current views are: 1

3 Ιανουαρίου 2013
Δημοσίευση14:42

Star Αlert: Σπασμένα παιχνίδια τηλεοπτικής υποκρισίας!

Από την Αλεξάνδρα Τσόλκα

Δημοσίευση 14:42’
αρθρο-newpost

Από την Αλεξάνδρα Τσόλκα

Από την Αλεξάνδρα Τσόλκα
Κυνική; Κακόπιστη; Ελαφρώς καταθλιπτική; Πονήρω λόγω δουλειάς; Εθισμένη στην αναγνώριση της υποκρισίας; Μπορεί όλα αυτά, κάτι απ’ αυτά ή και τίποτα! Μόνο ρε παιδί μου, που η υποχρεωτική φιλανθρωπία των ήμερων που πέρασαν με κάνει να βλέπω παντού ένα ψέμα, μια υποκρισία. Μικρές Πολυάννες που εκτός απ’ το παιχνίδι της χαράς, το Χόλυγουντ, τον γάμο, την μητρότητα, ανακαλύπτουν και την πόζα της φιλανθρωπίας. «Τι καλή που είμαι! Πόσο συμπονάω! Πόσο προσφέρω, η άτιμη! Δείτε με! Και ξέρω και να ντύνομαι ανάλογα την περίσταση!». Δε μιλάω για τις κατά συρροήν φιλάνθρωπες, με τα σινιέ ρούχα, τα πανάκριβα κοσμήματα τα ικανά να θρέψουν ως σετ, τρία χωριά για έξι μήνες, τα παπούτσια τους που μια οικογένεια ξεπληρώνει χαράτσι, ΔΕΗ, τέλη κυκλοφορίας και εφορία για έναν χρόνο!

Μιλάω για τους τηλεοπτικούς σταθμούς που προτάσσοντας τα αστέρια τους, μετά από ξενιτιά και πόζες και ανταλλαγές φιλοφρονήσεων στα μπουζούκια, φωτογραφήσεις, εργασίες πολύ προσοδοφόρες και κοπιαστικές, προλαβαίνουν να πάνε στην τάδε πλατεία να μαζέψουν πλαστικές σακούλες με ρούχα, παιχνίδια, φάρμακα και κυρίως να κάνουν και κάνα διαφημιστικό για να προσελκύσουν εμάς, τον απλό λαό, να αγαθοεργήσουμε, να φιλανθρωπίσουμε, να προσφέρουμε από το παραπεταμένο μας και το υστέρημα μας.

Και άσε τα κίνητρα του γιατί το κάνουν, οι καλοζωισμένοι αστέρες. Μερικοί μπορεί και να το πιστεύουν, αν και για Εμπενειζερ Σκρουτζ μου κάνουν όλοι, που κατά βάθος σκέφτονται «να πάνε να δουλέψουν όλοι, να ανεχτούν τον ανταγωνισμό, την τηλεόραση που είναι μαραθώνιος και όχι δρόμος εκατό μέτρων (πόσες φορές το έχω ακούσει αυτό το κλισέ) και όχι να καίγονται».

Και μαζεύτηκαν οι πλαστικές σακούλες, με φορεμένα ρούχα, χρησιμοποιημένα παιχνίδια, μεταχειρισμένα πράγματα και ίσως ληγμένα φάρμακα. Και μετά; Όλο αυτό το πλαστικό σακκουλομάνι, που θυμίζει αποκομιδή σκουπιδιών, τι θα απογίνει; Θα μοιραστεί κατά βούληση; Όποιος θέλει ας πάρει μια σακούλα; Θα ανοιχτεί από τους εθελοντές – σταρ και θα ταξινομηθούν τα αντικείμενα και θα αποδοθούν σε εκείνους που ταιριάζουν; Η γιαγιά που δεν έχει παλτό και ζει στον δρόμο θα πάρει την Μπάρμπι στο Σμαραγδένιο Νησί χωρίς τα αξεσουάρ, ή το κουκλόσπιτο που χάλασαν οι πόρτες και οι σκάλες για να βγάλει τα κρύα; Το παιδάκι που η μάνα του δεν έχει να το ταΐσει -για παιχνίδια ούτε λόγος- τι θα πάρει από τον Άι Βασίλη; Ό, τι έχει μέσα η μαγική σακούλα, ας είναι και πουλόβερ αντρικό για υπέρβαρο;

Θέλω να πω, πως εκτός από κινήσεις εντυπωσιασμού, για τηλεοπτικούς σταθμούς που εκπέμπουν από τις συχνότητες του ελληνικού λαού, που είναι ημιπαράνομοι, που έχουν φτιάξει χρηματιστήριο ανάξιων αξιών για τους εργαζόμενους τους, που χρεωστάνε στο κράτος άπειρα χρήματα, που πριμοδοτούνται με δάνεια και από πάνω, που κάνουν δημόσιες σχέσεις σε «μεγάλα αφεντικά», που στήνουν το πολιτικό παιχνίδι, αυτοί οι τηλεοπτικοί σταθμοί κάνουν show of ενδιαφέροντος για αυτόν τον λαό, χωρίς καμία οργάνωση; Η φιλανθρωπία τους και οι στρατηγικές αγαθοεργίας τους είναι κάτι σαν άλλη μια διαφημιστική καταχώρηση στον τύπο, που ούτε αυτή πληρώνεται διότι συνήθως αφορά σε συμψηφισμούς; Και πόσο φιλάνθρωπο, είναι να ανοίξει η σακούλα και από μέσα να δοθεί στο αβοήθητο παιδί, ένα σπασμένο παιχνιδάκι; Και μόνο στην εικόνα δεν σε πιάνει το παράπονο; Δε σου ραγίζει η καρδιά, μα την φιλανθρωπία μου, μέσα;  


σχετικα αρθρα