TiVictim: «… Η πρώτη μέρα του Σεπτέμβρη ξοδεύτηκε σε κάποια υδρορροή…»

Από την Αλεξάνδρα Τσόλκα
 
Ο τίτλος είναι δάνειο από το ποίημα της Κικής Δημουλά, «Οι Αποδημητικές Καλημέρες». Από το ίδιο ποίημα δανείζομαι την αρχή.

«Άρχισε ψύχρα. Το γύρισε ο καιρός σε αναχώρηση»… Και τριγυρνάει το ποίημα στο μυαλό μου, με το τέλος του καλοκαιριού, τη γεμάτη πόλη, την τσίτα στα φανάρια, την επιστροφή στη σοβαρότητα της ρουτίνας, που τίποτα δεν της αξίζει να ‘ναι τέτοια. Τίτλοι κραυγαλέοι, εξώφυλλα, ειδήσεις – γροθιά στο στομάχι του κατεστημένου!

Η σταρ και ο σύζυγός της πήγαν πρώτη μέρα στο νέο τους γραφείο. Τα στελέχη έσπευσαν να τους υποδεχθούν δείχνοντας έτσι την εύνοια και την ευγένειά τους, χωρίς να χρειαστεί –μάλλον- να προστάξουν στους εργαζόμενους: «τα βάγια, τα βάγια…»… Η πιο λαμπερή σταρ, πάντα των μικρών, οικιακών όσο οι συσκευές, διαστάσεων, επέστρεψε από τις παρατεταμένες διακοπές της. Όλοι όσοι ποθούν να χωρέσουν σε ιλουστρασιόν σελίδες οι επιθυμίες τους και η ύπαρξή τους, διαδίδουν ότι θα παρουσιάσουν όπου να ‘ναι αυτοί πρωινή εκπομπή, εκεί που η απουσία των καταξιωμένων άφησε εντελώς αδιάφορο έναν κόσμο που ποτέ δεν επιθυμεί, δεν θυμάται, δεν αποζητά πρόσωπα φωτογενή, μεν, μακριά από τους νταλκάδες και τα ζόρια του πια.

Είναι αυτοί και οι άλλοι. Οι ξένοι από τον πόνο του, τις έγνοιες του, τα βάσανά του, τα ζόρια του, τις αλήθειες του, τα ενδιαφέροντά του. Κάποιοι αυτό το κοινό το κολακεύουν, κάποιοι άλλοι το νουθετούν και οι περισσότεροι –για να μη πω όλοι- το υποτιμούν. Και αυτό; Πολύ απλά μένει απαθές, ασυγκίνητο, αδιάφορο. Αν έχει πληρώσει τη ΔΕΗ και τον αποκωδικοποιητή και η τηλεόραση παίζει, μπορεί και να χαζέψει ένα ωραίο πρόσωπο ή εκείνον που φωνάζει πιο δυνατά από τους άλλους. Μετά θα γυρίσει στην αδιαφορία του. Γιατί υπάρχει ο κανονικός κόσμος και η γυάλινη αναπαράσταση του… Καλή σεζόν…
 

• σεζόν
• τηλεόραση
• Φθινόπωρο