Δώστε στους νέους πατρίδα!

Από τη Φανή Πλατσατούρα

Δεν ξέρεις αν πρέπει να τους ακολουθήσεις ή να τους κατηγορήσεις για “φυγή”. Οι νέοι αυτού του τόπου ξεριζώνονται. Βαρέθηκαν να σκάβουν συντρίμμια για μια υποψία ζωής. Επενδύουν στην αντοχή των νιάτων τους, στην καλύτερη προοπτική και κουνούν μαντήλι. Ένα εισιτήριο στην τσέπη, μια βαλίτσα παραγεμισμένη και η τελευταία εικόνα να χαράζεται στη μνήμη: Αεροπλάνο, οικονομική θέση, η Ελλάδα από ψηλά. Όμορφη που ΄ναι, αλήθεια…

Πες τους, όπως θες: Οικονομικούς μετανάστες; Δραπέτες; Λιποτάκτες; Τις αυτοκόλλητες ταμπέλες προσπερνούν οι αριθμοί: Σε πάνω από 120.000 υπολογίζονται οι νέοι που εγκαταλείπουν την Ελλάδα προς αναζήτηση καλύτερων συνθηκών διαβίωσης την ίδια ώρα που η χώρα καταλαμβάνει την πρώτη θέση στους ανέργους πτυχιούχους. Οι τελευταίες μάλιστα, επίσημες έρευνες δείχνουν πως επτά στους δέκα Έλληνες αποφοίτους επιθυμούν να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό, προκειμένου να εργαστούν εκεί. Η οικονομική κρίση, η έλλειψη αξιοκρατικών κριτηρίων για εύρεση εργασίας και το κλίμα ανασφάλειας που καλλιεργείται, είναι οι λόγοι που οι νέοι ηλικίας 18 – 25 ετών αποφασίζουν να κατοικήσουν σε ξένο έδαφος.

“Το σκέφτηκες καλά”; “Θα αντέξεις”; “Και η πατρίδα”; Σαν σφηνάκια που σε καίνε, σερβίρονται οι ερωτήσεις. Σχεδόν προβλεπόμενη η απάντηση, δεν χωρά επιπλέον ερωτηματικά: “Πατρίδα είναι αυτή που γεννά πάλι μέσα μας την ελπίδα…”. Ο φόβος να μην αποτύχουν μεγάλος. Το ίδιο μεγάλη και η ευθύνη. Πρέπει να τα καταφέρουν. Να γυρίσουν πίσω νικητές. Θα γυρίσουν…; Σβήνει με τα χρόνια η ελπίδα της επιστροφής. Και πώς να χαρακτηρίσεις έναν τόπο που χάνει μέσα από τα χέρια του το πιο έμψυχο και δημιουργικό υλικό του; Έρημο; Σκοτεινό; Καταδικασμένο να κάνει ξανά τα ίδια λάθη;

Φεύγουν, φεύγουν, φεύγουν… Και δεν βρίσκεται κανείς να τους σταματήσει. Ν΄ ακούσει αυτό το αδιέξοδο αντίο που βγάζουν απ΄ τα σφραγισμένα χείλη…

Υ.Γ.: Το κείμενο γράφθηκε για έναν ακόμη νέο που άνοιξε φτερά… Καλή τύχη!

• μετανάστευση
• νέοι