current views are: 5

2 Οκτωβρίου 2013
Δημοσίευση03:42

Άννα Αδριανού: «Ήμουν κομπλεξική λόγω ηλικίας και άλλαξα το επίθετό μου. Το μετάνιωσα!»

Λένε ότι οι δυσκολίες επιλέγουν τους ευαίσθητους, συχνά αδύναμους ανθρώπους προκειμένου να τους ατσαλώσουν και να τους δείξουν έναν άλλον δρόμο ψυχής. 

Δημοσίευση 03:42’
αρθρο-newpost

Λένε ότι οι δυσκολίες επιλέγουν τους ευαίσθητους, συχνά αδύναμους ανθρώπους προκειμένου να τους ατσαλώσουν και να τους δείξουν έναν άλλον δρόμο ψυχής. 

Από τη Φανή Πλατσατούρα

Λένε ότι οι δυσκολίες επιλέγουν τους ευαίσθητους, συχνά αδύναμους ανθρώπους προκειμένου να τους ατσαλώσουν και να τους δείξουν έναν άλλον δρόμο ψυχής. Εκείνη τον ακολούθησε αυτόν τον δρόμο, σαν έτοιμη από πάντα, μ’ ένα θάρρος που ταιριάζει μόνο στους πολύ τολμηρούς, και ένα φως στα μάτια. Όλη η ζωή της Άννας Αδριανού θα μπορούσε να χωρέσει σε μια μόνο φράση: “Εγώ, αν με πάνε να με εκτελέσουν, θα χαρώ τη διαδρομή!”… και ανήκει στον δικό της προσωπικό ήρωα, τον πατέρα της…

– Ζεις στην Ελλάδα που είχες ονειρευτεί, Άννα;

«Δεν έχω τέτοια αξίωση. Αγαπώ την Ελλάδα έτσι κι αλλιώς κι όταν αγαπάς πραγματικά κάτι το αγαπάς για πάντα, όχι μόνο στα καλά του και στις καλές εποχές. Αλλωστε η αγάπη δεν είναι μια παρόρμηση ούτε ένα σκέτο συναίσθημα. Είναι ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ενισχυμένο με την ΑΠΟΦΑΣΗ να αγαπώ. Η Ελλάδα που αγαπώ όπως και οι άνθρωποι που αγαπώ, όπως και τα πράγματα που αγαπώ… μπορούν να γίνουν όσο δυσάρεστα θέλουν. Κι εγώ απλά θα τα αγαπώ. Θα έλεγα μάλιστα ότι την Ελλάδα στην παρούσα φάση την αγαπώ ακόμα περισσότερο, γιατί πάσχει».

– Παίρνοντας αφορμή από όλες τις τελευταίες εξελίξεις, θέλω να σε ρωτήσω: Πιστεύεις τον φασισμό τον κρύβουμε μέσα μας -με διαφορετικές μορφές ο καθένας-;

«Πιστεύω πως ναι. Όταν γεννιόμαστε έχουμε μέσα μας όλα τα άγρια ένστικτα, σιγά σιγά αρχίζει και αναπτύσσεται η συναισθηματική ωρίμανση και γεννιέται μέσα μας αυτό που λέμε “ελευθερία για τους άλλους και τον εαυτό μας, καλλιέργεια ψυχής, πολιτισμό”. Κι έπειτα τον φασισμό και τη βία τα γεννάει η ενσυναίσθηση της μικρότητάς μας, ο τυφλός φόβος της ψυχής. Όσο πιο αδύναμος νιώθεις τόσο πιο φασίστας γίνεσαι. Γιατί ο φασίστας τι είναι τελικά; Κάποιος που θέλει να επιβληθεί στους άλλους, για να φιμώσει τους τρόμους που έχει σχετικά με αυτούς. Και γίνεται σαν άγριο ζώο».

– Πότε πήρες την απόφαση να αλλάξεις το επίθετό σου και για ποιον λόγο;

«Όταν ξεκίνησα να παίζω ο πατέρας μου ήταν πάρα πολύ γνωστός κι ένιωθα άβολα. Ήμουν και κομπλεξική λόγω ηλικίας… Έτσι για τη δουλειά πήρα το επίθετο της μητέρας μου. Και για να την τιμήσω επειδή με είχε μεγαλώσει περνώντας πολλά ζόρια και δεν είχε άλλα παιδιά. Αργότερα μετάνιωσα ως προς τον πρώτο λόγο: Ο πατέρας μου ήταν σπάνιος άνθρωπος, ένας στο εκατομμύριο και ούτε… και λατρευόμασταν. Τελικά θα ήθελα να έχω κρατήσει και στο θέατρο το επίθετό του».

– Έχεις παρακολουθήσει πολλές συνεδρίες ψυχοθεραπείας. Είναι ο δρόμος της αυτογνωσίας ο πιο δύσκολος, ο πιο μοναχικός;

«Δύσκολος είναι αλλά παρότι πολλές φορές ματώνεις, γνωρίζεις και μεγάλη ανακούφιση και γιατρεύεις παλιές πληγές. Και δεν είναι πάντα μοναχικός γιατί πολλές φορές γίνεται με δασκάλους που σε συντροφεύουν και σου υποδεικνύουν τον δρόμο και τα περάσματά του. Βέβαια τους εφιάλτες και τους πόνους σου τους αντιμετωπίζεις μόνος. Αλλά αν συνειδητοποιήσουμε την παρουσία του ίδιου του εαυτού μας μέσα μας, δεν υπάρχει ποτέ πια αληθινή μοναξιά».

– Ξανανεβαίνουν για 2η χρονιά «Οι πιο δυνατές» αυτή τη φορά στο θέατρο ΔΙΑ ΔΥΟ στον Βοτανικό. Μια παράσταση  – διασκευή του μονόπρακτου του Στρίντμπεργκ για τον έρωτα, τα αισθήματα, την απιστία. Πόσες φορές αναμετρήθηκες με τον έρωτα; Την απώλειά του; Την προδοσία; 

«Όχι πολλές αλλά αρκετές για να τα νοιώσω όλα αυτά βαθιά μέσα μου και να καταλάβω κάποια πράγματα για τους μηχανισμούς τους. Ο έρωτας είναι μια υπέρβαση, μια επανάσταση ενάντια στις συνήθειες μας, στον τρόπο ζωής μας που μας βγάζει από τα όριά μας και κάθε είδους βολή. Ο ερωτευμένος στην αρχή τουλάχιστον, είναι σαν μεθυσμένος και σαν να έχει 40 πυρετό. Αλλά ποιος μπορεί να ζει συνέχεια σε αυτή την κατάσταση; Γρήγορα ο οργανισμός εξασθενεί και αποζητάει την «ξεκούραση» και την ασφάλεια μιας συνθήκης… μιας συμβίωσης. Ακόμα κι ενός γάμου.

Ο γάμος πάλι είναι μια συναισθηματική και πρακτική συμφωνία που έχει όρους, κανόνες και μια τάξη πραγμάτων. Μας χαρίζει ηρεμία, ασφάλεια, αλλά κάποια στιγμή η καρδιά θέλει να «πετάξει» ξανά στον επικίνδυνο ουρανό του πάθους. Εδώ μπαίνει ο πειρασμός της απιστίας. Αλλά είναι λύση; Όχι… Μια γυναίκα τουλάχιστον έχει ανάγκη κι από τα δυο: κι από το πάθος κι από την συναισθηματική ασφάλεια… Πώς γίνεται να «συνυπάρξουν» η τάξη του γάμου με την αταξία του έρωτα; Αυτό είναι ένα θέμα. Δύσκολο αλλά όχι άλυτο. Πόσο κρατάει ο έρωτας μέσα στον γάμο; Πώς μπορεί ο γάμος να μην σκοτώσει τον έρωτα; Εγώ πιστεύω ότι είναι εφικτό… φτάνει ο πόθος ανάμεσα στο ζευγάρι να περιέχει και μια δυνατή δόση αγάπης. Η βαθιά αληθινή αγάπη ξαναζωντανεύει τον έρωτα, ξανά και ξανά… Ωστόσο στις ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΕΣ οι δυο γυναίκες, σύζυγος και ερωμένη έχουν παγιδευτεί σε κάτι πολύ επικίνδυνο: Στον μεταξύ τους ανταγωνισμό. Ποια είναι η πιο δυνατή; Ποια θα νικήσει; Αλλά σε έναν πόλεμο, υπάρχουν σοβαρές απώλειες και στις δυο πλευρές».

– Τελικά πόσο «Δυνατή» νιώθει η Άννα Αδριανού;

«Τα τελευταία χρόνια έπαψε να με απασχολεί η έννοια της δύναμης και της αδυναμίας. Γνώρισα λίγο παραπάνω τον εαυτό μου κι έμαθα κάπως να τον αγαπώ… σαν αυτό που είναι! Αυτό όμως τελικά μου έδωσε μια άλλη δύναμη: Δεν εξαρτώμαι τόσο από την αποδοχή των άλλων οπότε, είμαι ελεύθερη, και ναι ίσως να είμαι τώρα πια και δυνατή. Πάντως ζητούμενό μου δεν είναι η δύναμη αλλά η χαρά. Να χαίρομαι την ύπαρξή μου, τον κόσμο που έχω έρθει κι αν μπορώ να δίνω και στους άλλους χαρά».

– Σε ένωνε μια πολύχρονη φιλία με τη Μαλβίνα. Για ένα μεγάλο διάστημα χωριστήκατε. Πώς ξαναβρεθήκατε;

«Με τη Μαλβίνα είχαμε μια μεγάλη και βαθιά φιλία για πάρα πολλά χρόνια. Αλλά κάποια διαστήματα χανόμασταν για λίγο λόγω συνθηκών. Όταν πήγα να ζήσω στην Ιταλία, όταν εκείνη κλεινόταν με τα προσωπικά της, όταν εγώ ξαναπαντρεύτηκα και μπήκα σε μια αλλιώτικη ζωή. Αλλά το θεωρούσαμε φυσικό και ξέραμε ότι αγαπιόμαστε πάντα το ίδιο. Την τελευταία φορά που την έχασα, εγώ νόμιζα ότι απλά ήταν απορροφημένη σε καινούργια σχέδια, αλλά δυστυχώς εκείνη περνούσε το μεγάλο πρόβλημα με την υγεία της. Όταν την βρήκα και την ρώτησα γιατί δεν με ενημέρωσε πως είναι άρρωστη, μου είπε: “Ταυτιζόμασταν η μία με την άλλη, κατά καιρούς! Αν σου έλεγα ότι είμαι άρρωστη, μπορεί να άρχιζες να τρέχεις κι εσύ στους γιατρούς και στις προληπτικές εξετάσεις”. Τόσο γενναιόδωρη…»

– Την έχεις ζήσει όσο λίγοι άνθρωποι. Θεωρείς ότι ήταν ένα πλάσμα ευτυχισμένο; Εγκλωβισμένο ίσως στους πολλούς και διαφορετικούς εαυτούς της;

«Ναι ήταν εγκλωβισμένη μέσα σε διαφορετικές εικόνες του εαυτού της. Και κυρίως μέσα στην ανάγκη της να αγαπηθεί. Αν όμως δεν αγαπήσεις εσύ ο ίδιος αληθινά τον εαυτό σου, καμιά αγάπη άλλου δεν θα σου γεμίσει το κενό…»

– Έχεις εκφράσει την επιθυμία κάποια στιγμή να μεταφέρεις το μυθιστόρημά της -και όχι βιογραφία- «Πιο πολύ, πιο πολλοί» στο θέατρο. Αν σου ζητηθεί κάτι αντίστοιχο για την τηλεόραση, σε ένα σήριαλ που θα φωτίζει τη ζωή και το πνεύμα της, θα είσαι θετική;

«Δεν κάνω ποτέ υποθέσεις για το τι θα συνέβαινε “αν”… Το βιβλίο είναι πολύ γοητευτικό και ο λόγος της Μαλβίνας εκεί μέσα κοφτερός κι αστραφτερός όπως πάντα. Οι ιδέες της αιρετικές, ανατρεπτικές, αποκαλύπτουν μια γνώση ζωής βαθιά και σπαρακτική, παρότι δεν λείπει και το γνωστό της χιούμορ. Όλα αυτά αξίζουν να μεταφερθούν κατ’ αρχήν στο θέατρο. Στο θέατρο ο λόγος παίζει τον μεγαλύτερο ρόλο».

– Πάμε να μιλήσουμε και για τα “Κλεμμένα Όνειρα”. Για ποιον λόγο θα αντικατασταθεί ο Μαλτέζος (Αλέξανδρος Σταύρου) από τον Παναγιώτη Μπουγιούρη στη σειρά; Ήταν μια απόφαση κοινή που εξυπηρετούσε το σενάριο;

«Δεν υπάρχει αντικατάσταση στον ρόλο του Μαλτέζου αλλά γίνεται ένας πολύ ενδιαφέρον ελιγμός του σεναρίου που δεν απαιτεί τη συνεχή παρουσία του. Όσο για τον Παναγιώτη Μπουγιούρη παίζει έναν ρόλο με πολύ μυστήριο… Αυτό είναι ένα κομμάτι της ιστορίας που έχει μεγάλο σασπένς και δεν μπορώ να το αποκαλύψω».

– Τι θα δούμε στον επόμενο κύκλο της σειράς; Κηρύσσουν ανακωχή ο Άρης με τον Σταύρο; Πότε μαθαίνει ο Σταύρος την αλήθεια για τον πατέρα του και πώς αντιδρά; Η τηλεοπτική Φαίη θα πεθάνει τελικά; Η Βίκυ με τον Μαλτέζο υπάρχει περίπτωση να είναι ξανά μαζί; 

«Ο Σταύρος με τον Άρη δεν είναι εύκολο να κυρήξουν ανακωχή δεδομένου ότι σ’ αυτόν τον κύκλο θα μάθουν τα πάντα για την αλλαγή που έγινε παλιά στο μαιευτήριο και θα βρεθούν σε αντίστροφους ρόλους. Επιπλέον η βαριά αρρώστια της Φαίης, θα φουντώσει κι άλλο την έχθρα τους, μιας και θα κατηγορήσει ο ένας τον άλλον για τον θάνατό της. Ο Μαλτέζος μετά κι από την αποκάλυψη ότι ο Σταύρος είναι γιος του θα προσπαθήσει να πλησιάσει τη Βίκυ, κάνοντας τα πάντα για να είναι ξανά μαζί. Καθώς και τον Σταύρο που μετά την απόρριψη που είχε από τα άλλα παιδιά του, θεωρεί ότι είναι ο μόνος άξιος και αληθινός του γιος. Θα τα καταφέρει να σβήσει από μέσα τους τον πόνο που τους προκάλεσε και το μίσος που έχει γεννηθεί γι’ αυτόν; Θα το δούμε στην μικρή οθόνη…»

*** Η παράσταση “Οι πιο Δυνατές” σε διασκευή της Άννας Αδριανού θα ανέβει για 2η χρονιά στο θέατρο Δια Δύο, στον Κεραμεικό. Η επίσημη πρεμιέρα της “δυνατής” παράστασης έχει προγραμματιστεί για τις 18 Οκτωβρίου και κάθε Παρασκευή – Σάββατο – Κυριακή στις 21.00


σχετικα αρθρα