Δημοτικοί αστυνομικοί: Τι θα γίνουν τελικά;

Από τον Ιάσωνα Τριανταφυλλίδη

Έπρεπε, φαντάζομαι κατ’ απαίτηση της τρόικα, να φύγουν από το Δημόσιο αρκετοί και μαζεμένοι και μια και αυτό δεν έγινε όταν έπρεπε να συμβεί με σοβαρό τρόπο και οργάνωση εδώ και τρία τουλάχιστον χρόνια όταν ήταν το πράγμα στην αρχή του και μπορούσε να γίνει μια προσεχτική επιλογή των ποιών μπορούσαν και ενδεχομένως έπρεπε να απομακρυνθούν από το Δημόσιο έπρεπε λοιπόν, να γίνει τώρα και γρήγορα. Γι’ αυτό και επιλέχτηκαν κλάδοι οι οποίοι μπορούσαν να ”προσφέρουν” πολύ κόσμο προς απομάκρυνση και στα γρήγορα…

Επιλέχθηκε λοιπόν να κλείσει η Δημοτική αστυνομία και έτσι δύο – τρεις χιλιάδες άνθρωποι να απομακρυνθούν από έναν οργανισμό ο οποίος δεν είχε ιδιαίτερο λαικό έρισμα, άρα θα είχε τις λιγότερες δυνατές επιπτώσεις. Έτσι αυτοί οι άνθρωποι βρέθηκαν στον αέρα και η δημοτική αστυνομία έκλεισε, όπως τα περισσότερα πράγματα στην Ελλάδα, χωρίς ιδιαίτερη οργάνωση σκέψη προγραμματισμό κλπ….

Βεβαίως το να κλείνει αυτό και να απολύονται αυτοί είναι εύκολο. Ο καθένας μπορεί να το κάνει και προς το γενικό καλό κανείς δεν σκέφτεται ο καθένας από αυτούς πως ζει και που έχει βασίσει τη ζωή του…

Ωραία!!! Ως προς το γενικό καλό ας μην σκεφτούμε πως θα ζήσει από εδώ και πέρα ο καθένας από όλους αυτούς, πώς έχει προγραμματίσει και πού έχει βασίσει τη ζωή του. Ας το πάρουμε έτσι. Αυστηρά, πολιτικά, δημοσιονομικά, όπως θέλετε πείτε το. Μήπως όμως, θα έπρεπε σε αυτούς τους ανθρώπους κάποιος να έχει ξεκαθαρίσει τι θα γίνει τελικά με αυτή την ιστορία; Έχω μιλήσει με αρκετούς δημοτικούς αστυνομικούς – μιας και εργάζομαι στον 9.84 που είναι δημοτικός σταθμός και έρχομαι σε επαφή μαζί τους- και αυτά που μου λένε είναι περίπου απίστευτα. Ότι δηλαδή για οχτώ περίπου μήνες θα πληρώνονται μέχρι να αποφασιστεί ποιοι θα φύγουν οριστικά, ποιοι θα επαναπροσληφθούν από την αστυνομία ή από άλλες υπηρεσίες κλπ. Θα πληρώνονται οχτώ μήνες, αν πλρώνονται επί οχτώ μήνες, γιατί απ’ ότι μου είπαν τώρα είναι σε αντιδικία το Δημόσιο με τους Δήμους για το ποιος πρέπει να τους πληρώσει και συγχρόνως θα ζουν μέσα στην αγωνία χωρίς να ξέρουν αν πρέπει να ξεχάσουν εντελώς το παρελθόν και να αναζητήσουν έναν άλλον τρόπο επιβίωσης ή αν θα παραμείνουν σε άλλη υπηρεσία.

Απ΄ότι όμως μαθαίνω στην ουσία κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει με αυτούς τους ανθρώπους. Ούτε η κυβέρνηση ούτε οι Δήμοι ούτε κανείς. Το να πεις ξαφνικά από τη μια μέρα στην άλλη σε κάποιες χιλιάδες ανθρώπους το οριστικό αντίο είναι εύκολο. Μήπως θα έπρεπε πριν το αναγγείλουν ως τετελεσμένο γεγονός να ‘χουν σκεφτεί οι ιθύνοντες αν αυτό είναι ένα οριστικό αντίο ή αν όντως υπάρχουν ελπίδες για κάποιους και αν ναι για ποιους; Διότι είναι μεν σκληρό να τους πεις από την αρχή πως το αντίο είναι οριστικό αλλά τουλάχιστον είναι κάτι ξεκάθαρο και οι άνθρωποι ξέρουν ποιο είναι το πρόβλημα και πώς πρέπει να αγωνιστούν για τα ενδεχόμενα να αρχίσουν τη ζωή τους από την αρχή επαγγελματικά. Το να τους λες ναι μεν για οχτώ μήνες και μετά θα δούμε, και δεν έχουμε αποφασίσει κλπ. τους οδηγείς τη ζωή σε ένα σκοτεινό λαβύρινθο που θα διαρκέσει κάποιους μήνες. Και κάποιοι από αυτούς έχουν και οικογένεια ξέρετε…

Εγώ δεν θα πω να διατηρηθεί ή να μην διατηρηθεί η δημοτική αστυνομία ούτε θα πω απολύστε ή μην απολύετε. Θα πω όμως αποφασίστε τι θα γίνει με αυτούς τους ανθρώπους και να τους το αναγγείλετε σύντομα για να ξέρουν και αυτοί τι θα κάνουν. Εδώ που τα λέμε καλύτερα ένα τέλος με πόνο παρά ένας πόνος χωρίς τέλος. Και αυτό μάλλον πρέπει να γίνει σύντομα. Όσο πιο σύντομα γίνεται…

Α… Και μην ξεχνάτε πως μιλάμε για δύο, τρεις, τέσσερις ή πέντε χιλιάδες ανθρώπους όχι για αριθμούς σε ένα χαρτί…

• απολύσεις
• δημοτικοί αστυνομικοί
• τρόικα