω εκεί στο ξενοδοχείο Βυζαντινό, ενώ εμείς μιλούσαμε για το βιβλίο, στον επάνω όροφο τα ντόπια στελέχη του ΠΑΣΟΚ συζητούσαν για το μέλλον του κόμματος τους. Έξω η Πάτρα αγωνιζόταν για το μέλλον το δικό της… Δρόμος… Ο πιο δύσκολος δρόμος…  

• Αλεξάνδρα Τσόλκα
• Ζήνα Κουτσελίνη
• Πάτρα