Tivictim: Τελικά, η έπαρση είναι οι μαγουλάδες της TV!

Από την Αλεξάνδρα Τσόλκα
Ο κόσμος ναι, περιστρεφόταν πάντα γύρω τους, νόμιζαν οι μικροσκοπικοί σταρ, οι ικανοί να χωρέσουν σε έναν τηλεοπτικό δέκτη στο σαλόνι, στη κουζίνα και στην κρεβατοκάμαρα του κάθε σπιτιού. Εκείνοι οι σταρ που ταυτίζονταν με ομολόγους τους στην παλιά εποχή του ελληνικού σινεμά, ή ακόμη χειρότερα, με ιερά τέρατα στο Χόλυγουντ.

Η πρόσκαιρη φήμη μια σειράς, μιας εκπομπής που ήδη ξεχάσαμε τον τίτλο της και το πώς λέγανε και ποιοι ήταν οι συντελεστές της, ενός ριάλιτι που έκανε τεράστια σκορ στους πίνακες αθλητικής σχεδόν τηλεθέασης, όπου ο κάθε καλλιτέχνης ή δημοσιογράφος γίνεται ποδοσφαιριστής και του μετράνε αποδόσεις για να δουν αν θα πάρει από τον πρόεδρο πριμ στο τέλος της σεζόν, κάνει τους ίδιους αντί για καλλιτέχνες ηθοποιούς σκόρερ.

Ειδικά η τηλεθέαση, ως αποτίμηση της αξίας τους, θα πρεπε να ενοχλεί πρώτους αυτούς τους ίδιους. Δηλαδή αν δεν έβλεπε κόσμος πολύς τον Γιούγκερμαν τότε, που δε μετρούσε η AGB, θα μειώνονταν η καλλιτεχνική αξία του Αλέκου Αλεξανδράκη; Ή μήπως αν τον έβλεπαν όσο τους τελικούς της Γιουροβίζιον θα καταξιωνόταν όσο το πρώτο του χειροκρότημα ως Ιππόλυτος στην Επίδαυρο; Άλλες εποχές, αλλά ήθη θα πείτε. Και ναι έτσι είναι, μόνο που τώρα οι εποχές δείχνουν μετέωρες και οι άνθρωποι της τηλεόρασης που έχουν συμφιλιωθεί με την καταξίωση το αισθάνονται. Ανησυχούν για το επόμενο βήμα τους, προβληματίζονται γενικά για το μέλλον της μικρής οθόνης, συναισθάνονται τα προβλήματα των ανθρώπων που εργάζονται ή εργάζονταν μαζί τους και νιώθουν αμηχανία για το αν αυτό που κάνουν περνάει στο κόσμο και τον συγκινεί ή την ώρα που τους βλέπει, υποτίμα και οικτίρει.

Όταν στην τηλεόραση δεν υπάρχουν εκπομπές, παρά πέντε στην ψυχαγωγία και δυο σόου, το ένα ριάλιτι μαγειρικής, όπου δίμετροι μαντράχαλοι κλαίνε γιατί δε τους παίνεψαν τη μαρέγκα, με ποιο μετρό σύγκρισης είσαι ο σκόρερ της σεζόν; Όταν απέναντι σου παίζουν επαναλήψεις ή ταινίες κακής ποιότητας, ή τουρκικά σίριαλ β’ διαλογής και όχι πρώτης έστω και σαν τον Σουλεϊμάν, για ποιο πράγμα ακριβώς χαίρεσαι; Όταν το κοινό δεν έχει προμηθευτεί αποκωδικοποιητές και δε σε πιάνει καν σε τι είσαι θριαμβευτής; Όταν τα σπίτια με κομμένο ρεύμα πληθαίνουν κάθε μήνα και το τελευταίο που τους ενδιαφέρει είναι μήπως χάσουν τις χαριτωμένες φούρλες της Νάντιας Νάργες, τι σε κάνει εσένα, καλλιτέχνη, δημοσιογράφε ή σκέτο παρουσιάστρια, επάγγελμα που ποτέ μου δε κατάλαβα ως αυθύπαρκτο, να αισθάνεσαι δικαίωση;

Ίσως η μη επίγνωση της πραγματικότητας; Πιθανόν το χάσιμο του μέτρου και της αγνωσίας σου, πως τρία λεπτά πάσο ντόμπλε σε καθιερώνουν στην αθανασία της τέχνης σου; Ή μήπως η έπαρση της πρώτης αναγνώρισης στον δρόμο και τα νέα εξώφυλλα γιατί νομίζεις πως σου αξίζουν και θα διαρκέσουν για πάντα και δεν ήσουν έτοιμο πλάσμα, ολοκληρωμένο για να σου συμβεί; Ποιος να ξέρει εκτός από τον – την σταρ που αισθάνεται το μεγαλείο της πεντάλεπτης –μαζί με την άποψη του κριτών του Dancing για παράδειγμα- δόξας.

Η κύρια Ντορέττα Παπαδημητρίου, ηθοποιός, πραγματικά εξαιρετική και αισθαντική χορεύτρια, που σαρώνει πάντα στη βαθμολογία του κοινού και των κριτικών. Όπως στο παρελθόν η κ. Πρεζεράκου ή ο κ. Αγγέλου, απαντά στις κριτικές που έχει κατά καιρούς δεχτεί το Dancing with the Stars σε συνέντευξή της στην δημοσιογράφο Χριστίνα Γαλανοπούλου.

«Παρά την «προσήλωση» του τηλεοπτικού κοινού στο DWTS, οι τηλεκριτικοί το «ρήμαξαν» λέει η κ. Γαλανοπούλου, «εσείς πως αντιδράτε σε δημοσιεύματα που χαρακτήριζαν «ξοφλημένους» εσάς και «μπούρδες» το show»; Η κ. Παπαδημητρίου, ως καλλιτέχνης που γνωρίζει πως το κοινό χειροκροτούσε και τους υποκριτές στο αρχαίο δράμα αλλά και τους μονομάχους που πετούσαν στα λιοντάρια στις αρένες, οι ρωμαίοι αυτοκράτορες, απαντά: «Αδιαφορώ. Ο καθένας έχει τη γνώμη του και είναι θέμα προσωπικότητας το πως επιλέγει να τη διαμορφώσει. Δεν περιμένω από τον κάθε τηλεκριτικό να μου πει ποια είμαι. Ξέρω ποια είμαι και τι κάνω. Αν πιστεύουν και γράφουν ότι πρόκειται για «ξοφλημένους» και «μπούρδες», ε, υπάρχει και το 50% των τηλεθεατών που δεν το πιστεύει και το παρακολουθεί»!

Το 50% των τηλεθεατών επί των ανοιχτών δεκτών καταξιώνουν! Ίσως και στο θέατρο η κ. Παπαδημητρίου να μην έχει ανάγκη την κριτική. Ξέρει η ίδια καλύτερα και δεν περιμένει τον κάθε Γεωργουσόπουλο να ασχοληθεί μαζί της…συγγνώμη να της πει ποια είναι ως ρόλος! Έτσι και στο σόου που συμμετέχει η μόνη κριτική που δέχεται δεν είναι της κ. Γραμμέλη, του κ. Βίδου, της κ. Γκολεμά, για παράδειγμα, αλλά μόνο του κ. Λάτσιου, του στελέχους – διεθυντή της και της κ. Βελίκοβα, αυστηρά, αποδεικνύονταν πως η έπαρση είναι η παιδική αρρώστια του νεόκοπου τηλεστάρ. Ας ελπίσουμε πως μεγαλώνοντας αποκτώνται αντισώματα…

• Ντορέττα Παπαδημητρίου