Star Alert: Και ο Ρέμος παράπονο από τους «δημοσιογραφίσκους»!

Από την Αλεξάνδρα Τσόλκα

Διαβάζω τα σχόλια από κάτω από τα κείμενά μας. Κάνω χρήση των social media. Αυτά τα δυο τα απολαμβάνω ως επικοινωνία. Διαβάζω και τις συνεντεύξεις των διασήμων της εποχής, που θεωρούν τον τρόπο ζωής τους τέχνη και όχι την ίδια την ενασχόλησή τους. Το τελευταίο είναι προσωπική πλέον διαστροφή και συνήθεια λόγω δουλειάς. Τι να κάνουμε;

Γραία πια στη γραφή για βιοπορισμό, βαριέμαι, αλλά τι να κάνω! Προβλέψιμες απαντήσεις και κοινότυπες ερωτήσεις, λόγω της σύμβασης, πως αφού θα σου κάτσει η ντίβα των κοιλιακών ή ο βάρδος της καψούρας, πρέπει να είσαι ευγενής και να κάνεις παραχωρήσεις. Σ’ όλο αυτό βάλτε τις ορδές των δημοσίων σχέσεων που προστατεύουν τον καλλιτέχνη, από τον «κακό τύπο», που ψάχνουν λόγο ύπαρξης δίπλα του και πρέπει να τους ξεπεράσεις. Βάλτε τις δημόσιες σχέσεις καναλιών για τους παρουσιαστές ή των δισκογραφικών στην περίπτωση των σταρ της πίστας και έχεις μικρούς εξουσιομανείς δικτατορίσκους, που παραλλάσσουν την εικόνα του «σταρ» από ένα κορίτσι με μίνι που νοιάζεται  μόνο για τρέσες και χρωμολοσιόν, σε πεμπτοξαδέλφη της Μπάρμπα Στρέιζαντ. Βάλτε και τις προσωπικές δημόσιες σχέσεις των φτασμένων ινδαλμάτων που λειτουργούν ως «νταντάδες»! και είναι τέτοιος δε ο επαρχιωτισμός των ειδικών που με πολύ σοβαρό ύφος σου απαντούν στην περίπτωση της Στικούδη, για παράδειγμα, πως έχει τόσες υποχρεώσεις και αυτοσυγκέντρωση αυτόν τον καιρό, σαν να ‘ναι η Λάιζα Μινέλι κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων του Καμπαρέ!

Αν δεν έχεις τη δυσκολία της καθημερινότητας για την ύλη σου, είναι τόσο κωμικό, που θα έπρεπε να σφαδάζεις από τα γέλια, για το πόσοι άνθρωποι παίρνουν στα σοβαρά τον εαυτό τους, σε μια δουλειά σαμπανιζέ, που πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Όμως αυτά πάντα συνέβαιναν και τα ‘χεις πάρει απόφαση καημένε μου δημοσιογράφε του ρηχού life style, που χίλιες φόρες να κάνες πολιτικό και να εζήταγες να δεις τον Κάρολο Παπούλια, παρά τον Σάκη Ρουβά! Μη σου πω πως και η Μισέλ Ομπαμα πιο πρόσβαση είναι απ’ ότι η Κάτια Ζυγούλη, δηλαδή!

Όταν τελικά φτάσεις στους «πολύς» καλλιτέχνες. Τους συναδέλφους της Οπρα, του Σινάτρα, της Στριπ, όπου η Πάολα κάνει ως Κάλλας και είναι ίσα και όμοια η Σκάλα του Μιλάνο και αυτή του Ωρωπού, για την «αρπαχτή» στο πανηγύρι, συναντάς κάτι παιδιά άμαθα, παραμορφωμένα από τις αυλές και τους κόλακες, αστοιχείωτα για την πραγματικότητα, κλεισμένα σε γυάλες μεγαλείου, με ναρκισσιστικές βεβαιότητες σε σημείο οικτιρμού, δυστυχή στη μεγαλομανία τους και ανίκανα να καταλάβουν πως με ένα τραγουδάκι και μια παρουσία με μίνι στην τηλεόραση, δεν συνάντησαν δα και την αθανασία!

Και φυσικά και αυτοί, οι δημόσιες σχέσεις, τα ινδάλματα καθ΄ αυτό -όπως και εσείς καλοί μου αναγνώστες- έχουν πλήρη άποψη για το πώς γίνεται η δημοσιογραφία. Έχουν κανόνες, ύφος, επίκριση, αγανάκτηση, παραπόνα. Από την Στικούδη και τη Φουρέιρα, μέχρι την Ντορέττα Παπαδημητρίου –ε, που διαφέρει μην την εξομοίωσουμε και με τις άλλες- και τον Σπύρο Παπαδόπουλο, όλοι μα όλοι είναι θύματα της κακής δημοσιογραφίας, των εύκολων σχολίων, των κακών τίτλων.

Ο κόσμος τους χωρίζεται σε κολοσσούς δημοσιογράφους (σ.σ: συνήθως αυτόν που τους μιλούν εκείνη τη στιγμή, εννοούν) και κακούς και άσχετους. Δεν υπολογίζουν φυσικά πως οι δεύτεροι θα ασχοληθούν μαζί τους και όχι οι πρώτοι, διότι ο Σεραφείμ Φυντανίδης αυτή την περίοδο δεν ευκαιρεί να ψάξει τι απέγινε ο Σώτης Βολάνης! Δεν υπολογίζουν ακόμα πως η ίδια τους η ύπαρξη έχει κατασκευαστεί από τους δεύτερους, όχι κατ’ ανάγκην γιατί τους πίστευαν αλλά γιατί έπρεπε με κάποιον τρόπο να κλείσει και η ριμάδα, η πηγάδω η αχόρταγη η ύλη!

Τρανό παράδειγμα; Ο κ. Αντώνης Ρέμος! Δεν ανήκει στους καλλιτέχνες που το τραγούδι ήταν η ζωή τους, που οι φωνές και οι στίχοι κατέγραφαν τη γενιά και την ιστορία ενός λαού ή που τον παρηγορούσαν. Ευχαρίστα σουξεδάκια, που ξεχνιόταν στην επόμενη καψούρα λέει ο άνθρωπος και ορδές παπαράτσι τρέχουν να τον απαθανατίσουν να περιπατάει χεράκι με τη Ζέτα ή την Υβόννη. Χάρη σ’ αυτούς υπήρξε και στους πλουσίους που συρρέουν στα μεγαλομπουζούκια που εμφανίζεται για να ακούσουν τα ανώδυνα τραγουδάκια του. Όμως, να που το  πήρε σοβαρά και ο ίδιος το θέμα. Και τον είδα να σπάει τη σιωπή του, όχι στης Ελένης, στης Τατιάνας, στης Ελεονώρας τα μαγαζιά ή στου Λιάγκα που ταιριάζουν και εμφανισιακά, αλλά στης Πόπης Τσαπανίδου! Η οποία, Πόπη, οικειοθελώς βούτηξε μέσα στα νερά του life style, για να αντιμετωπίσει τη σοβαροφάνεια των ινδαλμάτων και της αυλής τους!

Η Πόπη τώρα, επειδή λίγα ζόρια έχουν στη πολιτική δημοσιογραφία αυτή την εποχή, με τη Χρυσή Αυγή, τις επικείμενες –τότε- συλλήψεις τους, την Τρόικα που είναι εδώ ως κατοχική δύναμη, τον έλεγχο στα οικονομικά του ΠΑΣΟΚ, τις αυτοκτονίες ανά 18ωρο, τη φτωχοποίηση του ελληνικού λαού, τα κλειστά πανεπιστήμια, την αγωνία ακαδημαϊκών και φοιτητών, τις απεργίες όλων των εργαζομένων, την πολιτική δολοφονία του Φύσσα, τα «ξηλώματα» των αξιωματούχων της αστυνομίας, τις επικείμενες μεγάλες ή μικρές ή κατά τόπους εκλογές ή και όχι, το γιγαντωμένο χρέος που αλλιώς μας λέγανε να το περιμένουμε οι εξουσίες, είπε να καλέσει τον… Αντώνη Ρεμο, να σπάσει τη σιωπή του –επιτέλους!- και να μας διαφωτίσει για το πόσο υπέροχος και παρεξηγημένος είναι!

Και εκεί ο αρχισυντάκτης Ρέμος, ο σημειολόγος, συνεχιστής του Έκο για τον ρόλο των ΜΜΕ στον κόσμο, δήλωσε την απαρέσκειά του για την Bild, που «ο δημοσιογράφος της τον ξέσκισε και ποτέ δεν έγραψε αυτά που του είπε, αλλά έγραψε ότι ήθελε», που ο ίδιος είναι στόχος, που στο περιβόητο πάρτι με τις σαμπάνιες στη Μύκονο τα λεφτά τα ξόδεψαν «κάποιοι άλλοι, όχι αυτός… Αυτός τραγούδησε. Θέλανε να ξοδέψουν τα χρήματά τους έτσι, αυτός τι έπρεπε να κάνει; Να βρει ένα πιστόλι και να τους εκτελέσει;»…

Βλέπετε ευθύνες έχουν πάντα οι άλλοι και δη οι κακοί δημοσιογράφοι ακόμη και της αλλοδαπής. Ο καλλιτέχνης τραγουδάει σε όποιο κοινό βρει για αντίτιμο ή αλλιώς παίρνει όπλο και σκοτώνει. Αυτές είναι και οι μόνες επιλογές καριέρας που έχει…

Η συζήτηση είχε φυσικά χαριεντισμούς και ακκισμούς και η αγαπημένη Πόπη, στην οποία προσωπικά έχω και αδυναμία, αποκάλυψε και την ηλικία της στον Αντώνη, είδηση που αναπυρώθηκε από κάθε life style έντυπο που σέβεται τον εαυτό του. Τέλος ο στοχοποιημένος, ενοχοποιημένος, αδικημένος, χωρίς ευθύνες, παρεξηγημένος, κατατρεγμένος Αντώνης Ρέμος δήλωσε βαρύγδουπα πως: «Από τους δημοσιογράφους, τους πραγματικούς, δεν έχω κανένα παράπονο. Αλλά από τους δημοσιογραφίσκους έχω πολύ μεγάλο θυμό, γιατί, επειδή γράφουν σε ένα blog, νομίζουν ότι μπορούν να γράφουν ότι θέλουν».  Με την υποψία –όπως προδίδουν τα «γιατί, επειδή» του, μαζί, στην ίδια φράση- ότι ο κ. Ρεέμος blog και site και γενικά το διαδίκτυο τα ‘χει όλα ένα και ίσωμα, τον καθησυχάζουμε λέγοντας του πως και οι δημοσιογράφοι δεν τα ‘χουν με τους καλλιτέχνες, αλλά με τους «καλλιτεχνίσκους»! Αυτούς που έχοντας πάρει ένα μικρόφωνο στο χέρι νομίζουν ότι μπορούν να λένε ό, τι θέλουν!

Σ.σ: 1. Ζούμε για την επόμενη δημοσιογραφική παρέμβαση της Πόπης, στην οποία θα σπάσει τη σιωπή του, ο Παντελής Παντελίδης…
Σ.σ:: 2. Και έχω και αδυναμία στην Πόπη Τσαπανίδου, αλλά, ότι μου κλώτσησε το συγκεκριμένο, μου κλώτσησε!…
 

• Αντώνης Ρέμος
• Πόπη Τσαπανίδου