current views are: 2

14 Ιανουαρίου 2014
Δημοσίευση07:00

«Δαιμονισμένοι» για μυημένους θεατές…

Το βράδυ της Δευτέρας δόθηκε η επίσημη πρεμιέρα των “Δαιμονισμένων” στο Σύγχρονο θέατρο. Το συγγραφικό αριστούργημα του Ρώσου Ντοστογιέφσκι μεταφέρθηκε στην αθηναϊκή σκηνή, με ένα δωδεκαμελή θίασο προσεχτικά επιλεγμένων ηθοποιών να του δίνει ξανά ζωή και τον έμπειρο Σταύρο Τσακίρη να υπογράφει τη σκηνοθεσία.

Δημοσίευση 07:00’
αρθρο-newpost

Το βράδυ της Δευτέρας δόθηκε η επίσημη πρεμιέρα των “Δαιμονισμένων” στο Σύγχρονο θέατρο. Το συγγραφικό αριστούργημα του Ρώσου Ντοστογιέφσκι μεταφέρθηκε στην αθηναϊκή σκηνή, με ένα δωδεκαμελή θίασο προσεχτικά επιλεγμένων ηθοποιών να του δίνει ξανά ζωή και τον έμπειρο Σταύρο Τσακίρη να υπογράφει τη σκηνοθεσία.

Από τη Φανή Πλατσατούρα

Το βράδυ της Δευτέρας δόθηκε η επίσημη πρεμιέρα των “Δαιμονισμένων” στο Σύγχρονο θέατρο. Το συγγραφικό αριστούργημα του αρχετυπικού Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι μεταφέρθηκε στην αθηναϊκή σκηνή, με ένα δωδεκαμελή θίασο προσεχτικά επιλεγμένων ηθοποιών να του δίνει ξανά ζωή και τον έμπειρο Σταύρο Τσακίρη να υπογράφει τη σκηνοθεσία. Οι προσδοκίες μεγάλες συνοδευόμενες από μια προαίσθηση πως αυτή η παράσταση ήρθε να προσθέσει ακόμη μια πινελιά Τέχνης στον όλο δημιουργικές προκλήσεις θεατρικό χειμώνα που διανύουμε. Και δεν πέσαμε έξω!

Οι “Δαιμονισμένοι” κράτησαν σχεδόν τρεις ώρες με αμείωτη ένταση, σκηνική δράση, ερμηνείες να λάμπουν σαν πολύτιμα διαμάντια μέσα σε ένα ατμοσφαιρικό σκοτάδι με εκλάμψεις φωτός που είχε κατακλύσει τη σκηνή. Και όμως, ούτε καρέκλες έτριξαν, ούτε εκνευριστικοί ψίθυροι ακούστηκαν… Ένα ώριμο θεατρικό κοινό, μυημένο σε παραστάσεις ουσίας είχε έρθει να ζεστάνει αυτόν τον Χώρο Τέχνης, να πέσει με τα μούτρα μέσα στις βαθιές κοινονικοπολιτικές πρώτες και δεύτερες αναγνώσεις του Ντοστογιέφσκι. Aπό τον δημοσιογράφο Νίκο Μπογιόπουλο και τη βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Μαρία Κανελλοπούλου μέχρι την αγαπημένη Άννα Αδριανού και τον Γιάννη Μπέζο.

Οι “Δαιμονισμένοι” εμφανίστηκαν στον θεατρικό χάρτη της Αθήνας την κατάλληλη ώρα: επίκαιροι και διαχρονικοί την ίδια στιγμή, να φωτογραφίζουν τη βομβαρδισμένη Ελλάδα του σήμερα με λέξεις – σφυριά: ελευθερία, παιδεία, αυτοκτονία, αίμα, επανάσταση. Και φράσεις που στοίχειωσαν το σανίδι: “να τους κάνουμε όλους σκλάβους, να είναι ίσοι”, “χρειάζεται μια στις τόσες μια γενιά διεφθαρμένων και λίγο αίμα” “πιο γρήγορα κόβεις κεφάλια απ΄ ότι τα γεμίζεις με ιδέες”… Η σκηνοθετική ματιά του Σταύρου Τσακίρη διεισδυτική, η μετάφραση της Δήμητρας Πετροπούλου καλοδουλεμένη και βασισμένη στη λεπτομέρεια, η μουσική του Μίνωα Μάτσα να ακολουθεί πιστά τον ρυθμό της παράστασης και ο Γιάννης Μετζικώφ να επιλέγει τα κατάλληλα κουστούμια εποχής. Μια συγκινησιακά φορτισμένη ατμόσφαιρα κυριάρχησε μέχρι το τέλος της παράστασης ενώ έγινε ακόμη πιο διάχυτη στο δεύτερο μέρος αυτής, με τις αποκαλύψεις να διαδέχονται η μία την άλλη.

Για τους 12 πρωταγωνιστές της παράστασης δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις. Πιστοί υπηρέτες της Τέχνης τους, επιλεγμένοι καθαρά με γνώμονα το ταλέντο τους, έδωσαν όλοι τον καλύτερο εαυτό τους. Ο Αλέξανδρος Σταύρου ως Νικολάι Σταυρόγκιν, να συσπάται ολόκληρος πεσμένος στο έδαφος (εξαιρετικός στους μονολόγους του), η Δήμητρα Χατούπη να εμβαθύνει μέσα στην ιδιαίτερων απαιτήσεων ερμηνεία της και ο Ιωάννης Παπαζήσης να διαψεύδει με τον καλύτερο τρόπο όσους βιάστηκαν να του κολλήσουν τη ταμπέλα του “τηλεοπτικού”.

Αν όλες οι παραστάσεις ήταν φτιαγμένες από τα υλικά της συγκεκριμένης, η Τέχνη δεν θα ξαναέχανε λεπτό τον δρόμο της, δηλαδή τον στόχο στις καρδιές των θεατών…