current views are: 1

19 Σεπτεμβρίου 2013
Δημοσίευση03:36

Έλλην, λευκός και νεκρός…

Mιλούσα με μία φίλη την Τετάρτη πάνω στον μεγάλο χαμό που γινόταν με τη δολοφονία του νεαρού στο Κερατσίνι από Χρυσαυγίτες και μου έλεγε πόσο ανησυχεί για τυχόν συγκρούσεις και άλλα πολλά τέτοια φαινόμενα βίας που μπορούν να συμβούν με απ’ αυτό. 

Δημοσίευση 03:36’
αρθρο-newpost

Mιλούσα με μία φίλη την Τετάρτη πάνω στον μεγάλο χαμό που γινόταν με τη δολοφονία του νεαρού στο Κερατσίνι από Χρυσαυγίτες και μου έλεγε πόσο ανησυχεί για τυχόν συγκρούσεις και άλλα πολλά τέτοια φαινόμενα βίας που μπορούν να συμβούν με απ’ αυτό. 

Από τον Ιάσονα Τριανταφυλλίδη

Mιλούσα με μία φίλη την Τετάρτη πάνω στον μεγάλο χαμό που γινόταν με τη δολοφονία του νεαρού στο Κερατσίνι από Χρυσαυγίτες και μου έλεγε πόσο ανησυχεί για τυχόν συγκρούσεις και άλλα πολλά τέτοια φαινόμενα βίας που μπορούν να συμβούν με απ’ αυτό. 

Της απάντησα πως κάποια στιγμή και αυτός ο λαός, αυτός ο κόσμος, αυτή ή λεγόμενη “σιωπηρή πλειοψηφία” οφείλει να ξυπνήσει και να πάρει τις ευθύνες της απέναντι σε αυτό που θεωρεί κακό. “Πού έχουμε φτάσει;” μου είπε και της ανταπάντησα “εκεί που ήμασταν πάντα από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι σήμερα”…

Νομίζω ότι αν κανείς ήθελε πραγματικά να αποδείξει τη συνέχεια της ελληνικής φυλής τα τελευταία 3.000 χρόνια θα έπρεπε να βασιστεί περισσότερο στα αρνητικά χαρακτηριστικά του Έλληνα και εκεί θα έπεφτε διάνα. Οι Έλληνες πάντα είχαν το σπάνιο χαρακτηριστικό να διαθέτουν δυσανάλογα μεγάλο αριθμό ιδιοφυών ή και μεγαλοφυών ανθρώπων από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα – όταν λέω δυσανάλογα εννοώ με βάση τον πληθυσμό της χώρας που πάντα ήταν μικρός-. Η Ελλάδα έβγαζε Σωκράτη αλλά και αυτούς που ψήφιζαν να πιει το κώνειο. Το κακό είναι πως ποτέ δεν υπήρχε μέσος όρος και ίσως γι’ αυτό οι αρχαίοι Έλληνες έβγαλαν το “μέτρον άριστον” όχι γιατί είχαν καμιά σπουδαία φιλοσοφία, αλλά μήπως το καταλάβουν οι άνθρωποι γύρω τους. 

Δυστυχώς οι Έλληνες, όταν είναι ένας προς έναν, είναι μοναδικοί. Όταν γίνονται ομάδα αποκτούν πολύ κακά χαρακτηριστικά – ίσως γι’ αυτό και ήταν πάντα διχασμένοι -. Στις δύσκολες στιγμές μπορεί να συναρπάσουν την υφήλιο. Στα μεταξύ τους κυριαρχεί και η ζήλια και ο εχθρός που είναι ο διπλανός ή ο απέναντί μου και άλλα πολλά…

Με ρωτάνε τη γνώμη μου για τη Χρυσή Αυγή. Να με συγχωρείτε αλλά δεν μπορώ να πω ότι η Χρυσή Αυγή δεν είναι πολύ ειλικρινής στις απόψεις, τις θέσεις και τις πρακτικές της. Ίσως να μην υπήρχε και ποτέ τέτοιο ειλικρινές κόμμα στην ιστορία της ελληνικής πολιτικής ζωής. Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο με τις πιο ακραίες πράξεις της, τις οποίες συνήθως δεν κρύβει ή και τα λόγια της, ανεβάζει τα ποσοστά της. Ποιος φταίει ακριβώς; Ποιον πρέπει να κατηγορήσω γι’ αυτό; Τη Χρυσή Αυγή και τους ανθρώπους της ή αυτούς που τους ανεβάζουν τα ποσοστά; Στις Δημοκρατίες το ψάρι βρωμάει από την ουρά – ακόμη και αν δεχτούμε ότι αυτοί που κυβερνούν, οφείλουν να προπορεύονται του κοινού νου-…

Με τη Χρυσή Αυγή ο μέσος Έλληνας ή ένα σεβαστό ποσοστό του, για να μην τα βάζουμε και όλα στο ίδιο καζάνι, βρήκε πραγματικά κάτι που τον εκφράζει. Πέταξε επιτέλους οποιοδήποτε προσωπείο ευπρέπειας και είπε ξεκάθαρα το τι γουστάρει. Οι “άλλοι” τι κάνουν και πώς αντιδρούν; Γιατί και αυτοί έχουν τις ευθύνες τους. Όλοι έχουμε τις ευθύνες μας. Και να μην νομίζετε βέβαια ότι αυτά τα χαρακτηριστικά τα διαθέτουν οι υποστηρίζοντες τη Χρυσή Αυγή, υπάρχουν πάρααααααα πολλοί που τις ίδιες απόψεις έχουν, αλλά καλύπτονται επιμελώς κάτω από την ομπρέλα ενός προοδευτικού ή προοδευτικοφανούς κόμματος ή ιδεολογίας….

Είναι θέμα παιδείας. Και δεν νομίζω πως υπάρχει καμιά κυβέρνηση που να την ενδιαφέρει να μορφωθεί, να σκεφτεί και να ξυπνήσει ο κόσμος. Το θέμα είναι τι κάνει ο καθένας με τον εαυτό του και πόσο προσπαθεί να γίνει πάνω απ’ όλα καλύτερος άνθρωπος. Ο Μπρεχτ έχει γράψει ένα πολύ ωραίο ποιήμα, που λέει πως «όταν ήρθαν να πάρουν τους τσιγγάνους δεν αντέδρασα. Δεν ήμουν τσιγγάνος. Όταν ήρθαν να πάρουν τους κομμουνιστές δεν αντέδρασα. Δεν ήμουν κομμουνιστής. Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους δεν αντέδρασα. Δεν ήμουν Εβραίος. Όταν ήρθαν να πάρουν εμένα, δεν είχε απομείνει κανείς για να αντιδράσει».

Το τελευταίο – ελπίζω τελευταίο έτσι και αλλιώς- θύμα ήταν λευκός και Έλλην… Αυτό φαντάζομαι για πολλούς θα μετράει διαφορετικά… Ο Χρυσαυγιτισμός δεν είναι ούτε κόμμα ούτε ιδεολογία. Είναι μέσα μας. Προσέξτε. Ας προσέξουμε όλοι… 


σχετικα αρθρα