current views are: 3

11 Ιανουαρίου 2013
Δημοσίευση15:03

Tivictim: Ράμφος, ή ο «φιλοφιλόσοφος» που ζει μόνον στο τώρα;

Από την Αλεξάνδρα Τσόλκα

Δημοσίευση 15:03’
αρθρο-newpost

Από την Αλεξάνδρα Τσόλκα

Από την Αλεξάνδρα Τσόλκα
«Όταν ακούς «τάξη», ανθρωπινό κρέας μυρίζει» – Οδυσσέας Ελύτης  

Ο κ. Μπογδάνος με την fashion statement εμφάνιση, κοστούμι και αθλητικό παπούτσι, απ’ αυτά που φορούν οι μπασκετμπολίστες, μαύρο. Ο κ. Στέλιος Ράμφος, να δηλώνει «φιλοφιλόσοφος» και να εξαίρει την τάξη που μπαίνει επιτέλους στη χώρα (εδώ κολλάει ο άνωθεν Ελύτης, ντε!). Ο κ. Κωσταντίνος Μπογδάνος να αισθάνεται ένα δέος που ο κ. Ράμφος μαζί με άλλους τρεις διανοούμενος Ευρωπαίους συναντήθηκαν με έναν Γερμανό εξουσίας, Φον κάτι, ώστε να τον κάνει να μετράει λάθος:

– «Από τις 11 μέχρι τις 4.30 μιλούσαμε»
– «Και τι λέγατε 4 ώρες;»… για τις συμμετοχές των κρατών τους στην Γιουροβίζιον, πιθανόν και αν τελικά θα στείλουμε και εμείς καλλιτέχνη, ενώ την επόμενη 1 και μισή ώρα απλά έτρωγαν και όταν τρώμε, δε μιλάμε!

Ο κ. Ράμφος βρήκε, χρησιμοποιώντας –πράγματι!- ωραίες λέξεις, πως φταίμε όλοι μας οι Έλληνες –όχι σαν το «μαζί τα φάγαμε», διευκρίνισε- γιατί ζούμε στο χθες και όχι στο τώρα και πως το μνημόνιο ήρθε γι’ αυτό ακριβώς! Να μας μάθει το τώρα! Με μια αίσθηση πως μας κάνει τη χάρη που τον παρακολουθήσαμε, πολύ σίγουρος και ασφαλής στα διανοήματά του, ελαφρώς σαρκαστικός κάποιες στιγμές, αλλά ούτε στο ελάχιστον αυτοσαρκαστικός, ώστε να του δώσουμε την άδεια μας.

Μέχρι τώρα, προσωπικά, αναγνώριζα τηλεοπτικά την αυταρέσκεια της πολιτικής. Προχθές ανακάλυψα στη συγκεκριμένη εκπομπή, πως υπάρχει και την αυταρέσκεια της σκέψης!
Στην συζήτηση αυτή, το «συστημικό» το βάφτισε «θεσμικό» και εννόησε πως πρέπει όλοι μας, αμέτι μου χαμέτι μου, να μάθουμε να σεβόμαστε τους θεσμούς. Είπε, ακόμα, πως ο «Σαμαράς στάθηκε μια ευχάριστη έκπληξη» και πως τι σημασία έχουν μπρος στο μέλλον οι φτωχοί που είναι λιγότεροι απ’ ότι την εποχή της φεουδαρχίας ή της ελέω Θεού μοναρχίας, άλλωστε; Είπε πόσο συμφωνήσαν ενόσω έτρωγαν, με εκείνον τον Γερμαναρά Χολ κάτι, η διανοουμένη Βρετανίδα, ο διανοούμενος Γερμανός, ο διανοούμενος Γάλλος και ο ίδιος ως «φιλοφιλόσοφος», προφανώς.

Οι Έλληνες διανοούμενοι άλλωστε, ήταν πάντα εραστές της Δύσης, όπως και οι μεγάλοι καλλιτέχνες. Το χθες μας και το παρελθόν όχι μόνο δεν τους αφορά, αλλά μας μαλώνουν γιατί προτιμούμε να ζούμε σ’ αυτό, ως αναχρονιστές!
Ποια η αντιπρόταση, λοιπόν; Το να υπολείπονται οι ίδιοι κάθε πρωτοπορίας, αλλά να είναι κακέκτυπα ιδεών, τάσεων, μορφωμάτων, της μεγάλης Δύσης και της κυριάρχου Γερμανίας. Οι διανοούμενοι για άλλη μια φορά, στην ιστορία της χώρας, όπως και οι καλλιτέχνες, διαχωρίζουν τη θέση τους απ’ το «πόπολο». Δεν τους αφορά, ο συναισθηματικός λόγος, ως λαϊκιστικός και αναμετριούνται με τα μεγέθη της αιωνιότητας και όχι της ομηρίας, της θυσίας, της σφαγής ενός λαού στο σήμερα. Οι ουρές στα δημόσια συσσίτια, η ραγδαία αύξηση των άστεγων, οι άνεργοι που ξεπερνούν όσους εργάζονται, ο ανθρωπιστικός κόλαφος που αφορά σε κοινωνική μέριμνα, πρόληψη, δημόσια υγεία, παιδεία, προστασία των αδυνάμων, είναι λαϊκισμός. Σημασία έχει πως στον φιλοφιλοσοφικό λόγο, η Ελλάδα θα σωθεί μόνο στην Ευρώπη –take it or leave it- στη Δύση, σέρνοντας ειλωτιστικά το άρμα της Μεγάλης Χλωμής Μητέρας Γερμανίας.

Το πνευματικό κατεστημένο του τόπου, περί άλλων τύρβαζε ώσπου να φτάσουμε εμείς, οι αμόρφωτοι, οι μη ακαδημαϊκής αναγνώρισης φυσικά αλλά και υποψίας δαφνών, κάτω από τα όρια της επιβίωσης και τώρα συντάσσεται -χειροκροτούνταν την όποια βοήθεια απ’ έξω- το μνημονικό ντάντεμα, την τιμωρία της ευτραφούς Γερμανίδος γκουβερνάντας που επιμένει τα παιδιά να πλένονται με παγωμένο νερό για να σκληραγωγούνται.

Η πρόοδος, η Δύση, η παγκοσμιοποίηση και όλοι οι καθηγητές με τίτλο σε κυβερνήσεις του παρελθόντος και του τώρα μας, λοιπόν, δουλεύουν προφανώς αποτυχώς για τη σωτηρία μας, αφού αυτή δεν έρχεται.
Και φυσικά ελαχίστη είμαι εγώ να κρίνω τον σοφό φιλοφιλόσοφο, απλά πέρα απ’ τις μεγάλες αλήθειες που πάντα καλείται να αναζητήσει ο λόγος των σοφών γενικά, νόμιζα πως είναι η παρατήρηση της εποχής, η συναίσθηση και η συμπόνια. Προφανώς και δε νογάω που λένε στη πατρίδα μου. Προφανέστατα…  


σχετικα αρθρα