Σωκράτης Μάλαμας: «Χρεοκοπήσαμε μέσα μας. Σαν όντα που έπαψαν να ονειρεύονται»!

Μια συνέντευξη καρδιάς παραχώρησε στον Δημήτρη Παυλακούδη ο σπουδαίος Σωκράτης Μάλαμας και αναφέρθηκε στα πάντα. Τον νέο του δίσκο και την ασθμαίνουσα κατάσταση του ελληνικού τραγουδιού σήμερα, τη βία και τον φασισμό που κρύβουμε μέσα μας, τον ξενιτεμένο γιο του.

«Είμαι πεπεισμένος ότι αν τα οράματα, οι σκέψεις, τα όνειρα, οι σκέψεις, οι προθέσεις ενός κοινωνικού συνόλου δεν αναταχθούν σε κάτι υψηλότερο, η ύλη δεν έρχεται προς το μέρος μας. Χρεοκοπήσαμε μέσα μας σαν όντα που έπαψαν να ονειρεύονται. Γιατί τους προσφέρθηκε ένα κομμάτι ψωμί επιπλέον, που δεν το χρειάζονταν κιόλας. Το πετούσαν. Κι έτσι οι ακραίες φωνές αποφάσισαν με πυγμή και μεγάλο ανδρισμό, κυκλοφορώντας σαν όρθια χοιρινά, να εκπροσωπήσουν την τιμή του έθνους, της πατρίδας, της θρησκείας, της οικογένειας. Πού μπορώ να ξεράσω;» δήλωσε αναφερόμενος στην ραγδαία άνοδο της άκρας δεξιάς και συνέχισε εξηγώντας κατά πόσο μπορεί η σημερινή νεολαία να ανατρέψει την υπάρχουσα θλιβερή κατάσταση.

«Αναρωτιέμαι κι εγώ. Mε τα μέσα εξημέρωσης και χειραγώγησης θα προλάβει να δομήσει ένα καθαρό νέο εαυτό ή θα επαναλάβει ένα συνονθύλευμα παλιών δανείων, δράσεων, σκέψεων και προθέσεων που δεν έχουν καμία σχέση με την ανθρώπινη ιδιότητα. Μιλώ με τον μικρό μου γιο, γιατί ο μεγάλος είναι στον Καναδά, ξενιτεύτηκε για να μπορέσει να ζήσει».

Τον πληγώνει το γεγονός ότι το παιδί του επέλεξε να φύγει μακριά από τον τόπο του; «Έχει τέσσερεις μήνες που έφυγε. Τελείωσε θεατρολογία στη Θεσσαλονίκη, δούλευε λίγο ως ηθοποιός, λίγο ως μουσικός, ως σερβιτόρος, βγάζοντας 20 ευρώ σε 10 ώρες. Δεν άντεχε. Έφυγε κι αυτός. Αυτό το παράδοξο έργο που συμπαρασύρει τους πάντες πήρε και τα παιδιά μου. Δεν είμαι καλά. Δεν αισθάνομαι καλά. Δεν μπορώ να είμαι τρυφερός απέναντι στις πεποιθήσεις τέτοιου είδους. Γι’ αυτό εξαγριώνομαι. Χάνω τα πάντα γύρω μου. Τραγουδώ την «Αμερική» του Θανάση και δεν μου φτάνει η αναπνοή να τελειώσω το τραγούδι».

Ειλικρινής με λόγο ανατρεπτικό, βαθιά κοινωνικό και δηκτικό. Εκείνον τον λόγο που οφείλουν να έχουν οι Καλλιτέχνες…

• Σωκράτης Μάλαμας