current views are: 1

1 Μαρτίου 2013
Δημοσίευση19:23

Με τα πόδια γδαρμένα!

Aπό τον Τάσο (ΤΑΖ) Θεοδωρόπουλο 

Δημοσίευση 19:23’
αρθρο-newpost

Aπό τον Τάσο (ΤΑΖ) Θεοδωρόπουλο 

Aπό τον Τάσο (ΤΑΖ) Θεοδωρόπουλο 
Θέλει η Σουλτάνα να φανεί αλλά η κρίση όλο τη φτύνει. Και κάπως έτσι, οι τελευταίες των Μοϊκανών της μπουζουκοπίστας, έκαναν την ανάγκη φιλότιμο και συμβιβάστηκαν σε οκαζιόν εμφανίσεις. Παρασκευή, Σάββατο, και Κυριακή μόνο αν κάτσει κανένας προύχοντας στο χωριό και ζητήσουνε κλαρίνα. Ή Eurovision. Για να κάνεις το δεύτερο όνομα δίπλα στον Αγάθωνα όπως η Δέσποινα Βανδή.  

Η αναμενόμενη απόσβεση του πλαστικού μπούστου και της γενικής αναδόμησης για τις εγχώριες ντίβες, έπεσε θύμα του κουρέματος, με αποτέλεσμα η μοναδική χρησιμότητα των μαστών τους, να είναι πλέον αυστηρά καλοκαιρινή. Σαν σημαδούρα στη θάλασσα, για να ξέρει και ο παπαράτσι που να στοχεύει να μην κουράζεται.  

Μετά από μια 10ετία πνιγμένη στο λαμέ, που ακολουθήθηκε από άλλη μια, πιο αναβαθμισμένη δεκαετία επισκέψεων της Άντζελας στο ραφτάδικο της Ντονατέλα Βερσάτσε, τα εκθαμβωτικά λευκά οδοντιατρικά χαμόγελα των κυρίων και κυριών της πίστας, αναζητούν εναλλακτικές διεξόδους χρήσης. Όπως αυτή του δράκουλα σε παιδικά πάρτι, με τη χρήση ειδικού black light που τα κάνει να φωσφορίζουν στο σκοτάδι. Και τα καλογυμνασμένα, άψογα πόδια του photoshop, στραβοκοιτάζουν με λαχτάρα τα χρόνια του σπασμένου πιάτου πάνω τους, μπας και επιστρέψουν το κέφι και τα φράγκα.  

Μπορεί όχι στην Αθήνα, αλλά σίγουρα στις αρπαχτές της επαρχίας. Με τα πόδια γδαρμένα από το πιατικό, ανεβασμένη στο ετοιμόρροπο παλκοσένικο των Άνω Κρεμαστών, ή ενός κωλάδικου με κοιλαράδες ομογενείς πέρα από τη θάλασσα, η γερασμένη μπουζουκοντίβα μπορεί σαν άλλη Νόρμα Ντέσμοντ από τη «Λεωφόρο  της Δύσης» να ζήσει τη δική της παράλληλη πραγματικότητα δόξας μετρώντας το σουξέ της στα γδαρσίματα των ποδιών της από το πιατικό.  

Αυτό το σουξέ που δεν πρόκειται να βρει πλέον στην Αθήνα. Αφιονισμένες οι περισσότερες, συζητάνε με τις κομμώτριές τους και τις μανικιουρίστριές τους, σε ρόλο συμβούλου καριέρας, για το επόμενο τους βήμα. «Να συνεργαστώ με έναν έντεχνο να δείξω πως είμαι ποιοτικιά; Ή να κάνω την παρουσιάστρια στο τσίρκο Medrano όταν μας επισκεφτεί ξανά ώστε να μου φύγει και το απωθημένο της διεθνούς καριέρας; Να λανσάρω μια νέα σειρά ρούχων για παραπληγικές με το σώμα της Τουίγκι; Ή να βάλω τη φιλιππινέζα μου να τηλεφωνήσει στη Βίκυ Χατζηβασιλείου πως θέλει να μου ρίξει πακέτο, να πλαντάξω στο κλάμα στο πλατό, που με ξαναβρήκε η δούλα μετά από χρόνια;»

Το τελευταίο είναι και δύσκολο γιατί θέλει ολόκληρο στόρι να στηθεί από πίσω. «Και που την έχασες τη δούλα σου»;  θα ρωτήσει η μελαγχολική Βίκυ. Άντε να σκεφτεί η τραγουδιάρα να απαντήσει. Τι να πει; «Με συνόδευε στο έπος του 40 που διασκέδαζα τους φαντάρους, κι εκεί που την είχα backstage να ανακατεύει το μαγκάλι για να ζεσταίνεται ο κώλος μου όσο τραγουδούσα, έπεσε πάνω της οβίδα και νόμισα πως μου ψόφησε;»

Θλιβερά περιφερόμενες από τηλεοπτική παράγκα σε εμπορικά κέντρα και music awards του τσαντιριού απέναντι, προσπαθούν έντρομες να ενεργοποιήσουν τα αδρανοποιημένα από το bottox χείλη τους, προκειμένου να ακολουθήσουν το playback που παίζει από πίσω, για να μη γίνουν ρεζίλι. Και περιμένουν χεσμένες από την αγωνία τους, στα καθίσματα των live του Λαζόπουλου, την στιγμή που θα τις πάρει μια ξώφαλτση ο καμεραμανατζής, μπας και τους απευθύνει τον λόγο ο μετρ.  

Για να αισθανθούν μοντέρνες, ιδρύουν fan club και ιστότοπους τα οποία επειδή δεν ξέρουν πως να τα λειτουργήσουν, τα αναθέτουν σε προχωρημένα 16χρονα κατά προτίμηση τρόφιμους ιδρυμάτων, που δεν έχουν κάτι καλύτερο να κάνουν. Τουιτάρουν μανιασμένες επικοινώντας τις σκέψεις τους για σοβαρά παγκόσμια θέματα (πχ. το πόσο χάλια είναι αμακιγιάριστη η Μαντόνα) και παθαίνουν κολπική μαρμαρυγή από το δέος καθισμένες στην ανακριτική καρέκλα του Θέμη Γεωργαντά, για τον οποίο πιστεύουν ότι είναι το ελληνικό αντίστοιχο του Λάρι Κινγκ.  

Λογικά όλα τα παραπάνω αφού η εβδομάδα έχει εφτά μέρες, αυτές δουλεύουν μόνο τις δύο και κάπως πρέπει να γεμίσουν και οι επόμενες πέντε. Όπως κάπως πρέπει να γεμίσουν και τα μαγαζιά στα οποία εμφανίζονται αυτές τις δύο μέρες. Γι’ αυτό και τα μετονομάζουν σε μουσικές σκηνές, την ώρα που θα έπρεπε να τα πούνε αντίσκηνα της Ποκαχόντα της μουρλής. Μέσα στα οποία, η νεοπλουτίστικη ελίτ του τόπου, δημιουργεί χωροταξικό πρόβλημα στα μπροστινά στοιβαγμένα τραπέζια, εφ’ όσον οι χοντροί τους κώλοι χρειάζονται τουλάχιστον δύο καρέκλες για να απιθωθούν.  

Μαζί με μια μερίδα πιτόγυρο νεανικής σάρκας, τυλιγμένη σε ξέκωλα τσίτια λοβοτημένων τρογλωδυτών. Σαν θλιβερή υπενθύμιση του χαζοχαρούμενου κομματιού μιας πρόωρα γερασμένης πιτσιρικαρίας που γλεντάει με τσακίρ κέφι την θριαμβευτική της εγγραφή στα μητρώα ανεργίας του ΟΑΕΔ. Τραγουδώντας όλοι μαζί, σουξέ που πωλούνται σαν προσφορά στα περίπτερα με τηλεπεριοδικά μαζί με τα νέα επεισόδια της Φατμαγκιούλ της βιασμένης. Για την παρθενοραφή της οποίας, θα χρησιμοποιηθούν τα στραβοπατημένα γαρύφαλλα του νεκροθάφτη απ’ την πίστα.  

«Με τα πόδια τους γδαρμένα και βαριά, τριγυρνάνε πια οι ντίβες στην Αθήνα, στα λιμάνια, στους σταθμούς, στην αγορά, τα βυζιά τους ν’ αποσβέσουν μεσ’ το μήνα. Δικό σας. Πάμε όλοι μαζί….»

 ***ακολουθήστε τον ΤΑΖ στο www.facebook.com/tazthebuzz, στο www.twitter.com/klarinabourna, κάντε LIKE στην επίσημη σελίδα του fb SIGAIKA PRODUCTIONS, για να μαθαίνετε όσα χρειάζεστε, προκειμένου να καίτε τον εγκέφαλο (των άλλων) ή επικοινωνήστε με το terra_gelida@hotmail.com για μέιλ και υποθέσεις προσωπικής εκδίκησης.


σχετικα αρθρα