current views are: 1

4 Φεβρουαρίου 2013
Δημοσίευση17:49

Star Alert: Το μήνυμα μιας φοιτήτριας – «Είναι άδικο να καταστρέφουν τα όνειρα μας»!

Από την Αλεξάνδρα Τσόλκα

Δημοσίευση 17:49’
αρθρο-newpost

Από την Αλεξάνδρα Τσόλκα

Από την Αλεξάνδρα Τσόλκα  
Το μήνυμα ήρθε ανάμεσα σ’ άλλα, στο facebook. Την λένε Παρασκευή. Η φωτογραφία της είναι ενός κοριτσιού μελαχρινού, όλο χαμόγελο και βλέμμα νεανικό, από αυτά που κοιτάνε ακόμα έναν κόσμο όλο χρώματα, καινούργιο, με λιακάδες και διαδρομές άγνωστες και όλο υποσχέσεις. Μου γραφεί:

«Καλησπέρα, σπουδάζω στη σχολή ΤΕΙ ΙΟΝΙΩΝ ΝΗΣΩΝ στο τμήμα Δημόσιες Σχέσεις και Επικοινωνία. Το αντικείμενο της σχολής μου καταργείται και η σχολή μου συγχωνεύεται με μία άλλη έχοντας διαφορετικό αντικείμενο. Αυτή τη στιγμή ζητάμε την όποια βοήθεια, ώστε να κρατήσουμε το τμήμα μας ανοιχτό. Είναι ένα τμήμα ενεργό με παιδιά που πραγματικά έχουν όραμα και ιδέες. Ευελπιστούμε η προσπάθεια μας να παρακινήσει κι άλλες σχολές που αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα με εμάς. Η εκπαίδευση είναι το μέγιστο αγαθό, πόσο μάλλον στις μέρες μας. Ακόμα και η μικρή αναφορά του θέματος θα ήταν πολύ σημαντική στον αγώνα μας.
Με εκτίμηση οι φοιτητές της σχολής Δημοσιών Σχέσεων και Επικοινωνίας ΤΕΙ ΙΟΝΙΩΝ ΝΗΣΩΝ.

Σας παρακαλώ αν μπορείτε κοινοποιήστε το… Είναι άδικο να καταστρέφουν τα όνειρα μας… Σε αυτόν τον αγώνα πρέπει να είμαστε όλοι μαζί… Χρειαζόμαστε τη στήριξή σας σε ότι μπορείτε να μας προσφέρετε.. Η σχολή μου «Δημόσιες Σχέσεις κ Επικοινωνία» αλλάζει τόσο αντικείμενο το οποίο δεν έχει καμία συνάφεια με το τωρινό μας… Είμαστε μια σχολή ενεργή με πολλούς φοιτητές, η οποία θα έπρεπε να αναβαθμιστεί σε Πανεπιστήμιο κ όχι να χαθεί… Σας παρακαλώ μην το αγνοήσετε. Ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων».

… Αχ, μωρέ Παρασκευούλα, με τα φωτεινά μάτια, άντε και εγώ το κοινοποιώ. Και; Ποιος θα ακούσει και εμένα και εσάς και τους δικούς σας που πονάνε με τη θυσία των ονείρων της γενιάς σας; Έβλεπα, Παρασκευούλα, που λες, έναν πατέρα ζωοτρόφο στο επάγγελμα, σήμερα το πρωί, στον Λυριτζή και στον Οικονόμου, σε απευθείας σύνδεση με τα μπλόκα των αγροτών. Κράταγε ένα ψηφοδέλτιο στα χέρια, το τύλιγε και το ξετύλιγε. «Αυτούς ψήφισα» έδειχνε και την κυβέρνηση εννοούσε. Με φωνή βραχνή και ανάμεικτο θυμό με θλίψη, είπε για το άρθρο 99 που μπαίνουν αυτοί που χρωστάνε, αλλά αυτόν δεν τον χωρεί και για ένα παιδί που έχει και πέρασε στο Πανεπιστήμιο, αλλά δε μπορεί να το στείλει. Είναι μακριά. Δεν υπάρχουν λεφτά. Το παιδί του, διαβάζει ξανά, να υποβληθεί και πάλι σε εξετάσεις, όχι γιατί δεν πέρασε στην σχολή που ονειρευόταν, αλλά μπας και μπει στην κοντινή Θεσσαλονίκη. Αλλιώς; Αλλιώς, δεν υπάρχει! Τα όνειρα, οι σπουδές, η μόρφωση αυτών που είναι το γαμ@@νο (συχώρεσε με Παρασκευούλα, πολύ κακό να βρίζεις σε κείμενο, να θυμάσαι, επικοινωνιακά), το μέλλον μας, στήνονται σε τοίχους made in EUR και πυροβολούνται από εκτελεστικά αποσπάσματα στο όνομα θυσιών που πρέπει να γίνουν για τις καλύτερες μέρες. Τις καλύτερες μέρες ποιών; Πως; Με κλειστά Πανεπιστήμια; Με σχολές να καταργούνται;

Πόσο απλά τα έλεγε ο Σωκράτης ώστε να το καταλαβαίνουν ακόμα και παιδιά; «η παιδεία σαν την πλούσια χώρα, παράγει όλα τα αγαθά» και «πού πάτε, άνθρωποι; Τσακίζεστε να αποκτήσετε περιουσίες, και λίγο νοιάζεστε για τα παιδιά που θα τις κληρονομούν». Και Παρασκευούλα; Τι ισχύει μόνο ως μεγάλη αλήθεια; Αλίμονο! Και «Άριστη είναι η δημοκρατία εκεί όπου δεν υπάρχει η δυνατότητα να καταλαμβάνουν την εξουσία ανέντιμα άτομα», ο Πιττακός ο Μυτηλιναίος, το έλεγε αυτό από τους σοφούς της αρχαιότητας.

Οι σοφοί της δικής μας πραγματικότητας, θα κλείσουν τη σχολή σου, Παρασκευή. Και πολύ φοβάμαι, ότι αυτή είναι μόνο η αρχή…